Blog

Laatste verslag uit Finisterre

Gisteravond nadat we terug kwamen van de zonsondergang hebben we Roger afgezet vlakbij de albergue Cabo da Vila. Wij wilden ons hotel ingaan toen zei Hans: zullen we nog even wat gaan drinken in de volkskroeg naast het hotel? Welja, laten we dat doen er kwam gezellige muziek uit het kroegje. Wij aan de bar gaan zitten wijntje besteld, de cafébaas speelde gitaar en zong eerst aan de bar later ging hij achter de microfoon zitten. Er waren wat lokale gasten op een gegeven moment ging één van hen dansen en ja zoals jullie weten kan een van Hennik dan niet op de bar kruk blijven zitten. Ik ook de vloer op en met deze man de flamingo en de rock on roll gedanst. Onze glazen werden steeds volgeschonken, op een gegeven moment zei Hans we gaan het is al 24.00 uur. Wij wilden weggaan en daar kwam de cafébaas weer met de fles, nee! We gaan nu echt slapen.


Een woord van dank aan al mijn volgers

Lieve mensen, bedankt voor alle lieve, leuke, warme reacties die ik van jullie ontvangen heb tijdens de camino via facebook, e-mail, sms en telefoon. Het heeft mij verrast dat er zoveel mensen zijn die mij gevolgd hebben via de website www.2500km.nl, facebook en twitter. Het heeft mij veel steun gegeven.

Tijdens mijn camino ben ik niet alleen verrast en gesteund door berichtjes maar ook door bezoekjes: -In La Loge aux Chevres, Noord-Frankrijk waren dat Hans en Ria
-In Bazas, Zuid-Frankrijk Hans, Ma en Arie
-In Zubiri, Spanje zag ik ineens een rode ford Mustang met een Nederlands nummerbord en dat waren Sjaak en Sjouk.
-In Santiago was Hans, Ik stond niets vermoedend in een winkel, ik keek achterom en daar stonden Ellen, Philemon, Ad en Els.

114e dag Finisterre - Faro (vuurtoren)

De afsluiting van de camino

Voor de laatste keer wakker geworden in een bovenbed in albergue Cabo da Vila in Finisterre. Het is echt de laatste nacht in een slaapzaal. Ik had ook in het hotel kunnen overnachten waar Hans verbleef. Als een echte pelgrim wilde ik tot het laatst toe met mijn wandelmaatje Roger alles afronden, dus geen hotel, maar een slaapplek voor pelgrims. We hebben na maanden lekker uitgeslapen, ontbeten in de albergue en om 09.00 uur gingen we op weg naar de Faro. Dat is 3,5 kilometer de berg op naar boven, wij waren daar rond 09.45 uur het was nog heerlijk rustig, weinig pelgrims en toeristen. Even Hans een sms gestuurd dat we bij de Faro waren binnen enkele minuten was Hans ook aanwezig.

Eerst hebben Roger en ik foto's gemaakt bij de kilometerpaal 0,00 km. Daarna wat rondgelopen, alles was nog gesloten. Het gebouw voor de vuurtoren en de bar om koffie te drinken gingen pas om 11.00 uur open. Het was mooi weer foto's gemaakt van de rustige Atlantische Oceaan en de rotsen/kliffen die boven het water uitsteken. Als je daar zo rond loopt en beseft dat dit echt het einde is van een mooi tijd krijg je toch wel een dikke keel en moet je een paar keer slikken.

Roger en ik wilde zoals het oude gebruik is van pelgrims onze kleding verbranden aan het "eind van de wereld". Ik had me voorgenomen om mijn broek waar ik heel de camino in gelopen heb te verbranden met het t-shirt wat ik het meest gedragen heb. De reden dat vroeger de kleding verbrand werd door de pelgrims is omdat het na al die tijd van onderweg zijn ontzettend stonk. Roger had bedacht zijn pyjama te verbranden, hij vond dat die ook niet meer zo fris rook. Wij een mooi plekje opgezocht om onze kleding te verbranden zo dicht mogelijk bij de zee. Roger legde zijn pyjama op de plek van de verbrandingsplaats, ik moest me nog uitkleden, ik had mijn t-shirt en broek nog aan. 's Morgens had ik onder mijn wandelkleding een tricot jurkje aangetrokken en daar over heen mijn t-shirt en broek. Ik heb op de rotsen mijn kleding uitgedaan en op de pyjama van Roger neergelegd. Wat er op zulke momenten door je heen gaat is niet te beschrijven. Als ik het nu voor jullie opschrijf krijg ik weer tranen. Ik had een camino aansteker gekocht en daar heb ik de kleding mee aangestoken, eerst smulde het, wat papiertjes erbij gelegd en gelukkig stond er een windje. En ja, hoor vuurtje wakkerde aan, mooie vlammen, ook veel rook. Roger en ik hebben samen naast elkaar op de rotsen naar in ons vuurtje zitten kijken, ieder met zijn eigen gedachten en emotie. We zijn blijven zitten tot dat de kleding verbrand was. Roger, dit was het dan maatje, onze camino is voorbij. Bedankt !

's Avonds zijn we weer met z'n drieën naar de zonsondergang wezen kijken bij de Faro, nu waren er geen wolken het was een prachtig gezicht.

113e dag Olieroa - Finisterre

Dit wordt de dag naar Finisterre, dat is het eindstation van onze camino. Het is een heel dubbel gevoel, blij dat ik deze prestatie bijna heb volbracht en verdrietig dat het bijna is afgelopen. Ik heb het zo ontzettend goed naar mijn zin gehad tijdens de camino. In zo'n lange periode gebeuren altijd wel dingen die minder leuk zijn, maar ja, die probeer je dan zo snel mogelijk weer te vergeten.

Vanmorgen om 06.30 zaten we buiten op het terras te ontbijten. Het was nog donker toen wij gingen stappen. Het was een afwisselender landschap om te lopen dan gisteren, natuurlijk weer veel steen/kei paden in mijn gevoel hebben we over alle steen en kei paden gelopen die er in Spanje zijn. Vandaag ook weer flinke heuvels gehad. Na ongeveer 31/2 uur stappen zagen we de zee. De eerst volgende plaats was Cee, voordat we daar waren moesten wij een hele lange lastige afdaling maken over losse keien, je moest goed opletten waar je je voeten neerzette. Zodat je niet struikelt of uitglijd over die losse keien. De eerste beste bar die we tegen kwamen in Cee zijn we gestopt voor een kop koffie, we hadden inmiddels 4 uur non stop gestapt. We zaten buiten heerlijk aan de koffie en daar kwam een witte Seat voorbij rijden en die chauffeur zat te zwaaien, Roger zwaaide terug. Ik vroeg aan Roger wie is dat, dat is Hans zei hij en ja hoor, daar kwam Hans aangestapt. Hans was rond aan het rijden op de route om te kijken of hij ons kon treffen en dat is gelukt. Na de koffie vervolgende we onze route door de plaats Cee, daar eten gekocht voor de picknick. In de plaats Estorde vlakbij strand hebben we onze picknick gehouden. Daarna moesten we nog 7 km naar Finisterre. Wij hoefde ons geen zorgen te maken voor een slaapplek want Hans had voor ons al twee slaapplaatsen gereserveerd in albergue Cabo da Vila. In Finisterre aangekomen heb ik Hans gebeld en zijn we met z'n drieën naar de albergue gegaan. Het was maar goed dat Hans gereserveerd had, het was hartstikke druk met pelgrims in Finisterre en de albergues waren bijna allemaal vol. Daarna gingen we ons certificaat ophalen bij het toeristenbureau het bewijs dat we van Santiago naar Finisterre hebben gelopen.

En nu!! Laten we beginnen om een pintje te pakken op het volbrengen van onze camino. We zagen Roswita en die kwam ook gezellig wat bij ons drinken. Zij vertelde dat ze een bikini gekocht had om te gaan baden in zee. Dat deden de pelgrims vroeger ook, die hadden zich natuurlijk maanden niet gewassen en gingen bij Finisterre de zee in. Roswita vroeg of ik mee ging de zee in. Ok, ik ga mee maar ik heb geen zwemkleding ik ga wel in mijn beha en onderbroek, zo gezegd zo gedaan. Daar gingen wij samen een duik nemen in de zee. 's Avonds met z'n drieën gaan eten. Daarna zijn we naar de ondergaande zon wezen kijken, Roswita was ook met ons meegereden, jammer dat er enkele wolken waren. De zon verdween achter de wolken in plaats van in zee. Even zo goed was het een prachtig gezicht. Morgen gaan we naar de Faro (vuurtoren) lopen dat is 31/2 kilometer en gaan we onze kleding verbranden.

112e dag Negreira - Olieroa

Het was tijd om op te staan 06.00 uur. Buiten hoorde we het onweren, ik zei tegen Roger kunnen we niet blijven liggen? Toch met een beetje tegenzin opgestaan, het idee dat we weer in de jup (regencape) moeten lopen bah! Na het ontbijt was het gelukkig gestopt met regenen, helaas enige tijd later ging het weer regenen. Ik stelde voor nog maar even te wachten om de jup aan te doen. Op een gegeven moment zei Roger: ik ga mijn jup aan doen, ok! Wij onze jup aan. Het was vandaag niet zo'n spektaculere route asfaltwegen, wat bospaadjes, en zand-grind weggetjes. De omgeving was ook heel gewoon veel maïs, bos en weilanden, kort gezegd een beetje saaie dag. We moesten natuurlijk wel over wat heuvels heen. Rond 11.00 uur stopte de regen en kwam heel langzaam maar zeker de zon te voorschijn.

Na 12.00 uur kwam bij mij de man met de hamer langs. Ik kon mijn ogen bijna niet meer open houden en ik liep ook een beetje te slingeren van de slaap. Dat komt ervan als je als pelgrim een paar dagen met familie aan het feesten ben in Santiago. Feesten is niet zo erg maar die korte nachtjes dat is funest. Eindelijk na 32 kilometer aangekomen in Olieroa in de albergue waren gelukkig nog 2 slaapplekken. Ik was waarschijnlijk zo moe ik kan me niet eens meer de albergue herinneren. Vroeg naar bed gegaan morgen naar Finisterre en dan wil ik toch weer fit zijn.

111e dag Santiago - Negreira

We hadden afgesproken dat Roger en zijn familie om 07.15 uur bij ons hotel zouden zijn. We zijn met z'n allen naar de kathedraal gelopen en hebben daar een fotosessie gehouden voor dat wij gingen stappen. Hans en de familie van Roger hebben ons uitgezwaaid op het grote plein bij de kathedraal.

En…. daar gingen we op weg naar ons einddoel Finisterre. We hebben Santiago verlaten in de mist. De eerste kilometers hadden wij het idee dat we de enigste pelgrims waren die naar Finisterre liepen, we zagen niemand voor en na ons. Na onze eerste stop in een bushokje zagen wij als maar pelgrims voorbij komen, er waren er toch meer dan dat wij dachten. Rond 11.00 uur gingen we koffie drinken, we zaten net aan de koffie en daar kwam onze Duitse pellegrina Roswita aangelopen, ze liep erg moeilijk, Roswita kwam bij ons zitten en vertelde dat ze ontzettend veel pijn had in de rug en dat straalde naar haar been. Ze wilde toch perse naar Finisterre (ik snap dat wel) even later vervolgde zij langzaam haar pad. Na de koffie trok de mist op en kwam de heerlijke Spaanse zon weer te voorschijn. Tijdens onze route zeiden we tegen elkaar er zijn toch meer pelgrims op weg naar Finisterre dan wij verwacht hadden. Alle pelgrims zijn waarschijnlijk in Santiago gebleven om het feest van 25 juli mee te maken en zijn vandaag massaal vertrokken naar Finisterre. Op het traject Santiago - Finesterre zijn minder albergues dan voor Santiago. Hopen maar dat we een slaapplek kunnen vinden. Aangekomen in Negreira hebben we eerst een bocadilla gegeten, daarna een slaapplek gevonden bij albergue Loa. Een beetje rommelige toko, alle bedden waren bezet daarna werden er matrassen op de grond gelegd en konden daar ook weer pelgrims slapen. Boodschapjes gedaan voor het ontbijt voor de volgende morgen. Daarna bij Bolero een pintje gaan drinken, dat kregen we weer in zo'n mooie bierpul van Estrella Galicia waarop de route van de camino frances staat afgebeeld met een pijl, aan de achterkant van het glas staat Jacob. Netjes gevraagd aan de barjuffrouw of we zo'n glas kon kopen en dat kon we waren blij verrast, nu hebben we allebei zo'n mooie bierpul, nu maar hopen dat ze heel aankomen in Overijse en Geervliet. 's Avonds lopen zoeken naar een restaurant, eindelijk één gevonden. Daar hebben we heerlijke vis (dorado) gegeten met verrukkelijke witte wijn. Als deze wijn op de goede temperatuur is komt er op het etiket een bootje te voorschijn, is de wijn te warm dan is het bootje onzichtbaar. Wij vonden dat heel apart. Morgen naar Olveiroa ongeveer 32 km.

110e dag Santiago (3)

De wekker gezet om 04.30 ik wilde Ellen, Philemon Ad en Els uitzwaaien, de taxi zou om 05.00 uur hen opkomen halen en naar het vliegveld brengen. Nadat ze vertrokken waren ben ik weer terug gegaan naar bed.

Vandaag is het een feestdag in Santiago, het is het feest van Jacob. Na het ontbijt gingen we naar de mis in de kathedraal daar werd het wierookvat van 120 kg door de kerk gezwaaid. Het was een mooie ervaring om mee te maken. We moesten daarvoor wel bijna 2,5 uur luisteren naar een mis waar we niets van verstaan, maar enfin, we hebben het zwaaien van het wierookvat gezien. Daarna zijn we met Roger zijn familie wat gaan drinken. Het was heel druk en gezellig in Santiago. Verder van de middag hebben Hans en ik wat rond gewandeld in Santiago en een siësta gehouden. 's Avonds heerlijk tapas gegeten, daarna naar het grote plein om 22.00 uur was daar een optreden van Tuna de Derecho, Santiago de Compostela, het was gezellige muziek. Natuurlijk weer te laat naar bed gegaan voor een pelgrim die de andere ochtend wil gaan wandelen naar Finisterre

109e dag Santiago (2)

Vanochtend heerlijk uitgeslapen, we hadden om 10.00 uur afgesproken om te gaan ontbijten. Gezellig met z’n zessen (Ellen, Philemon, Hans, Ad en Els) zitten ontbijten. Daarna de stad in winkeltjes kijken, in het oude centrum van Santiago heb je veel souvenirs winkels, bijou winkeltjes, kledingwinkels en niet te vergeten héél véél bar/ restaurantjes. Op een gegeven moment waren wij (de dames) een winkel ingegaan, dat duurde de heren schijnbaar wat lang. In die tussentijd hebben Philemon en Ad hun voeten laten verzorgen door visjes. Philemon en Ad zaten gezellig voor het raam met hun voeten in een grote aquariumbak. Dat wordt………..genoemd..

We kregen trek in koffie, een terrasje opgezocht de koffie smaakte ons goed. Ad ging naar binnen om te vragen voor een tweede ronde koffie. Even later kwam de ober met de koffie en cake, wat een grote stuk ken zei iedereen in koor. Ad zei: ik heb gewoon om een plakje cake gevraagd . Ja, elkaar begrijpen in een vreemde taal is moeilijk. Bijna niemand kon dat grote stuk cake op. Na de koffie gingen we naar het pelgrimsmuseum. Daar wat rond gekeken. Half in de middag gingen we iets drinken er werd een fles water en een flesje wijn besteld , dat werd nog een keer herhaald. Op een gegeven moment kregen we knorrende magen en hebben we daar op het terrasje zitten eten. Na de maaltijd heeft iedereen een heerlijk kopje koffie met baily op. We hebben ontzettend gelachen om en over van alles, allemaal hadden we het naar onze zin.

Om 11.30 uur begon het vuurwerk op het grote plein bij de kathedraal, toen wij daar aan kwamen was het plein afgesloten door de politie. Wij hebben aan de zijkant van de kathedraal op een trap gezeten. Het was werkelijk prachtig vuurwerk, ook was er een lasershow geprojecteerd op de kathedraal, helaas konden we dat niet zien. Gisteravond liepen we over het plein naar ons hotel toen waren ze aan het oefenen “ generale repetitie” voor de lasershow. Ik kan niet beschrijven hoe leuk dat het was.
Na het vuurwerk afgesproken met Roger en zijn familie om elkaar te ontmoeten zodat iedereen met elkaar kennis kan maken. Zo gezegd zo gedaan en gezellig een pintje met elkaar gedronken. Op een ander plein was er net als gisteravond een optreden van een muziek band daar gingen Ellen en Philemon nog heen.
Wij gingen richting hotel om een slaapje te doen, het was inmiddels al erg laat geworden. Morgenochtend vroeg staat de taxi om 05.00 uur voor de deur om Ellen, Philemon, Ad en Els naar het vliegveld te brengen. Een zeer kort nachtje is dit geworden.

Het waren gezellige dagen!!!!

108e dag Santiago

Wat ik gisteren in mijn verslag vergeten ben te vermelden is , dat Roger en ik op een brug voordat we Santiago binnen kwamen een man tegen kwamen met een ezel. Ik wist van Roger dat er een “buurman”, een Vlaming met dezelfde voornaam, met een ezel de camino liep. We hebben hem en de ezel tijdens onze camino nooit aangetroffen. Totdat we daar op de brug liepen, daar kwam een man met een ezel aangestapt, het waren Roger (buurman) en de ezel (Leon). Een leuke ontmoeting op de brug. De Roger’s hebben afgesproken om hun verhalen eenmaal terug in België met elkaar uit te gaan wisselen. Dat is de camino!!

Gisteravond is Hans om 21.45 uur in het hotel aangekomen. Even bijgepraat en gaan eten in de cafetaria van het hotel.
Vanmorgen heerlijk uitgeslapen in mijn luxe bed in Hotel Eurostars en uitgebreid ontbeten, Tjonge, tjonge wat een ontbijtbuffet en wat een overdaad en een variatie. Dat vind je onderweg niet als pelgrim. Ik heb ervan genoten.
We hadden afgesproken met de familie van Roger dat we om 11.00 uur bij de kathedraal zouden zijn, de pelgrimsmis begon om 12.00 uur.
Na de mis zijn we met z’n allen iets gaan drinken, nadat de dorst gelest was ging Roger met zijn familie en Hans en ik ons eigen weg in Santiago. Ik had de camino route gezien in 3D dat vond ik leuk om mee naar huis te nemen, wij de winkel in om dat te gaan kopen. Op een gegeven moment keek ik achterom en wie stonden daar!! Ellen, Philemon, Ad en Els nou, dat weet je toch echt niet wat er gebeurt, het is net alsof je droomt. WAT EEN VERRASSING!! We zijn de winkel uitgelopen en nog maar eens een keer elkaar omhelst. We zijn de straat ingelopen en op een terrasje even iets gedronken om bij te komen van de emotie. Wat bleek ze sliepen ook in hetzelfde hotel dan Hans en ik. Wat een complot! Ons even opgefrist, daarna op zoek om gezellig met elkaar te gaan eten. We zagen een klein restaurantje” Banesto”, laten we hier eens naar binnen gaan, we moesten de trap op naar boven. Eerst wijn besteld en een kaas­worstplank als entree, Els en ik hebben gesmuld van ons heerlijke tongetje, Hans, Ad, Philemon en Ellen namen een visschotel met diverse soorten vis, krab, oesters, garnalen groot en klein, mosselen, jacobsschelpen met inhoud en nog vis waar we de naam niet van wisten. Het was een giga schaal vol. Er moest natuurlijk erg gelachen worden om deze abnormaal grote schaal met vis.

Na de maaltijd kregen wij koffie, de koffie was een héél zoet drankjein een klein kopje met daarin hele koffiebonen, wat stukjes fruit, heel bijzonder. Het is wel koffie waar je niet te veel van moet drinken anders gaat het niet goed. Even later kwam de eigenaar met twee flessen likeur er stonden geen etiketten op de flessen het zal hoogst waarschijnlijk wel zelf gemaakte likeur zijn. In één fles zat bruin vocht en in de andere geel . We mochten net zo veel drinken als je maar wilde. Dat kunnen ze rustig zeggen, als je twee glaasjes van dat alcoholische vocht op heb, heb je echt genoeg. ´s Avonds met z´n allen naar hotel Eurostars om lekker te gaan slapen.

107e wandeldag Pedrouzo - Santiago

De aankomst dag in Santiago

Vanmorgen wilde wij op ons gemak gaan vertrekken er waren toch nog maar 19 kilometer te lopen naar ons einddoel Santiago. De werkelijkheid was anders er waren mensen op onze slaapzaal die begonnen al om 04.30 uur met hun ochtend ritueel, dat begint met ritsen open en dicht doen van de slaapzakken, ritselen met plastic zakken, klappen met de deuren, mobieltjes/telefoontjes met de bekende beltoontjes om wakker te worden. Dus je begrijp wel dat er van ons plannetje niet veel terecht kwam. We hebben even een muesli reep en allebei een halve appel naar binnen gewerkt en we gingen op pad. Ontbijten doen we onderweg wel. We kwamen buiten en het was nog hartstikke donker ik zei tegen Roger hoe laat is het eigenlijk? 06.00 uur zei Roger. Wat!! We zouden toch niet zo vroeg vertrekken, ja, dat heb je nu eenmaal als je met vroege vogels op de slaapzaal ligt.

We liepen vanuit het dorp gelijk het bos in je zag werkelijk geen hand voor ogen. Roger zette zijn mijnwerkerslamp op zijn hoofd zodat we nog iets konden zien. Je wil het toch niet meemaken dat je de laatste dag struikelt over een steen of boomwortel, alsjeblieft zeg! Na het dorp Pedrouzo werden we op ons nog bijna nuchtere maag alweer een heuvel over gestuurd naar het dorp Labacolla, daarna moesten we de Monte do Gozo nog over (425 meter) boven op die berg kon je de stad Santiago al zien liggen. Het binnenkomen in Santiago is niet echt een romantische route je loopt langs een vliegveld, een voetbalveld, rondwegen en vervelende buitenwijken dit allemaal ontsieren een beetje de aankomst in Santiago. Op de Monte do Gorzo , waar de pelgrims vroeger in huilen uitbarstten als ze de torens van de kathedraal zagen, is tegenwoordig ook een tranentrekker maar dan vanwege de verwoesting van het landschap en omdat niets meer herinnert aan de reden van bestaan van de pelgrim. Dat is allemaal niet belangrijk want de eindstreep is nabij. De schoonheid van deze etappe zit van binnen. Aangekomen op het plein bij de kathedraal stond daar Annette (Roger zijn vrouw), plots kwamen ook Cathy, haar man, kleindochter en schoonzus van Roger aangelopen. Dat was echt een surprise voor Roger. Even gezellig met elkaar een pintje gedronken daarna wat gaan eten. Toen is ieder naar zijn hotel gegaan. Hans komt vanavond ook naar Santiago. Ik deed de deur open van mijn hotelkamer, Wauw!! Dit is iets anders dan een slaapzaal met stapelbedden:.

Ik moet je zeggen dat deze laatste etappe naar Santiago voor mij emotioneel was, er ging van alles door me heen. Na zoveel kilometers van inspanning is het einddoel in zicht en mijn missie volbracht, natuurlijk een heerlijk gevoel. Deze camino is een periode in mijn leven die me altijd dierbaar zal zijn, door de mensen die ik heb ontmoet tijdens de camino in het bijzonder Roger, omdat ik het langst met Roger gelopen heb en door wat je allemaal met elkaar meegemaakt hebt, het is best moeilijk om afscheid te nemen van deze periode. Het leven is zo heerlijk back to basic, je hebt alleen een rugzak met de hoog nodige spullen en dat is het, geen luxe, je hoef je niet de vraag te stellen, wat zal ik vandaag weer eens aandoen.

Aan de andere kant ben ik héél blij dat ik mijn lieve kinderen Ellen en Philemon en mijn schatten van kleinkinderen weer zie over enkele dagen. Zodat ik ze weer eens kan omhelzen en knuffelen.

106e wandeldag Arzua - Pedrouzo

Vanmorgen geen wekker gezet, we zien wel hoe laat we wakker worden. Dat kan je makkelijk zeggen als je weet dat er om 06.00 uur diverse mensen opstaan, naar de toilet/douche gaan, tassen pakken etc. etc. Dan wordt je vanzelf wel wakker. Rustig op ons gemak ons ochtend ritueel afgewerkt en aan de overkant van onze albergue gaan ontbijten in een bar. We vertrokken om 07.30 uur.

Onze eindbestemming vandaag was Pedrouzo. Santiago is al in zicht, we hebben ons voorgenomen om de laatste dagen relaxed te stappen. Vandaag zijn we enkele gehuchten gepasseerd. We hebben na 11 km in Salceda koffie gedronken. We moesten daarna nog even de Alto de Santa Irene over, daar hebben we een lekker pintje genomen. Het was toch nog mar 2,5 km naar Pedrouzo. Aangekomen in Pedrouzo gingen we het dorp in om iets te gaan eten. We kwamen bij een Restaurant en daar zaten onze Spaanse vrienden en vriendinnen, ze zagen ons en er werden gelijk stoelen bij de tafel gezet voor ons. We hebben heerlijk met negen personen (4 Spaanse vrienden en 3 vriendinnen, Roger en ik) zitten eten. We hebben heerlijke soep gegeten, daarna ham en karbonade met patat, het is niet te geloven hoeveel vlees je te eten krijgt, per persoon krijg je 2 1/2 karbonade dat is toch niet te geloven! Er stonden 3 flessen wijn op tafel, na de maaltijd nog een toetje en koffie voor € 10,- pp.

Daarna zijn onze Spaanse kameraden siësta gaan houden en Roger en ik zijn onze verslagen gaan maken, wat op facebook gezet en twitter, druk,druk,druk

Morgen naar Santiago, het is een heel vreemd gevoel om na al die maanden en inspanningen je doel bijna bereikt te hebben.

105e wandedag Palas de Rei - Arzua

Gistermiddag een ceveza gedronken in albergue "San Benito" waar wij ook sliepen. De ceveza zat in hele leuke bierpullen van Estrella Galicië, ik vroeg aan de eigenaar of ik 2 bierpullen kon kopen één voor Roger en één voor mij. Twee bierpullen dat kon helemaal niet misschien één. Eerst deed hij wat moeilijk hij zei: misschien na het diner. 's Avonds zaten wij daar te eten en kwam hij met een plastic zak en daar zat een bierpul ingerold. Ik kreeg er maar éën van hem als souvenier. Toch aardig. Vannacht goed geslapen af en toe wakker geworden van wat gesnurk van enkele Spaanse vrienden van ons. Onze Spaanse vrienden zijn: Pepe de masseur, Gwan de stevige, Antonio gps papa en Gustavo de regelaar. Gisternacht heeft Roger ontzettend liggen snurken, na het uitgaan kwamen onze Spaanse vrienden terug in de albergue en moesten ontzettend lachen om Roger omdat hij zo lag te snurken. Dus jullie snappen wel dat Roger en ik vandaag ontzettend gelachen hebben omdat enkele van hun vrijwel heel de nacht heeft liggen snurken.

Vanochtend ontbeten in de albergue en om 07.00 uur op stap. Gustavo had voor vanavond ook voor ons een bed gereserveerd in de albergue "Apostel" in Arzua dat is een etappe van 30 kilometer voor vandaag. Na ongeveer 2 kilometer wandelen kwamen we bij een kilometerpaaltje waar op stond 63,5 km, we hebben daar een foto gemaakt van Roger naast het kilometerpaaltje. In het gehucht Casanova 3,5 kilometer verder stond een paaltje waarop 60 km stond, jullie raden het al, Dineke op de foto bij het 60 km paaltje. Casanova het laatste gehucht van de provincie Lugo. Vanaf Galicië staat er om de kilometer een paaltje hoever het nog is naar Santiago (was ik jullie vergeten te vertellen). Vanaf gisteren staat er om de 500 meter een paaltje met de nog te lopen afstand. Net voor het dorp Leboreiro verlaten we de provincie Lugo en komen we in de provincie A Coruna. In Furelos hebben we koffie gedronken en in Melide hebben we pulpo (octopus) gegeten en een bijbehorende fles wijn en dat met nog 14 kilometer te lopen. We maken er de laatste dagen gewoon een feestje van zeiden we tegen elkaar. -Het was een tip van onze Spaanse vrienden om in Melide octopus te gaan eten-.

Na Melide komen we geen grote woonkernen, kathedralen en kloosters meer tegen op de route naar Santiago. Er moeten alleen nog maar groene heuvels beklommen worden, langs kleine dorpjes. Vandaag was de hoogste heuvel naar Melide 400 meter, appeltje eitje!!

Het is nog 35 kilometer naar Santiago.

104e wandedag Portomarin - Palas de Rei

Onze albergue van van vannacht was” Porto Santiago” in Portomarin. Gisteravond zijn we eerst boodschapjes gaan doen voor het ontbijt en water gekocht voor onderweg. Daarna zijn we gaan eten, wij gaan voor Spaans begrip vroeg eten zo rond 18.30 uur. ’s Morgens hebben we buiten in de tuin ons “ontbijt”genuttigd. Daarna op stap op de gebruikelijke tijd van 07.00 uur. Het was een mistige ochtend, rond 11.00 uur trok de mist op en kwam de zon.

Potomarin ligt hoog, we moesten eerst naar beneden lopen naar de autoweg en daarna de voetgangersbrug over richting Toxibo. Eerst een voetpad omhoog, daarna het voetpad volgen langs de weg tot het volgende dorp Gonzar, waar we koffie gedronken hebben. In Gonzar hebben we koffie gedronken, tjonge, tjonge wat was het druk met pelgrims. Verder zijn we langs diverse gehuchten gekomen en nog over wat heuveltjes de hoogste was Alto de Ligonde bijna 800 meter.

We liepen in Ligonde en daar kwamen we ineens een kudde koeien tegen die waarschijnlijk naar de stal moesten om gemolken te worden. Het was een koddig gezicht de koeien door de straten van Ligonde, sommige hadden weer heerlijke verse vlaaien op straat neergelegd. Ook heb ik in Ligonde nog enkele lokale mensen kunnen fotograferen. Een oud Spaans mannetje die al strompelend met zijn hondje naar een stoel liep en lekker in de schaduw ging zitten, een oud Spaans vrouwtje die op een muurtje naar koeien zat te kijken en een vrouwtje die net uit de groentetuin kwam met kool.

In Palas de Rei aangekomen gingen we op zoek naar albergue “San Bonito” waar voor Roger en mij een bed gereserveerd was door Gustavo één van de Spaanse mannen.

Vandaag 25 km gelopen vanaf Portmarin naar Palas de Rei via de gehuchten Toxibo, Gonzar,Castromajor, Hospital de la Cruz,Ventas de Naron, Ligonde,Airexe,Avenostre.

103e wandedag Sarria - Portomarin

De dag van het 100 kilometerpunt

Gisteravond een barbecue gehad veel te veel eten. Eerst kregen we een bak tonijn salade, we kregen er geen bord bij, we moesten dat gewoon uit de bak prikken, beetje vreemd. Er werd door Pepe druk gebarbecued we kregen al het vlees tegelijk op een bord met een beetje patat, ik zal jullie even vertellen wat voor vlees er allemaal op mijn bord lag: karbonade, speklapje, sparerib, sate, 2 verschillende worstjes. Je snap natuurlijk wel dat ik dat allemaal niet op kon, als toetje kregen we nog ijs, dat allemaal voor € 10,-.Daarna heerlijk gaan slapen, ik lag weer met allemaal mannen op de slaapzaal.

Voor het ontbijt stond er ’s morgens een soort buffet in de keuken. Alles was gisteravond neergezet zelfs de koffie was de avond ervoor gezet, dat moesten we opwarmen in de magnetron. Om 07.00 uur zijn we vertrokken, op naar het 100-kilometerpunt. Na Sarria moesten we gelijk weer klimmen, maar wat een mensen waren er opeens op de camino. Het was druk op de route er waren heel veel Spanjaarden on the road ontzettend veel jongeren van de middelbareschool deden mee. Dit wordt ook via school geregeld en al de slaapplaatsen worden ook van te voren besproken, het is dus voor ons als individu moeilijker om slaapplaats te vinden. Het is me onderweg een gekakel en een gegiechel met die tieners. Het is een heel andere camino dan dat we gewend waren. We liepen vanuit Sarria door de laatste oorspronkelijke bossen waar de camino door komt naar Barbadelo, Rente en Brea daar hebben we wat gedronken en een stempel gehaald vanaf nu gaan we echt op stempeljacht. Naast ons zaten 3 Spanjaarden die vannacht bij ons op de slaapzaal lagen, één van hen was een slaapplaatsen aan het reserveren voor vannacht, hij zag ons en vroeg of hij voor ons moest reserveren. Heel aardig van die mannen, inderdaad hebben ze voor ons (Roger en mij)ook een plekje geregeld in albergue Porto Santiago. Tussen Brea en Ferreiros, tegenover een rij eiken staat het 100-kilometerpunt. Deze mijlpaal is er toegetakeld door de hedendaagse barbaren die er van alles opgeschilderd hebben en dan ook nog eens de rotzooi die mensen daar achterlaten. Bij het 100-kilometer punt heb ik natuurlijk even een sms verzonden aan Hans, Ellen en Philemon het is tenslotte voor een pelgrim een belangrijke mijlpaal.

Het was vandaag heerlijk zwerven over een labyrint van wegen, paden, corredoiras, weggetjes en paadjes waar je de weg kwijt zou raken als er geen gele pijlen waren geweest. Verder kwamen we door de gehuchten As Rozas en Vilacha naar Potomarin. De dorpjes waar we vandaag en gisteren langs zijn gekomen zijn echt nog van die ouderwetse boerendorpen (veeteeltbedrijfjes) waar op de straten allemaal koeienstront ligt, oude en verse vlaaien, vlaaien met en zonder vliegen.

Als die Spaanse boertjes bij ons op een modern Nederlands boerenbedrijf zouden komen kijken, dat zou een cultuur schok voor ze zijn.

Voordat we Portomarin binnen liepen moesten we over een brug die lag over het stuwmeer van Belesar. Na de brug moesten we een flinke trap omhoog met 60 treden pff, pff, dat ook nog in die hitte. Het was gisteren en vandaag ongeveer 35 gr. best heet kan ik je zeggen met al die inspanning. Ons bedje was al gereserveerd dus we gingen eerst op zoek naar een ceveza,we genoten van de heerlijke ceveza. Daarna onze albergue opgezocht en ons opgefrist. In onze albergue kunnen we geen avondeten krijgen en ook morgenochtend geen ontbijt. Dus vanavond op zoek naar een restaurant waar ze pelgrimsmenu’s hebben. Morgenochtend zullen het wel weer koeken worden . Jullie zullen wel denken waarom koop je dan gewoon geen brood in plaats van koeken, de reden daarvan is, als je een dag van te voren stokbrood koopt is het de andere dag niet te eten zo hard. Ik heb geen zin om met afgebroken tanden thuis te komen .

102e wandedag Fonfria - Sarria

Het was vanmorgen nogal chaotisch op de slaapzaal, We hebben alles opgepakt, losse spullen in de slaapzak gedaan en naar de zitkamer gegaan om daar alles te ordenen in de rugzak. Daarna ontbeten met Roswieta een Duitse pelgrina die we al vaker ontmoet hebben on the road, we zijn om 07.15 uur vertrokken ons einddoel voor vandaag is Sarria.

Het eerste dorp op onze route is O Viduedo, het is een heel klein dorp. Vanaf hier is de route een soort galerij met een prachtig uitzicht op de bergen van Triacastela. Alleen het gapende gat van een steengroeve verstoort de eenheid van het landschap. De route van O Cebreiro (gisteren langs gekomen) naar Triacastela is het meest landelijke en onbekendste deel van Galicië ligt verscholen achter eikenbossen. Je loopt langs tientallen gehuchten met hun stenen huisjes waar nauwelijks mensen wonen, laat staan dat er wat te koop is. Dit is de duizend jaar oude route, de enige die al eeuwen bestaat. Het is een prachtig gebied om te wandelen. Na O Viduedo liepen we naar Triacastela, daar hebben we koffie gedronken, ook dit dorp is voor een deel van zijn bestaan afhankelijk van de pelgrimstochten. Aan het eind van dit dorp kon je kiezen uit twee route’s in Roger zijn reisgids ging de route over Samos. In mijn reisgids ging de route over San Xil, beide route’s komen uit in Sarria, we kozen de route via San Xil. We liepen door het verlaten en onbekende dal van San Xil over een goed pad door verloren dorpjes en over corredotrats(muren van leistenen) die verzonken liggen in een tunnel van leisteen en eikenbomen. San Xil is een groepje verspreid staande huizen waar verder niets te koop is. Daarna liepen we naar Furella, daar hebben we onze picknick gehouden (na 19,5 km stappen). Op onze route hebben we vandaag geen enkele pelgrim gezien. Alleen in Furella waar we onze picknick gehouden hebben zagen we een paar pelgrims. De meeste pelgrims hebben gekozen voor de route via Samos.

We liepen in de stad Sarria en daar stond iemand folders uit te delen van een albergue, hij lag ons uit waar het was, tegelijkertijd kwam zijn vriendin aangestapt. De albergue waar hij voor stond te folderen was van henzelf. Wij met de vriendin naar de albergue gelopen. Het zag er prachtig uit, alles nieuw. Het was gewoon een woonhuis ingericht als albergue met een slaapzaal van 10 slaapplaatsen en enkele tweepersoonskamers. Deze mensen zijn de albergue deze maand pas begonnen. In het gastenboek is op 15 juli voor het eerst geschreven. Vanavond gaan we hier barbecueën , ik ben benieuwd.

Vanaf Sarria naar Santiago de Compostela is het nog 112 kilometer.

101e wandedag Ruitelán - Fonfria

In de Albergue van Luis en Carlos mocht je niet voor 06.00 uur uit bed. We werden met muziek gewekt om 06.00 uur werd het Ave Maria opgezet, eerst zachtjes en daarna steeds luider. Nadat iedereen zijn tas gepakt had gingen we beneden eten, het ontbijt stond al klaar het was super geregeld door deze mannen.

Het is vandaag de dag van de klim naar de O Cebreiro en de Alto do Poio.

Iedereen een Buen Camino gewenst om 07.15 uur liepen wij het dorp Ruitelán uit de weg ging langzaam omhoog en de hellingen staan vol kastanjebomen. Om boven te komen in O Cebreiro/ Galicië moesten we langs Las Herrerias, een boerendorp dat helemaal opgeleefd is dank zij de Camino. Dankzij de pelgrims zijn er nu vier restaurants en een hotelletje. Het volgende dorp waar we langs kwamen was La Faba, daar staan een groepje traditionele boerenhoeven helemaal gewijd aan de veeteelt. Daarna kwamen we in Laguna de Castilla dat is het laatste dorp in de provincie León. Eindelijk bereikte we het plaatsje O Cebreiro, dit dorp ligt op 1300 meter. Het was een stevige klim met grotendeels een keienpad, je moet ontzettend goed opletten waar je je voeten neerzet, weer een goede test voor de enkels. Eenmaal boven was het een prachtig uitzicht over de vallei. Tijdens de Camino kom je op plaatsen waar je anders nooit komt dat is in Frankrijk zo en ook in Spanje. Galicië(provincie Lugo) is een heel ander Spanje dan dat we enkele dagen eerder gezien hebben, toen was alles dor en droog. In Galicië is alles prachtig groen. Je loopt er uren door een zacht glooiend landschap. Na O Cebreiro kregen we eerst weer een afdaling om vervolgens weer een stevige klim over de inmiddels bekende keienpaden te maken. Dat in de Spaanse hitte naar de Alto do Poio 1335 meter. Voordat we naar de Alto do Poio gingen hebben we een picknick gehouden in het plaatsje Hospital. In Hospital liepen de koeien in file op straat, sommige hadden een bel om hun nek.

Vandaag overnachten we in Fonfria een klein boerendorpje, we slapen in een particuliere herberg Reboleira er zijn 36 slaapplaatsen in de slaapzaal en douche/toilet. Er zijn ook tweepersoons- kamers met badkamer. Wij kozen gewoon voor de slaapzaal. We hebben daar ook diner. Er is ook een zitkamer met bankstellen waar een computer staat. Buiten is er een groot terras. Aan de overkant van de hertberg is een boerderij, als je op het terras zit hoor je constant de koeien loeien en de tractors voorbij rijden, echt landelijk.

Onze herberg is helemaal vol geboekt. Wij denken dat er erg veel mensen die vandaag begonnen zijn om de Camino te lopen, dit zal nog wel erger worden. Ik heb me laten vertellen dat de laatste 100 km heel veel Spanjaarden de Camino lopen. De reden daarvan is dat je minimaal 100 kilometer moet lopen om een certificaat te krijgen.

100e wandedag Cacabelos - Ruitelán

We hebben heerlijk geslapen in onze paardenboxen. We zijn om 06.00 opgestaan en konden heerlijk op ons gemak ons ochtendritueel afwerken zonder andere pelgrims te storen.

Er was geen ontbijt, wel een koffieautomaat dus een kopje koffie gedronken en voor de zoveelste keer als ontbijt koeken! ik kan bijna geen koek meer zien:

Om 07.00 uur gingen wij op pad richting Villafranca del Bierzo dat is zo'n 81/2 km over asfalt (N6) afgewisseld door landweggetjes tussen de druivenvelden (Bierzo)door.

Direct bij binnenkomst in het dorp staat de Santiagokerk in romaanse Lombardische stijl. Ook stond er een heel mooi kasteel met vier grote ronde torens dat nu eigendom is van de Spaanse componist en dirigent Cristóbal Halffter.

In Villafranca hebben we even een lekkere kop koffie gedronken, dat smaakt toch beter dan de automaten koffie.

Na de koffie vervolgden we onze route naar Pereje dat is een heel oud plaatsje, Trabadelo en La Portela waar we onze twaalf uurtje hebben gegeten. Even lekker de schoenen uit voetjes op de stoel en genieten van de bocadillos met geitenkaas die we in Trabadelo hadden gekocht.

Ja , je moet toch verder dus de schoenen weer aan rugzakje op en lopen maar naar de volgende plaatsen Ambasmestas, Vega de Valcarce dit is het grootste dorp in het dal voordat de klim naar Cebreiro begint. Ons eindstation voor vandaag is Ruitelán een piepklein gehucht. Door is één Albergue waar Luis en Carlos de scepter zwaaien, wij daar heen. Ook wel weer een bijzonder onderkomen, een hele smalle trap naar boven ik denk 70 cm breed, eenmaal boven is het een grote open zolder met 17 stapelbedden. Ik zei tegen Roger gisteren in de paardenbox nu op de hooizolder. 's Avonds hebben we gegeten in onze Albergue niet te geloven zoveel eten we gehad hebben. Wortelsoep, tonijnsalade, spaghetti en custardvla en natuurlijk wijn, ik plofte zowat. Morgen kunnen we hier ook ontbijten. Je gelooft het of niet deze maaltijd kostte € 7,-.

Dit is mijn 100e wandeldag
- Op 100 verschillende bedden geslapen
- In 100 verschillende slaapkamers/slaapzalen
- 100 dagen niet weten waar je terecht komt
- 100 dagen waarvan geen één hetzelfde
- 100 dagen met elk zijn eigen belevenis

De Camino is een prachtige ervaring, boven alle verwachtingen. Ik kan het iedereen aanraden die van wandelen houdt en fysiek in staat is om het te doen.

99e wandedag El Acebo - Cacabelos

Vanmorgen in onze albergue "El Acebo" kon je ontbijten vanaf 07.00 uur, dat vonden Roger en ik te laat. We zijn om 05.45 uur opgestaan en een uur later zijn we aan onze dagetappe begonnen.

We kwamen buiten het was hartstikke mistig, het plaatsje El Acebo licht op 1100 meter, we liepen waarschijnlijk al heel vroeg in de wolken:.

Na een half uur lopen hadden we weer goed zicht. Tot Riego de Ambros (3,7 km) liepen we over een goed te belopen pad berg afwaarts. Na het genoemde dorp kregen we bijna onbegaanbaar pad met stenen en stukken leisteen tot net voor Molinaseca (4,3 km). In Molinaseca hebben we koffie gedronken.

Daarna gingen we naar de stad Ponferrada (8 km), dat is de hoofdstad en de belangrijkste stad van de regio El Bierzo. Deze stad werd al sinds de Romeinen bewoond dankzij de overvloed aan goudmijnen in de omgeving. Het werd pas echt een belangrijke plaats vanaf 1082 toen bisschop Osmundo opdracht gaf om de oude houten brug over de rivier de Sil te vervangen door een ijzeren brug. Daar komt de naam van de stad dus vandaan: pons ferrata (ijzeren brug).

De route door deze stad liep langs alle monumenten een kasteel, plaza de la Encina, kerk, klooster, museum en het gemeentehuis een prachtig voorbeeld van barokke kunst in de provincie León.

We liepen verder naar Columbrianos (5 km) daar hebben we een picknick gouden langs de kant van de weg, we hadden een bocadillos gekocht in Ponferrada die hebben we heerlijk op zitten eten. Het was inmiddels heerlijk weer geworden.

We wilden vandaag lopen (of stappen zoals Roger dat noemt) tot Cacabelos, dus we moesten nog 11 km lopen via de plaatsen Fuentes Nuevas, Camponaraya tenstlotte Cacabelos.

We hebben vandaag totaal 32 km gelopen. We kwamen om 15.00 uur aan in onze gemeentelijke albergue deze is bij de kerk. Het is een bijzonder gebouw met 70 slaapplaatsen in houten cabines met elk twee bedden langs de muur van de binnenplaats. De binnenplaatst was ook heel gezellig met allemaal banken met overkapping. Er zijn goede douches, toiletten, frisdrankenautomaat.

Toen we aankwamen moesten we erg lachen het waren net allemaal paardenboxen maar dan zonder onder-en bovendeur.

's Avonds zijn we in het dorp een pelgrimsmenu wezen eten voor mij was dat: Mixed salade, Cordonbleu en een toetje met een ½ liter rode wijn, dat krijg je overigens altijd bij het pelgrimsmenu.

Daarna in onze donker paardenbox gaan slapen. Als je 's nachts naar de wc moest, moest je natuurlijk naar buiten, als je terug kwam moest je goed opletten dat je de goede deur van je box nam, want ze konden niet op slot, voordat je het weet stap je de verkeerde box binnen ha,ha,ha.

98e wandedag El Ganso - El Acebo

De dag van Cruz Fierro

Normale tijd opgestaan 06.00 uur, gaan ontbijten alles stond op tafel je kon alles pakken, Roger heeft heerlijk koffie gezet. Om 07.00 uur gingen we op pad.

Onderstaand de plaatsen van de etappe van vandaag. Rabanal is een van de plaatsen langs de Camino die met veel succes opgeleefd is. Het dorp was al een belangrijke pleisterplaats in de Middeleeuwen. In de talrijke hospita en kerken hielden de pelgrims halt om krachten op te doen en bijeen te komen om gezamenlijk de verraderlijke toppen van de Monte Irago over te steken.

Foncebadón dit was tientallen jaren een spookdorp, terwijl het toch een belangrijke middeleeuwse enclave was met twee pelgrimsonderkomens, twee ziekenhuizen voor de armen en een klooster. Gelukkig is daar verandering ingekomen de stroom pelgrims heeft zelfs dit godverlaten plekje gevonden waar in korte tijd een paar restaurants, een hotelletje en twee pelgrimsherbergen het licht zagen. De Camino is net als in de late middeleeuwen de motor van de lokalke economie gebleken.

La Cruz de Fierro vormt dat is een karakteristiek punt waar dankzij reizigers en pelgrims geen losse steen meer ligt. Die gooien ze op de milladoiro die het fundament van het kruis, om bescherming te vragen op hun reis. Het is heel indrukwekkend als je voor La Cruz de Fierro staat, die hele berg stenen met daarboven het ijzeren kruis. Ook ik heb hier een steentje neergelegd wat ik gekregen heb van Nel en Hans Roskam.

Manjarin, Tomas de hospitalero, is erin geslaagd een gastvrije schuilplaats uit lang vervlogen tijden te creëren in een verlaten dorp. Weinig comfort maar u voelt zich een Tempelier. De plaats brengt discussies op gang en je kunt het er leuk vinden of niet, maar het laat niemand onberoerd. Deze plek doe je denken aan de hippie tijd. Momenteel staat er in het dorp 2 huizen die bewoont worden, één ervan is een winkeltje waar je souvenirs kan kopen, koffie of thee kan krijgen, je kan er een stempel krijgen in je pelgrimspaspoort en verder staan er banken waar je even uit kan rusten. Toen wij er waren lag er een trommel van een wasmachine of droogtrommel daar werd hout in gestookt, dat moest een soort terrasverwarming voorstellen volgens mij. Het andere gebouw was voor Nederlandse begrippen een onbewoonbaar verklaarde woning (die zijn er trouwens heel veel in Spanje). Verder stonden er allemaal restanten van woningen. Een heel verlaten dorp.

El Acebo is de meest pittoreske calle Real van de hele provincie León geeft toegang tot de regio El Bierzo. Het dorp is weer opgeleefd dankzij de Camino en tegenwoordig zijn er drie herbergen en een restaurant.

97e wandedag Hospital de Orbigo - El Ganso

Gisteren schreef ik dat de brug van Hospital de Orbigo over de rivier de Orbio het beroemdste kunstwerk van de camino de brug is.

Nog even een stukje historie over deze brug uit de reisgids. De historische gebeurtenis waardoor de brug zo beroemd werd vond plaats in 1434, een jubeljaar en duurde 15 dagen voor en 15 dagen na de naamdag van de heilige Jacobus (25 juli). De ridder uit León, Don Sucro de Quinones, organiseerde een toernooi waarin hij elke ridder uitdaagde die over de Jacobsweg ging of wilde gaan om drie lansen te breken tegen die van hem en zijn negen adjudanten. De aanleiding een liefdesbelofte die hij aan zekere dame gedaan had waardoor hij zich verplicht had om elke donderdag een ijzeren ring om zijn nek te dragen en waar hij vanaf wilde. Een maand lang vochten Don Suero en de zijnen met iedereen die in de buurt kwam. Toen die opschepperij achter de rug was, waarbij alleen een Catalaanse ridder sneuvelde die een lans door zijn oog kreeg, gingen ze allemaal op pelgrimstocht naar Santiago waar Don Suero de apostel een gouden armband van de onbekende dame schonk. Zo gauw ze de brug over waren stonden de pelgrims bij het hospitum van de Hospitaalridders van Sint Jan van Jeruzalem, waaraan de nederzetting die ontstond op de rechteroever van de rivier zijn naam te danken heeft Ieder jaar rond 25 juli wordt dit herdacht/nagespeeld en loopt iedereen verkleed

Rond 06.00 uur opgestaan, na het ontbijt verlieten wij onze herberg"San Miguel", het was toen 06.45 uur We wilden vandaag komen tot El Ganso. Net buiten het dorp Hospital de Orbigo konden we kiezen tussen de route langs de autoweg N120 waar het verkeer overheen dendert of een bewegwijzerd pad door de Páramo (17 km). Wij hebben gekozen voor de bewegwijzerde route die is 1kilometer langer, het is een heerlijke rustige route over de Páramo. Er wordt geadviseerd extra drinken mee te nemen, het is daar gort droog. Bij San Justo moesten we over een hele grote loopbrug en wie zagen we daar Alex onze Zuid-Afrikaanse pelgrim. In Astorga hebben we koffie gedronken bij een souvenierswinkeltje ze verkochten niet alleen souveniers maar ook lekkere koeken en brood wij hebben een bocadilo (belegd stokbrood) gekocht voor de picknick. Na de koffie zijn we naar het postkantoor geweest om Roger zijn oude wandelschoenen en nog wat spulletjes naar huis terug te sturen. Op het postkantoor hebben we ongeveer drie kwartier doorgebracht, spullen inpakken, papieren invullen en dan betalen, Roger wilde betalen met zijn bankpas, dat was wel erg moeilijk voor de dame achter het loket. Enfin na drie kwartier konden we onze route gaan vervolgen. Roger blij zijn rugzak was 3 kilo lichter.

In Murias de Rechivaldo hebben we ons bocadilo opgegeten we gingen gewoon voor de bar/restaurant op het terras zitten waar ook al iemand iets zat te eten. We hadden ons net geïnstalleerd en de schoenen uit toen kwamen ze zeggen dat wij in de tuin moesten gaan zitten, ze vertelde omdat het een privé restaurant was, nog nooit van gehoord!! Ok, wij alles weer opgepakt en naar de tuin. In Santa Catelina hebben we weer even wat gedronken na de lange tocht in de zon zonder schaduw, Roger een cola en ik had inmiddels wel trek in mijn ceveza. De dorpen Murias en Santa Catelina die waren gedoemd te verdwijnen als gevolg van de strenge wetten van marktwerking en ontwikkeling, ze hebben het gered dankzij de reizigers die naar Compostela gaan.

Roger had enkele malen gebeld naar de Albergue in El Ganso om te vragen of er nog plaats was (vlgs de reisgids waren er maar 14 plaatsen) er werd geen gehoor gegeven aan de telefoon. We gaan gewoon naar El Ganso en we zien wel. Aangekomen in El Ganso er was nog plaats genoeg, ook zagen we daar Alex die lag uit te puffen op bed. Roger en ik hebben voor onszelf een schema gemaakt wat we de komende dagen willen gaan lopen om op de feestdag 25 juli in Santiago te zijn. Heerlijk gegeten met veel van de mensen die in Albergue "Gabino"overnachten. Roger en ik zaten met het eten tegenover 2 Nederlandse jonge dames. De een was in Burgos begonnen en de andere in Leon. Na het eten moesten wij nog douchen, we waren wat laat omdat we eerst een lekkere ceveza hadden gedronken.

96e wandedag La Virgen del Camino - Hospital de Orbigo

Vanmorgen schrok ik wakker van een wekkertje van iemand in de slaapzaal. Ik keek om me heen diverse mensen waren al druk bezig met rugzakken pakken en ik zag Roger ook niet. Ik heel verwilderd opgestaan heb ik het verslapen!!! Daar kwam Roger al aangekleed de slaapzaal opwandelen, ik zei: waarom heb je me niet wakker gemaakt? Oh, ik dacht dat jij ook wakker was. Ik me gehaast met aankleden, tas inpakken en gaan ontbijten.

Wij vertrokken om 06.45 even later stonden we voor de keus gaan we de originele route die loopt langs de drukke N120 met al zijn vrachtverkeer of nemen we de alternatieve rustige route. We kozen voor de alternatieve route. Het brede, slecht onderhouden pad loopt langs enkele ondergrondse huisjes naar Chozas de Abajo. Daarna liepen we over een asfalt weg naar het plaatsje Villar de Mazarife. De alternatieve route is een lange rechte weg door de droge hoogvlakte van de Páramo, veel vegetatie, brem etc. Ook zijn er akkers met zonnebloemen, koren, bieten er is een goed watersysteem om de akkers nat te houden, anders komt er natuurlijk niets van terecht. We hebben op de droge dorre hoogvlakte 29 kilometer gelopen. De alternatieve route was iets langer dan de originele route. Aangekomen in Hospital de Orbigo liepen we over het beroemdste kunstwerk van de Camino en dat is de prachtige brug over de rivier de Orbigo.

Wij hebben een overnachtingsplek gevonden bij een particuliere herberg "San Miguel", met een overdekte binnenplaats, keuken, er zijn 40 slaapplaatsen verdeeld over 2 slaapzalen. 's Avonds gegeten in Restaurant Angeles, daar hadden ze pelgrimsmenu.

95e wandedag Puente de Villarente -La Virgen del Camino

Na het ontbijt in Albergue " San Pelayo" gingen wij op pad om 06.45 uur. Het eerste stuk van onze etappe naar León was vlak met oneindige vlaktes, na Arcahueja kregen we wat kleine heuveltjes. Vlak voor León (4km) liepen we over een loopbrug boven de N120 en zo via het wandelpad liepen we León binnen via een industrieterrein.

León een tweeduizend jaar oude stad die sinds het Romeinse tijdperk grote invloed heeft gehad in het noordwesten van het Iberisch Schiereiland. Het is ook een monumentale stad die druipt van de geschiedenis en plekjes te bieden heeft die interessant zijn voor de pelgrim. In León wat rond gelopen, leuke stad, leuke winkels maar ja, als pelgrim kan je toch niets kopen de rugzak is al zwaar genoeg. We hebben heerlijk koffie zitten drinken op het plein bij de kathedraal. Maar zoals elke grote stad is het vijandig terrein voor de wandelaar, er moeten heel wat kilometers afgelegd worden voordat je weer zo'n grote stad uit bent. Er zijn veel pelgrims die de bus nemen om de ongezellige stukken zoals industrieterreinen niet hoeven te lopen maar de bus nemen. Dat vind ik laag, het is not done voor een pelegrino. We verlieten de oude stad Leon via de brug over de Bernesga en door de nieuwbouwwijken van León. De plaatsjes Trobajo del Camino en La Viurgen del Camino zijn tegen León aangebouwd. Je loopt van Trobajo del Camino tot La Virgen del Camino langs industrieterreinen. Helaas dat is niet anders.

Wij hebben in La Virgen del Camino geslapen in een nieuwe gemeentelijke herberg "Don Antonio" er zijn daar 40 stapelbedden in twee kamers, er was een grote ruimte met een keuken, bibliotheek en er stonden computers. 's Middags "administratie" gedaan want er was gelukkig wifi en siësta gehouden. Om 18.00 uur zijn inkopen gedaan voor ons ontbijt voor morgenochtend, daarna zijn we een pintje gaan pakken in het biercafé, in dat cafe had je vitrinekasten vol met verschillende soorten bierflesjes. Ze verkochten ook allerlei soorten bier. Heel leuk! Daarna zijn we een restaurantje op gaan zoeken om wat te eten, dat viel heus niet mee. Er waren heel véél bars en weinig restaurants. Na enig dwalen door het stadje hadden we een restaurant gevonden en die hadden ook nog een pelgrimmenu voor € 10,-.

94e wandedag El Burgo Ranero - Puente de Villarente

Vanmorgen om 06.45 uur vertrokken. We liepen het dorp El Burgo Ranero uit en het was weer hetzelfde beeld als gisteren. Een wandelpad naast een autoweg en dat was 20 kilometer lang hetzelfde, links en rechts alles even dor en droog. Niets te beleven en niets te zien. Na 13 kilometer aan een stuk doorgelopen kwamen we langs de plaats Reliegos daar hebben we koffie gedronken. Via Mansilla de las Mulas zijn we naar Puente de Villarente gegaan. Het enigste wat we gezien hebben op deze route is een kudde schapen met een herder en twee honden. Wat die schapen daar eten op zulke dorre droge velden waar geen groen grassprietje te zien is, is mij een raadsel. Bij het plaatsje Villamoros de Mansilla hebben we 6 kilometer op een wandelpad gelopen naast de autobaan N120 een hele drukke weg. Vandaag geen leuke wandeldag wat omgeving en rust betreft. Weer gelopen met de knop om. Ja, je heb soms van die dagen!!! Vannacht overnachten we in Albergue " San Pelayo", 64 slaapplaatsen, we liggen met 16 personen op één kamer. 's Avonds hier in de Albergue gegeten je kon kiezen tussen kip of varkensvlees, het had meer weg van een vreetschuur. Als je de laatste hap van je voorgerecht nog in je mond moest steken, stond het hoofdgerecht al voor je neus, als je het laatste patatje aan je vork had haalde ze je bord al weg. Morgen gaan we naar León de kathedraal bezoeken en we hopen in La Virgen del Camino te overnachten.

Omdat ik over vandaag niet zo veel te vertellen heb ga ik een stukje geschiedenis schrijven uit de reisgids:

De pelgrim verliet León via de stenen brug over de rivier de Bernesga, maar hij ging dan eerst even langs het Hospital de San Marcos om zijn stuk brood te halen. Het is nu een parador en het brood krijgt u niet meer. In zijn gids beschrijft Domenico Laffi hoe de hospitaleros hier een merkteken op de pelgrimsstaf zetten, bij wijze van stempel waardoor ze konden aantonen dat ze in León waren geweest. Op het oude San Marcos bouwde de Orde van Santiago vanaf 1513 wat later een van de grootste werken op architectuurgebied uit de Spaanse renaissance zou zijn. De moderne pelgrim komt langs de uitbundige gevel en de opvallende prijslijst en slaat de weg in naar de brug over de Bernesga in de hoop dat hij spoedig de eenvoud van het platteland en de kleine dorpjes weer mag aanschouwen. Eerst moet er nog vijf kilometer gelopen worden voordat je León uit bent.

San Marcos is nu een duur hotel, dus niets voor pelgrims snel doorlopen even foto's maken en de brug over om León te verlaten.

93e wandedag Terradillos de Templarios - El Burgo Ranero

In de Albergue waar wij geslapen hebben vannacht kon je pas om 07.00 uur ontbijten. Daar gaan we niet op wachten. Roger had nog iets te eten in zijn tas en ik had nog een banaan, dat moet maar genoeg zijn voor de eerste kilometers. We vertrokken om 06.30 uur.

De etappe van vandaag is 31kilometer naar El Burgo Ranero. We hebben in San Nicolas (5 km) koffie gedronken en een croissant gegeten. Een paar kilometer verder is de provinciegrens tussen Palencia en León. De eerste grote stad die we tegen komen in León is Sahagun. In de stad staat een grote poort dat is nog een overblijfsel van het klooster van San Benito. In Sahagun hebben we koffie gedronken en belegd stokbrood gekocht voor onderweg, wat fotootjes gemaakt. Op naar de volgende plaats van de etappe en dat is Bercianos. Tussen Sahagun en Bercianos kan je kieze welke route je neemt, de Camino Francés of de oude Romeinse heerweg. Roger en ik hebben gekozen voor de Camino Francés. Het was een heel lang recht wandelpad wat liep naast een autoweg tot aan El Burgo Banero. Een hele monotone wandeling links en recht dor en droog landschap. Volgens mij heeft het hier een hele lange tijd niet meer geregend alles is dor en droog.

Wij hebben geslapen in Albergue Municipal, een comfortabel en nieuw gebouw er zij 28 slaap plaatsen, een zitkamer met open haard, keuken, wasmachine en internet, geen Wifi. We sliepen met 8 personen op een kamer. In deze Albergue werken vrijwilligers van mei tot oktober, kosten zijn donativo. 's Avonds zijn Roger, Duitse pelgrim Roland en ik in het restaurant tegenover de Albergue gaan eten, In dat restaurant serveerden ze ook pelgrim's menu' s(3 gangen) voor € 10,-inclusief een fles wijn en als je nog een fles wil kost dat niets extra's.

Verder valt er over deze dag weinig te vertellen het was een wandeldag waar je de knop om moet zetten en gewoon moet stappen, de ene voet na de andere en gaan.

92e wandedag Carrión de los Condes - Terradillos de Templarios

Roger en ik hadden afgesproken om de wekker te zetten op 05.30 uur. Op de slaapzaal waar ik lag begon het rumoer al om 05.00 uur, Je hoort de slaapzakken open ritsen, geloop naar toilet en douche en op een vrouwenzaal natuurlijk geklets. Ik ben toen ook maar opgestaan en mijn ochtend ritueel afgewerkt. Toen ik daar mee bezig was kreeg ik een sms van Roger: wakker worden! Stond erop. Roger was wakker geworden van het rumoer op de mannenzaal dat was al om 04.30 uur.

Wij hebben alles op ons gemak gedaan en verlieten het klooster rond 06.00 uur. Rugzak was extra zwaar omdat we vandaag een etappe hebben waar bijna niets te krijgen is, dus extra water en eten mee. De etappe van vandaag is 27 kilometer. Deze etappe wordt ook wel de uitdagende eenzaamheid genoemd. De eerste 17 kilometer aan het begin van deze etappe is het langste stuk tot nu toe op de Jacobsroute, zonder enig dorp of variatie in het landschap. In het begin van de route heb je nog wat bomen. Daarna, het niets. Alleen eindeloze akkers en die zelfzuchtige streep van de horizon en het eindeloze pad waar je op loopt. Dat is afzien op de Camino. De eerste 10 kilometer had ik het gevoel dat ik niet vooruit kwam met die zware kl……..tas. We hebben ontbeten, het was een heerlijk ontbijt een lekkere koek en een stuk mars: . De eerste plaats die we aandoen na de eindeloze kilometers is Calzadilla de la Cueza. Dit plaatsje ligt opgesloten in de laagte van het terrein, het dorp wordt pas zichtbaar als je er bijna bovenop staat. Aan het eind van het dorp Calzadilla de la Cueza op een stoppelland hebben we een pauze gehouden. Er zaten nog twee mensen die waren op de fiets, het waren Nederlanders die de camino op de fiets deden. Daarna komen we nog langs het plaatsje Lédigos, na 3,5 km komen we aan in het dorp Terradillos de Templarios waar we gaan overnachten in Albergue Jaques de Molay, er zijn 50 slaapplaatsen. We kregen een slaapzaal met 5 bedden toegewezen, heerlijk rustig vannacht (hoop ik). Ik slaap op de zaal met 4 mannen hopen maar dat er niet te veel gesnurkt wordt:. Er is hier een heerlijke tuin met tafels en stoelen, ook is er een restaurant aanwezig.

Vandaag weer geprobeerd om ooievaars op de foto te krijgen. In dit dorp zit het ooievaarsnest op de kerk en daar kan je redelijk dichtbij komen. Dan lukt het misschien met mijn camera om ze goed op de foto te krijgen. We hebben hier in Spanje al heel veel ooievaarsnesten en ooievaars gezien, helaas onbereikbaar voor mijn fotocamera. Roger had gisteren in Terradillos nieuwe wandelschoenen gekocht, hij heeft vandaag fijn gestapt op zijn nieuwe schoenen.

Morgen willen we naar Bercianos of naar El Burgo Ranero we weten nog niet wat het gaat worden dat bekijken we morgen wel.

91e wandedag Boadilla del Camino - Carrión de los Condes

Nog even iets vertellen over ons onderkomen van gisteravond in Albergue En El Camino, ik heb het zo,n beetje omschreven als een paradijsje, dat was het ook buiten in de tuin. Wij sliepen in een gebouw op het erf, er was een woonkamer en twee slaapvertrekken. In het slaapvertrek waar Roger en ik moesten slapen waren het 12 stapelbedden, wij hadden geen keuze er waren nog twee bovenbedden beschikbaar, ok! Dan maar bovenslapen, maar… er zaten geen trapjes aan de bedden. Wij gevraagd hoe wij in de boven bedden moesten komen de eigenaar zei: zet maar een stoel naast bed en klim zo maar in bed: Ik moest lachen om Roger hij zei: ben ik daar nu zo oud voor geworden om hier bovenin te moeten kruipen. 's Nachts is Roger in het woongedeelte op de bank gaan liggen. Het andere slaapvertrek daar kon je op de begaande grond slapen op stapelbedden en op de zolder op matrassen, nou ja, zolder! Het was een zwevende zolder het hing aan dikke touwen.

Vanmorgen om zes uur opgestaan alle spullen in donker bij elkaar moeten zoeken (met een klein zaklantarentje) er lagen spullen in het woongedeelte en in het slaapgedeelte. Alles bij elkaar vergaard, daarna gingen we ontbijten in de albergue. Ons einddoel vandaag is Carrión de los Condes 25,5 km. Nadat we het dorp uitgelopen waren moesten we de steenweg vervolgen naar Frómista (6 km). Bij Frómista gingen we de sluizen van Ribas in het kanaal door Castillië over. In Población de Campos hebben we koffie gedronken en iets gekocht voor de lunch. Aan het eind van het dorp hebben we de alternatieve route gevolgd over een graspad langs de rivier Ucieza tot in Revenga de Campos. Vanaf daar zijn we het wandelpad evenwijdig aan de autoweg gaan volgen langs de eindeloze horizon van Palencia, in Villarmentero de Campos hebben we een rustpauze gehouden. Het wandelpad loopt tot in Carrión de los Condes, het was vandaag een vlakke eentonige etappe. We hebben niets anders gezien dan graanvelden (mooi trouwens).

Om 13.30 uur aangekomen op de plaats van bestemming eerst gingen we naar de toeristinformatie om te vragen naar een slaapplek met weinig bedden op een kamer. Ze verwezen ons naar het klooster bij de zusters. Er waren diverse slaapzalen voor mannen, vrouwen en gemengd (voor de gehuwde). In ieder zaal staan 12 bedden, hier zijn geen stapelbedden . Prachtige douche met marmeren tegels idem in toilet en op de vloer in de gang. Een super onderkomen en dat voor € 5,-. Nadat de slaapplekken geregeld waren gingen Roger en ik een pintje drinken en ons stokbroodje op eten. 's Middags hebben we zoals de Spaanse gewoonte siësta gehouden, Roger en ik hadden om 17.30 uur afgesproken ik was in diepe slaap gevallen, dus je raadt het al ik had me verslapen. Gelukkig belde Hans me wakker. Daarna direct naar de mannenzaal gegaan of Roger daar nog was, maar nee, hij was er niet. Even later liep ik buiten en toen kreeg ik een sms van Roger dat hij aan het boodschappen doen was, ik ben er heen gesneld want ik moest ook nog boodschappen hebben voor morgenochtend want bij de zusters krijg je geen ontbijt.

Morgen gaan we naar Terradillos de Templarios dat wordt wel de etappe van de uitdagende eenzaamheid genoemd.

90e wandedag Hontanas - Boadilla del Camino

Gisteravond hebben we met een gemengd gezelschap aan het avondmaal gezeten. Met een Spanjaard, 4 Duitsers, een Fransman,een Deense, een meisje uit Taiwan, een Belg (Roger) en een Hollander (Dineke).

Vanmorgen zijn we om 07.00 uur na het ontbijt vertrokken. De eerste plaats vandaag op de route is Castrojeriz, op de weg daar naar toe passeerden we de ruïnes van San Miguel. In Castrojeriz hebben we koffie gedronken en een belegd stokbrood gekocht voor de lunch. Ook heb ik postzegels gekocht, ik liep al dagen met geschreven kaarten, je kan hier in Spanje alleen postzegels kopen op het postkantoor (wat we nooit tegenkomen) of in een tabac winkeltje gelukkig was het open. Ik heb gelijk 30 postzegels gekocht, dus daar hoef ik voorlopig niet meer naar te zoeken. Nu moet ik onderweg nog een brievenbus tegenkomen:. Eenmaal het dorp uit zagen we ons steenwegpad een berg op lopen, aangekomen bij de voet van de berg Älto de Mostelares" zagen we een bord waarop stond 12% over 1050 meter. Nou, daar gaan we dan!! Onderweg diverse malen gestopt om foto's te maken van de mooie vergezichten. De berg op is één, maar ja, eraf is twee, daar stond een bord dat de afdaling 18% was over 350 meter, ik kan jullie vertellen dat de knietjes dat niet zo fijn vinden. Gelukkig was de rest van de afdaling knie vriendelijker. Het is een etappe om er flink de pas in te zetten bij het oversteken van de eindeloos lijkende vlakte die Hontanas van Frómista scheidt. Er is over de gehele route maar één plaats waar een beetje schaduw is, dat is een plek met een paar bomen waar picknick banken staan dat noemen ze de luizenbron( Fuente del Piojo). Van deze rust plaats hebben we dankbaar gebruik gemaakt om even uit te rusten. Na deze rust vervolgende we onze route naar Puente Fitero, onderweg zagen we een "Hospital de Pelegrinos". Daar werd een pelgrim verzorgd die waarschijnlijk blaren of zo had. Wij liepen over de rivier de Pisuerga dat is de provinciegrens van Burgos en Palencia. In Itero de la Vega hebben we bij een aubergue onze lunch gebruikt.
Na de lunch moesten we nog 8 kilometer en dat was over een eindeloze steenweg naar Boadilla del Camino.

89e wandedag Burgos - Hontanas

Vanmorgen om 06.00 uur verlieten we onze refucio en zochten onze weg om Burgos uit te komen. We kwamen langs een bar in Burgos en die was al open, we hebben daar een belegd stokbrood gekocht voor de lunch en een heerlijke koek voor het ontbijt gekocht.

Deze wandeldag bestaat uit verschillende delen. We liepen van Burgos via Tardajos dat was onze eerste rustplaats (9 km) daar hebben we heerlijk koffie gedronken en gesmuld van de heerlijke koek. Daarna gestapt naar Rabé de las Calzadas (Calzadas betekent geplaveide weg) als dat achter een plaatsnaam staat betekende dat vroeger dat er een geplaveide weg was in die plaats. Tot Rabé is het een aangename wandeling een glooiend landschap met graanvelden door het dal van Arlanzón. Na Rabé gingen we de eenzaamheid in van Castilië en volgens de reisgids is dit nog maar een schim van wat in het verschiet ligt. Het zijn stenige vlakten gescheiden door volgzame valleien van graanvelden kilometers lang. Nadat we de eerste hoogvlakte overgestoken waren kwamen we bij het plaatsje Hornillos, weer omhoog en over de volgende meseta en opnieuw omlaag naar Arroyo San Bol, een bijzonder plaats waar pelgrims die aan het eind van hun krachten zijn kunnen overnachten. In dit onderkomen zijn 12 slaapplaatsen, geen stromend water, er is een generator voor elektriciteit, geen wc, maar een waterbak. Het is echt een plaats als je niet meer verder kunt. Het is beter om 5 kilometer verder te stappen naar Hontanas dat is een klein dorp met veel slaapgelegenheden. Wij zijn om 14.00 uur aangekomen in Hotaras en overnachten in een vrij nieuwe albergue, het is: Albergue Santa Brigida, we hadden een kamer met zes personen heerlijk rustig en veel ruimte. Ook kunnen we daar 's avonds eten daar hebben ze een pelgrimsmenu voor € 10,- en de volgende morgen kunnen we hier ook ontbijten. 's Middags siësta gehouden een goed Spaans gebruik, daar doen we graag aan mee. Na het avondmaal nog mijn verslag geschreven op mijn stapelbed en daarna oogjes toe.

88e wandedag Ages - Burgos

Heerlijk geslapen. Wij gingen naar beneden om te ontbijten, voor iedereen stond een bordje klaar, heel goed geregeld. Op het bordje lag een croissantje, hard broodje, kleine pain de chocola, boter en jam, daarbij kregen we nog koffie en sap. Roger en ik gingen om 07.00 stappen.

De eerste plaats waar we naar toe moesten was Atapuerca. Rond Atapuerca is het een ruig en bosrijk landschap. We moesten via een verschrikkelijk steen pad de berg op en af naar Cardenuela-Riopico. Een dorp verder in Orbaneja hebben we koffie gedronken. De weg naar Burgos is een verschrikkelijk saai, eerst loop je rond het vliegveld van Burgos over de autoweg, via het plaatsje Villafria liepen we naar Burgos over een lelijke en lange weg door industrieterreinen en rumoerige wegen. Daarna een heel stuk door de stad Burgos. Het was geen leuke etappe vandaag, het is echt een verbindingsroute van de ene streek naar de andere. We waren om 12.30 uur in de refucio municipal Casa del Cubo waar we wilden overnachten, daar was plaats voor 140 pelgrims. Het was een heel mooi gebouw met drie etage's, er was een keuken en een eetkamer, ook stonden er 5 computers, geen WiFi. Het was een mooi gebouw en schoon, de stapelbedden stonden in boxen van twee. De kosten waren € 5,- euro per slaapplaats.

's Middags hebben we wat rond gelopen in Burgos. Ook hebben we de kathedraal van Burgos bezocht. De kathedraal is werkelijk prachtig van binnen en van buiten. Daarna even een pintje gedronken op het terras. 's Avonds gegeten in het restaurant vlakbij de refucio het pelgrimsmenu voor € 11,-. Morgen gaan we naar Hontanas dat is 31,5 km.

87e wandedag Belorado - Ages

's Morgens konden we pas om 07.00 urr ontbijten, wel laat, maar ja, we hadden niets meer in onze rugzak om te eten en de eerste de beste gelegenheid volgens onze reisgids was na 12 kilometer. Om 12 kilometer te lopen op je nuchtere maag is echt te lang. We besloten om te ontbijten in het restaurant bij de aubergue. We hoorden toen dat Spanje me 4-0 gewonnen had van Italië. Om 07.30 uur zijn we gaan stappen, het was erg fris, we hebben onze fleece aangetrokken. Na twee uur lopen was de zon gaan schijnen en kon de fleece weer in de rugzak.

Onze etappe van vandaag is naar San Juan de Ortega. In de reisgids hadden wij gelezen: dat er in San Juan de Ortega één albergue is en die staat naast de kerk, die wordt beheerd door de pastoor en zijn zus. Verder stond er in de gids "Hoewel er wel warm water is geven ze dat alleen aan -echte pelgrims-. Er is geen keuken en verwarming (hebben we in deze periode ook niet nodig). Er zij 60 slaapplaatsen op stapel bedden en matrassen in een ruim maar enigszins vervallen kamer. De pastoor serveert nog steeds knoflooksoep als avondeten en koffie met melk bij het ontbijt. Roger en ik voelde e.r meer voor om naar het volgende dorp Ages te lopen dat was maar 31/2 kilometer verder en daar had je diverse slaapgelegenheden. We zeiden tegen elkaar we zullen wel zien hoe het gaat vandaag.

Het eerste deel van onze route ging over heuvelachtig en vlak terrein, langs de plaatsen Tosantos, Villambistia, Espinosa del Camino daar hebben we koffie gedronken en een belegd stokbrood met ham gekocht voor de lunch. Verder naar Villafranca, Montes de Oca vroeger waren de montes de Oca (betekent gans) een verschrikkelijke bladzijde in het boek van de wandelaars, want bandieten en gespuis die zich schuil hielden in de donkere bossen maakten de pelgrimage tot een gevaarlijk avontuur. Na Villafranca moesten we stevig klimmen naar de "Alto de la Pedraja" tijdens de klim kwamen we langs een monument waar 300 militairen zijn gefuseerd in 1936. Onderweg kwamen een Spaanse pelgrim tegen die bijna niet meer kon lopen, hij had zijn enkel verstuikt en hij zei dat hij een pees ontsteking had. De pelgrim liep op sandalen en blote voeten, werkelijk hij had een hele dikke enkel. Ik had elastisch verband (tube) bij me en heb daar een stuk vanaf geknipt, hij heeft het met veel gepiep van au, au, au, omgedaan en nu maar hopen dat hij zo in de bewoonde wereld kan komen. Het was namelijk op een zeer afgelegen plek in het bos. Nadat wij die man geholpen hebben gingen wij weer op pad, na een uur flink doorgestapt te hebben gingen we ergens onder een boom in het bos zitten picknicken. Ongeveer een half uur gezeten en wie kwam daar in de verte aangestrompeld, jawel de Spaanse pelgrim met de zere enkel. Hij was heel dankbaar en blij dat ik hem het elastisch verband had gegeven. Hij zei: "dat is ook de camino!!". Aangekomen in San Juan de Ortega hebben we even gekeken naar de aubergue van de pastoor het was inderdaad een oud kot. Wat doen we? We besloten naar het volgende dorp Ages te gaan. We liepen van San Juan de Ortega naar Ages over de oudste en meest gebruikte route in de late middeleeuwen. Wij ovenachten in Ages in de Aubergue Municipal, La Taberna de Ages er zijn hier 36 bedden op de slaapzaal. Het is een vrij nieuwe auberge alles is spic en span en dat voor € 8,- per nacht. Vanavond gaan we hier eten het is ook een bar/restaurant, alles bijdehand en…………….. morgenochtend kunnen we hier om 06.00 uur ontbijten. Morgen willen we naar Burgos.

86e wandedag Santo Domingo de la Calzada - Belorado

Zoals verwacht was het vannacht een rumoerige nacht. Na een paar uur slapen moeten de eerste mensen er al weer uit om naar toilet te gaan. Met zoveel mensen op zaal moet er om de zoveel tijd wel iemand uit. Ik ben ook nog een keer wakker geworden het was net of er een heel orkest op de slaapzaal was, er lagen er zoveel te snurken niet normaal. Ook was het nogal warm in de slaapzaal. Roger kon er ook niet van slapen en is 's nachts naar beneden gegaan en heeft op de bank in de salon een paar uur liggen slapen. Totdat hij het koud kreeg toen kwam hij weer terug in de legbatterij, zijn slaapzak ingedoken en verder gaan slapen. Ik was menig keer wakker geweest van de warmte, gesnurk en het kraken van de bedden, tegen zessen sliep ik zo vast dat Roger me wakker moest maken, ik werd niet eens wakker van de vertrekkende pelgrims.

Gerrit was al vertrokken niet alleen maar met Gabriël (uit Italië). Roger en ik vertrokken om 06.45 uit onze Albergue van Santo Domingo het was vandaag een makkelijke etappe van 22 kilometer die grotendeels over een wandelpad gaat langs de N-120. Omdat het zondag was reed er gelukkig geen vrachtverkeer. We liepen langs de laatste wijnvelden en over de glooiende heuvels van la Rioja. Onvoorstelbaar veel graan velden, het is een prachtig gezicht al dat goud gele koren. Wij hebben in la Rioja ook Rioja wijn gedronken, het was lekker. De hoogste kwaliteit van de Rioja wijn is Gran Reserva, dat is wijn die 3 jaar in het vat en 1 jaar in de fles heeft gezeten. In Gra?ón hebben we koffie gedronken en een croissantje gegeten. Na Gra?ón dat op hoogte ligt die de laagvlakte overziet, kwamen we bij de provinciegrens. Daar stond een bord met de tekst "Ik ga waar ik ga, maar altijd vooruit"dat is de aankondiging dat we La Rioja verlaten en het oneindige Castilië binnen wandelen. In Castilië nemen zo langzaam maar zeker de vlakten met hun eindeloze horizonnen het vaandel over op onze lange route naar Santiago de Compostela. Verder zijn we gelopen via de plaatsen Redecilla del Camino, Castildelgado, Viloria de Rioja, Villamayor de Rio naar Belorado. Vandaag hebben we maar heel even de zon gezien, het was een frisse dag met wind, wel fijn om te wandelen. Een heerlijke relaxte wandeldag gehad.

Wij overnachten in een particuliere herberg San Luis de Francia aan het begin van het dorp Belorado. De herberg is gevestigd in een paar stallen midden in het land. Er zijn 52 slaapplaatsen verdeel in kamers met 8 tot 16 personen. Een slaapplaats in een kamer van 8 personen kost € 7,- per nacht en van 16 personen € 5,-. Wij hebben voor een kamer van 8 personen gekozen, hopende dat we rustiger kunnen slapen dan gisteren. 's Middags siësta gehouden en mijn verslag zitten schrijven. Er was geen Wifi maar wel internet. Je kon gebruik maken van de computers die er stonden, ik kon geen verbinding krijgen met facebook? Twitter ging wel dus daar op vermeld waar we aangekomen waren.'s Avonds in het restaurant gegeten en naar de voetbalwedstrijd gekeken van de EK finale Spanje - Italië in de rust stond het 2-0 toen zijn we ons mandje ingekropen, want ja, een pelgrim moet weer vroeg op.

85e wandedag Najerá - Santo Domingo de la Calzada

Vanmorgen niet zo vroeg opgestaan, vandaag is het een relaxte route van 21 kilometer naar Santo Domingo. We vertrokken om 06.30 uur uit de Aubergue (gemeentelijke herberg) We moesten klimmend het dorp uit, leuk om je dag te beginnen. Na 51/2 kilometer kwamen we in het plaatsje Azofra daar hebben we koffie gedronken en ontbeten, ik heb heerlijk stokbrood met ham en kaas op. Azofra is namelijk het enigste plaatsje waar voorzieningen zijn. Na Azofra liepen we 16 kilometer tussen de graanvelden, we hebben daar schitterende vergezichten gezien op de Siërra de la Demanda. Na een lang stuk door de eenzame velden, wordt de camino onderbroken door nieuwe huizen en een golfterrein in het dorp Cirue?a. Daar hebben we bij de golfclub een glaasje fris gedronken. Na een hele mooie etappe liepen we bij Santo Domingo door het industrieterrein naar de stad. In Santo Domingo onze slaapplaats gevonden in Auberge de Peregrinos, Calle Mayor 42. Het is een groot adellijk herenhuis met verschillende ruimtes en 190 slaapplaatsen, vanmiddag toen ik even op bed lag moest ik denken aan de kippen in een legbatterij: er zijn twee keukens , twee eetzalen, fietsen- en paardenstalling De kosten donativo.

Het wonder van Santo Domingo De grootste klokkentoren is van een barokke overdadigheid. Binnen bevindt zich een nis met daarin twee kippen ter herinnering aan het meest bekende wonder dat toegeschreven wordt aan de heilige van La Calzada. Een pelgrimsgezin uit Keulen overnachtte in de herberg van Santo Domingo. De meid vond de zoon wel leuk maar werd boos omdat ze geen aandacht van hem kreeg. Ze verstopte een zilveren beker in zijn knapzak en verraadde hem. De jongen werd gevangen genomen, veroordeeld en opgehangen. De diepbedroefde ouders, vervolgden hun weg naar Santiago. Toen ze terug kwamen vonden ze hun zoon levend terug, terwijl hij aan het touw hing, de heilige had zijn voeten vastgebonden. Ze renden naar de schout van de stad om het hem te vertellen, maar die wilde hen niet geloven."Jullie zoon is net zo levend als de kip die ik zit te eten", zei hij. Meteen kwam de kip tot leven en zong: Santo Domingo de la Calzada is de stad, waar de kip kakelde die je net gebraden had.

In elk souvenirwinkeltje in Santo Domingo staan heel veel kippen groot, klein, dik dun en van allerlei soorten materialen. 's Middags mijn verslag geschreven, eerst nog even onenigheid met een kamergenoot. Mijn spullen had ik op het onderste bed gelegd, even later kwam ik terug op de legbatterij en lagen al mijn spullen op het bovenste bed. Ik had even een woordenwisseling met de persoon die mij spullen op het bovenste bed had gegooid, dat was niet zo leuk. Na enige discussie mocht ik wel de nacht op het onderste bed door brengen (waar heb je het over!!) Gerrit heeft ons (Roger en mij) medegedeeld dat hij ook liever de camino verder alleen wil gaan lopen. Gerrit had het argument dat hij hem alleen begonnen is en ook alleen wil eindigen? Daarna zij Roger en ik samen gaan eten. Daarna even naar een cafe waar WiFi wasom het verslag door te sturen. Zo zie je, iedere dag nieuwe ontwikkelingen. Nou, tot morgen !!

84e wandedag Logrono - Najerá

Gisteravond hebben we wat rond gelopen en wat kleine boodschapjes gedaan in de stad Logro?o, een leuke stad met gezellige pleinen en terrasjes. We hebben gegeten in een restaurant waar ze ze speciale menu's voor pelgrims hadden voor € 11,-We waren klaar met het eten en zaten ons wijntje nog op te drinken. Daar viel Roger met stoel en al achterover op de grond. We schrokken natuurlijk wel, daarna vreselijk gelachen. De lassen van de achterpoten van de stoel gingen kapot en daar lag Roger. Er liepen twee politieagenten op straat die kwamen meteen naar ons toe om te vragen of alles goed was. Daarna kregen we een likeurtje voor de schrik.

Ja, ja, het kan nog gekker vanmorgen om 04.15 uur opgestaan, we gingen om 05.00 uur stappen. Vandaag was de route 30,7 km van Logro?o naar Najerá. We liepen in het donker de stad uit, soms best wel lastig om in donker de aanwijzingen te vinden. We liepen vandaag door een landschap van glooiende vlakten, vruchtbare valleien waar bijna alleen maar wijn verbouwd wordt. Deze dag komen we maar twee plaatsen tegen Navarrette en Ventosa. Van Logro?o naar Navarrette was gezellig lopen we liepen door het park La Grajera een gebied met bomen rond een kunstmatig stuwmeer. Na Ventosa kregen we een klim naar de berg "Alto de San Antón, een oase van eenzaamheid over het oorspronkelijke tracé van de camino. Langs dit tracé stonden ruïnes van het oude pelgrimshospitaal. Beneden aangeland, na de laatste helling, ligt de vallei van de rivier de Najerilla en zie je de stad Najerá. Het lijkt dan of je er bijna bent, je moet toch nog zo'n 9 kilometer lopen. Vandaag hebben we mooi weer gehad, gelukkig stond er een klein beetje wind.

Op de camino in Spanje lopen heel veel wandelaars uit verschillende landen Japan, Korea, Amerika, Canada, Brazilië, mensen uit diverse landen van Europa. Wat mij opvalt is dat er erg veel jonge mensen de camino lopen vanaf St-Jean-Pied-de-Port. Ook hebben we gezinnen ontmoet die gezellig met z'n allen de camino gaan lopen. Een Amerikaans gezin vader, moeder, dochter(30), dochter(25) en zoon(23). Italiaans gezin vader, moeder en twee zoontjes etc. etc. Ik vind het hartstikke leuk dat er zoveel jonge mensen zijn die wandeltochten maken zoals de camino.

Het was een gezellige feest drukte in Nájera het was het feest van St- Pedro. We hebben ons ingecheckt bij de Aubergue (gemeentelijk onderdak). Hier zijn 90 slaapplaatsen op stapelbedden alles in één zaal, ook is er een keuken en een eetzaal. Met zoveel mensen in een kamer heb ik nog nooit geslapen, ik ben benieuwd of er veel gesnurkt wordt en/of andere geluiden hoor. Morgen willen we naar Santo Domingo de la Calzada.

83e wandedag Los Arcos - Logro?o

Gisteren was ik zo vlot met mijn verslag versturen dat ik nu nog even iets wil vertellen over gisteravond: In de Auberge van Los Arcos was een masseur aanwezig Gerrit en ik hebben daar dankbaar gebruik van gemaakt en we hebben een heerlijke rug en beenmassage gehad. Wat was dat heerlijk!!!! Daarna zijn we een pinteke gaan pakken en gaan eten Ik heb heerlijke paella gegeten.

Vanmorgen weer om 05.30 uur gaan stappen. Het eerste stuk van Los Arcos naar Sansol was een heerlijke wandeling tussen vlaktes koren en wijngaarden naar het plaatsje Torres del Rio. Op een terras bij een winkeltje koffie gedronken en stokbrood gekocht we moesten tenslotte nog ontbijten, na 71/2 km lust je wel wat. Daar kwamen de plastic zakken uit de rugzakken met broodbeleg, het stokbrood was anders als we gewend waren het was nogal hard, het was niet om te eten!! Wij wilden onze tassen al weer in pakken en daar kwam de bakker vers stokbrood brengen. Wel heb je ooit!!! Hij verkoopt ons oud brood. Gerrit en Roger zijn naar binnen gegaan en hebben de stokbroden omgeruild. Maar ja, we hadden al wat van die oude troep op. Het verse stokbrood ging in de rugzak voor de lunch. Vanaf Torres del Rio naar Viana zijn de afstanden bedrieglijk. Over 11 kilometer is het voortdurend stijgen en dalen. Viana is een mooie stad, met een aantrekkelijk historisch centrum. Daarna is het nog 9,4 kilometer naar Logro?o. Net voor Logro?o ligt de grens tussen de districten Navarra en La Rioja.

Stukje uit de reisgids Net voor de stad Logro?o zat vroeger se?ora Felisa. Jarenlang ontving ze de pelgrims met "vijgen, koel water en liefde" en ze turfde, want ze kon niet schrijven, hoeveel wandelaars har deur voorbij kwamen. Felisa stierf in oktober 2002, op 92 jarige leeftijd en nu stempelt haar dochter Maria op paspoorten van iedereen die dat vraagt.

Wij hebben ook een stempel gekregen van Maria en we kregen fruit, we wisten niet wat het was. Roger heb het op internet opgezocht het waren Mispero's ze waren heerlijk. Ook heb ik bij haar een kleine kalebas gekocht (souvenir) die de pelgrims vroeger aan hun wandelstok hadden hangen met drinken.

Aangekomen in Logro?o gingen we naar Albergue de Peregrinos ons onderkomen voor de nacht. Deze Aubergue zijn erg goedkoop je betaald € 6,- of 7,- voor een overnachting. Morgen hopen we naar Nájera te gaan 30,7 km.

82e wandedag Estella - Los Arcos

Gisteravond onder het eten vertelde Ineke tegen ons dat ze liever verder de camino alleen wilde gaan lopen. Dit omdat ze voor zichzelf een aantal dingen op een rijtje wilde zetten, Ineke verwacht dat het beter gaat als ze alleen loopt dan in een groepje. Wij respecteren dat en hopen voor haar dat het gaat zoals ze verwacht. Ineke haar man Ben komt ook rond 5 juli en gaat dan met Ineke meelopen.

Iedereen heeft gisteren ervaren hoe warm het was om te lopen. Op een enkeling na was onze slaapzaal om 05.00 uur wakker. Druk verkeer op toilet in de douche en op de grond. Mensen die op het bovenste bed slapen zitten bijna allemaal op de grond om hun voeten af te plakken en te verbinden. Denken jullie maar niet dat je de camino kan lopen zonder compeed, leukoplast, watten, gaasjes en crème voor de spiertjes, iedereen heeft wel iets aan zijn/haar voeten. Enfin, alles verzorgd en rugzak omgehangen en naar buiten, daar was het nog donker. Gelukkig hebben ze in Spanje ook straatlantaarns:. We hopen dat we onderweg iets tegenkomen om te ontbijten.

Onze etappe van vandaag gaat naar Los Arcos. Na 2 kilometr kwamen we in het dorp Ayegui volgens de reisgids was daar een gelegenheid om te ontbijten. We waren natuurlijk zo vroeg dat alles dicht was. Daarna liepen we door het plaatsje Azqueta door was ook niets te koop (7 km gelopen). Mijn maag begon toch wel een beetje te protesteren, niets aan te doen, hup verder naar de volgende plaats dat was Villamayor de Monjardin (9 km gelopen) gelukkig daar zagen we een bord dat de bar/restaurant om 07.00 gaat, wij blij. Wij daar heen, gesloten!! Een mevrouw vertelde ons dat de bar/restaurant om 08.00 uur open gaat. Na 9 km wordt het toch wel tijd om wat te eten. We zagen een zak met stokbrood staan voor de bar/restaurant en daar zaten stokbroden in. Gerrit heeft 2 stokbroden eruit gehaald en € 2,- in de zak gedaan en wij gingen op een bankje op straat heerlijk ons ontbijt verorberen. Even later kwam er een Duits echtpaar aangewandeld en die deden hetzelfde. De magen gevuld gingen we weer op pad richting Los Arcos. Tussen Villamayor de Monjardin liepen we 13 kilometer door een verlaten landschap (korenvelden), zonder dorpen, wegen of voorzieningen. Dit is het voorproefje wat ons later te wachten staat op de Castilaanse laagvlakte.

We kwamen aan In Los Arcos om 11.30 uur. We overnachten in de Auberge die van de Asociation de Amigos del Camino is. Wij werden ontvangen door twee Nederlandse heren die hier vrijwillig 14 dagen zijn om pelgrims op te vangen. Het is wel leuk om te vertellen dat de Auberge"Isaac Santago"heet.

81e wandedag Puente la Reine - Estella

Omdat het zo warm is hadden we gisteravond afgesproken dat we om 06.00 uur wilde gaan starten. Dat werd een half uurtje later omdat we om 06.00 uur pas konden ontbijten.

De etappe van vandaag gaat naar Estella dat is 21,8 km volgens de gids. Het was een afwisselende etappe over karrespoor weggetjes, landweggetjes, en oude Romeinse wegen en wat klimmetjes natuurlijk. De etappe liep langs de volgende plaatsjes: Maneru, Cirauqui, Lorca daar hebben we even pauze gehouden,Villatuerta en daar was de stad Estella. We waren blij dat we er waren het was niet te doen in deze warmte met zo'n zware rugzak.

Iets over Estelle (uit de gids) De Camnino was niet alleen een weg waarover mensen, ideeën en vernieuwde kunst Spanje binnen kwamen. Het was ook de reden van bestaan voor veel plaatsen die groeide onder de beschutting van deze onophoudelijke stroom energie afkomstig uit het oosten. Dat is ook het geval bij Estella. Duizend jaar geleden kwam de Camino niet door deze plaats in de vallei van de Ega, eenvoudigweg omdat hij niet bestond. Estella werd in 1090 gesticht door Sancho Ramirez als stad voor vrijhandelaars -handwerkslieden en buitenlandse kooplui, voor het merendeel Fransen- om de steeds grotere toestroom van pelgrims uit heel Europa te kunnen bedienen. Het is daarom een stad die ontstaan is voor de Camino en die trouw blijft aan haar wortels.

Deze dag hebben we maar één keer gerust, dat is eigenlijk veel te weinig. Maar ja, we wilden zo snel mogelijk op de plaats van bestemming zijn met deze temperatuur. Bij het inchecken moest ik toch even op de stoel gaan zitten want ik werd een beetje draaierig. Wij slapen in een onderkomen van de gemeente het heet "Los Acdigos Casdiro & Sad..iago. Het is een gebouw met 3 etages er zijn 100 bedden. Wij slapen op een kamer met 16 personen. Er waren 2 douches en toiletten in onze kamer.

Volgens mijn reisgids is het nog 662 km naar Santiago de Compostela. Daarna wil ik nog naar Finisterre dat ligt ongeveer 100 km verder dan Santiago.

80e wandedag Pamplona - Puente la Reine

's Morgens vroeg vertrokken de eerste pelgrims al om 04.15 uur. Ineke had heel slecht geslapen omdat er licht bleef branden. Om 06.00 uur gingen wij uit bed, we wilden om 07.00 uur vertrekken. Nog even een kop koffie uit de koffieautomaat daarna gingen we op pad. We hebben ergens bij een bakker in Pamplona een lekkere kop koffie en een croissantje gegeten. Pamplona is een mooie stad met gezellige nauwe Spaanse straatjes. Gisteravond zijn we ook nog even bij de Arena wezen kijken de hekken stonden al klaar, in Pamplona worden ieder jaar de stieren racen gehouden van 4 tot 11 juli. Pamplona heeft ook veel grote parken in de stad, het is een leuke stad. Tussen het vruchtbare stroomgebied waarin Pamplona zich genesteld heeft en de vlakten van Navarra en de La Rioja zit maar één hindernis en dat is de berg Alto del Perdón. Boven op deze berg staan silhouetten van het originele pelgrims-monument en heel veel windmolens boven op de berg. We keken nog even achterom en daar zagen we de Pyreneeën, nu lagen ze achter ons. Het was weer een hele mooie etappe in Navarra. Morgen gaan we richting Estella. Het was vandaag erg warm 32 graden in de schaduw.

We overnachten nu in Auberge "Santiago Apostol" er is ook een zwembad, helaas ik heb geen badpak of bikini bij me. Het is weer een grote slaapzaal met héél véél bedden. We eten vanavond in de Auberge.

79e wandedag Zubiri - Pamplona

Ondanks dat ik geen slaapzak had en mijn fleece trui gebruikt heb als deken over mijn benen heb ik toch goed geslapen. Het was 'smorgens weer een chaos in de badkamer zoals je je voor kan stellen, als 10 mensen tegelijk in de badkamer willen zijn en naar de toilet moeten, maar ja, dat is nu eenmaal zo op de camino. Ik naar beneden om te gaan ontbijten en daar zaten Sjaak en Sjouk al heerlijk aan het ontbijt. Nou ja, heerlijk het ontbijt was allemaal afgepast. Roger en Gerrit gingen bij Sjaak en Sjouk aan tafel zitten. Ik zocht elders in de ontbijt ruimte een plekje, even later kwam Ineke ook.

Na het ontbijt gingen we opstap ik met mijn nieuwe rugzak om deze uit te proberen. Sjaak en Sjouk hebben ons uitgezwaaid. Wij nog even naar de winkel om wat eten in te slaan. De etappe van vandaag leidt ons naar de eerste grote stad in Spanje en dat is Pamplona. We lopen heel de dag langs de rivier de Arga. In de omgeving van Zuriain stonden daar ineen toeschouwers en dat waren Sjaak en Sjouk, heel verrassend. In Irotz hebben we een pauze gehouden, daarna hebben we de historische route gevolgd, soms waren er nieuwe stukjes bij. Het pad stijgt en daalt wel vermoeiend maar wel dankbaar werk, Navarra laat weer het mooiste van zichzelf zien: beuken- en dennenbossen. Van Larrasoaina tot La Trinidad de Arre zijn er geen voorzieningen volgens de gids. We gingen zoals gebruikelijk voorbereid op pad. Tot onze verbazing was er in Irotz (na 10 km) een terras waar je koffie ed kon krijgen en daar hebben we natuurlijk gebruik van gemaakt. In Pamplona kwamen aan over de brug over de Arre, wij zijn gelijk links afgegaan omdat we een bord zagen van een Auberge. Later bleek dat Sjaak en Sjouk in Pamplona strategisch op de route waren gaan zitten zodat ze ons niet konden missen. Maar ja, als je vroegtijdig (net als wij) linksaf gaat mis je elkaar. De eerste Auberge had voor ons geen plaats meer, we moesten maar gaan kijken in de Auberge Jezus en Maria. Daar was inderdaad nog plaats voor ons. Het is een klooster wat omgebouwd is voor pelgrimopvang, het zijn 2 verdiepingen. In onze slaapzaal stonden 15 stapelbedden (30 personen). Er was ook een ruimte met wasmachines, koffiezetautomaat. Het was er netjes en schoon, dat maken we ook niet overal mee. De nieuwe rugzak had meer voordelen dan de oude dus ik ga mijn wandeltocht voortzetten met de nieuwe rugzak.

We gingen een pintje drinken even later kwamen Sjaak en Sjouk ook om een pintje te vatten. We hebben gezellig op het plein "De Dormitaleria"vlakbij de kathedraal heerlijk onder de parasol gezeten. Daarna hebben we tijd genomen voor onze dagelijkse opfris beurt. 's avonds met zijn allen wezen eten in een tapasbar. Het was een gezellige drukte in Pamplona.

Afscheid genomen van Sjaak en Sjouk en wij gingen ons bed opzoeken, de deur sluit namelijk om 22.00 uur.

78e wandedag Roncesvalles - Zubiri

Het licht ging om klokslag 06.00 uur aan. Het was gelijk een rumoer in de toilet, douche en alles liep door elkaar effe wennen zo'n groot onderkomen met zoveel mensen. En allemaal met zo'n gezellig ochtend gezicht ha,ha. We keken naar buiten het was nog een beetje donker en erg mistig. Ons ochtend ritueel afgewerkt en onze schoenen beneden opgezocht en aangedaan. Daarna op stap in de mist het was ook nogal fris zo 's morgens vroeg.

Onze route liep door het betoverde bos van Roncevalles naar Zubiri. We liepen door paden die schuil gingen onder een bladerdak. Weer een prachtige etappe.

In Zubiri aangekomen gingen we eerst op zoek naar een slaapplaats die hebben we gevonden in de Auberge El Palo de Avellano. We kregen een kamer toegewezen waar we met 10 personen op één moesten slapen, onze bagage neergezet. Daarna gingen we een pintje pakken. Roger en Gerrit zaten beneden op de bank te internetten of zo want er was wifi en dan spelen de mannen graag met hun smartphone en Ipad. Ineke was nog even boven bezig en ik ging vast buiten staan wachten. Terwijl ik stond te wachten zag ik een rode Ford Mustang met een Nederlands nummerbord aankomen rijden. Het waren Sjaak en Sjouk ik was stomverbaasd, jullie hier!! Ja zeiden ze we komen jou eens opzoeken. Dat vond ik geweldig!! Wat lief. Zo onverwachts dat het lijkt of je droomt. Gezellig met z'n allen in het dichts bijzijnde kroegje wat gaan drinken. Hans had aan Sjaak en Sjouk een nieuwe rugzak meegegeven omdat hij wist dat mijn rugzak erg veel pijn doet aan mijn heupen. Die rugzak ga ik morgen uit proberen.

Sjouk ging even weg om een overnachting te regelen. Even later kwam ze terug ik heb een overnachting in dezelfde Auberge als jullie. Hartstikke leuk. Het is wel zo dat de deur om 22.00 uur dicht gaat, ook voor niet pelgrims. Sjouk en ik hebben nog even met de Ipad en de laptop iets op facebook gezet. Daarna nog even buiten zitten babbelen. Even later moesten we naar binnen want er werd afgesloten. Ik naar mijn kamer iedereen op de kamer sliep al, je mag dan geen licht aan doen. Ik op de tast mijn bed opgezocht ik sliep die nacht ook nog op een bovenbed. Ik had nog geen slaapzak of binnenzak uit de rugtas gehaald. Ik ben dus in mijn kleren op bed gaan liggen en zo heb ik geslapen.

77e wandeldag St-Jean-Pied-de-Port (Fr) - Roncesvalles (S)

In onze gemeentelijke gite in St-Jean-Pied-de-Port werd ik wakker van mede pelgrims die in onze slaapzaal sliepen. Het was toen 06.00 uur. Om 06.30 uur kwam er iemand (de generaal)van de gite die riep: opstaan het ontbijt staat klaar. Roger en Gerrit zeiden zo ging het in militaire dienst ook. Wij naar de ruimte waar het ontbijt klaar stond. Nou ja, klaar stond er stonden 2 mandjes met gesneden stokbrood en jam, je kreeg een kom warm water waar je een schep Nescafé in ging en dat was het zo ongeveer. Het was een gite van ongeveer 50 personen telkens moesten we om brood vragen en dan lagen ze weer een paar sneetjes in het broodmandje. Enfin, op zo'n ontbijt moeten we dan aan onze tocht beginnen over de Pyreneeën.

Om klokslag 07.30 verlieten wij onze gite. Wij natuurlijk eerst weer naar de franse bakker om het nodige in te slaan voor de zware etappe. Wij verlieten het toeristische plaatsje St-Jean-Pied-de-Port onze etappe begon net na de bebouwde kom heel steil naar boven. De zon scheen daar hadden wij ook op gehoopt dan heb je in de Pyreneeën mooie vergezichten. Het is inderdaad adembenemend mooi als je door de Pyreneeën loopt met helder weer. Je hebt bepaalde verwachtingen maar het heeft mijn verwachting overtroffen. Het was fantastisch, ik heb er echt van genoten. Rond 11.00 uur verdween de zon achter de wolken en werd het wat frisser. De eerste 15 kilometer van de Pyreneeën is nog Frankrijk. Op dat punt hebben we zitten picknicken. Op de Collado Lepoeder het hoogste punt 1430 mtr hebben we even vastgelegd op de foto, een bijzonder moment. Vanaf dat punt steile afdalingen gehad via bospaden naar Roncesvalles. Omdat het mooi weer was konden we de hoge route nemen over de Pyreneeën lopen. In de winter of bij slecht weer wordt deze route afgeraden.

Een beetje geschiedenis: De col Lepoeder werd ook gebruikt door de legers van Napeleon om het Iberisch Schiereiland te veroveren.

In Spanje aangekomen was heel duidelijk aangegeven waar we heen moesten voor de refugio (gite). Deze refugio was heel vroeger de paardenstallen van Napoleon. Niets meer van te zien en te ruiken: We hebben ons aangemeld en kregen onze nummers van de bedden we sliepen op de 1e etage. Eerst moesten wij onze wandelschoenen uit doen en in het rek zetten in de ruimte die alleen bestemd is voor schoenen, zoals je zult begrijpen hing daar een heerlijke zweetlucht. We keken onze ogen uit wat was dit een mooi onderkomen. Het is in november 2011 geopend en heeft 183 bedden, mooie douches en toiletten. Om 22.00 uur gaat het licht uit en om 06.00 uur gaat het weer aan, dus de wekker zetten is niet nodig. In de refugio kan je niet ontbijten, dat moeten we dan morgen ergens onderweg maar doen.

73e wandeldag Labastide Chalosse - Orthez

Iedereen had heerlijk geslapen op het toneel. Ineke en ik sliepen achter 2 kasten wij noemde dat de coulisse. Mariet en Jacques hadden ook heerlijk geslapen op onze matjes. Ons ontbijt bestond uit restanten van de vorige dag we hadden wel wat extra's ingeslagen, we wisten dat we daar geen ontbijt konden krijgen en de heerlijk gezette koffie van Jacques. Onze etappe ging vandaag naar Orthez via Argelos, Sault-de-Navaillies en Sallespisse. We hebben gisteren en vandaag weer aardig wat bergjes moeten beklimmen. Zon hebben we vandaag niet gezien, het was heerlijk wandelweer. Tussen Argelos en Sault-de-Navaillies stond een stenen gedenkteken waarop stond dat het nog 867 km was naar Santiago de Compostela, er lag ook nog een boekje in waar je wat gegevens in kon vullen over jezelf. Wij stonden bij het gedenkteken en daar kwam een fransman op een racefiets aan, Hij vertelde dat hij de maker was van het gedenkteken.

Wij kwamen aan in Sault-de-Navaillies gingen opzoek naar een bakker om wat te kopen voor onze picknick. Wij gevraagd aan een hotelhouder waar er een bakker was, hij heeft het ons uitgelegd, wij erheen, we moesten echt wel een stuk van de route af, maar OK als we dan maar brood hebben. Op weg naar de bakker zagen we een kleine kruideniersauto die ook brood verkocht. Er stonden al enkele mensen te wachten, we zeiden tegen elkaar we gaan niet in de rij staan (want het duurde namelijk nogal lang) we lopen wel verder naar de bakker. We kwamen bij de bakker en ja hoor!! gesloten!! Nou toen had je alle moppers van iedereen moeten horen. Hup, wij weer met z'n allen terug naar de kruideniersauto om brood en gelijk maar fruit gekocht. Wij gingen buiten op het terras zitten van een pizzeria en daar hebben we onze picknick gehouden, met heerlijke koffie. Na de maaltijd op pad naar Orthez, waar Roger zijn vrouw Annette en zijn moeder zouden zijn. We moesten bij het VVV kantoor de sleutel halen van de gite. Bij het VVV kantoor stonden Annette en de moeder van Roger. Even alles geregeld bij het VVV kantoor, daarna op een terrasje wat gedronken met z'n allen.

Annette en de moeder van Roger gingen op een gegeven moment weer weg, ze gingen naar Lourdes. Wij gingen naar onze gite, het was een gite met een binnen plaats en de gite was een restant van een kasteel. Er waren 2 kamers met 3 bedden we hebben er een jongens- (Roger, Gerrit en Jacques) en een meidenkamer (Ineke, Mariet en ik) van gemaakt. 's Avonds opzoek geweest naar een restaurant, het eerste leek ons wel wat maar daar stond kip op het dagmenu en dat lust Gerrit niet, dus verder gekeken je gelooft het of niet Orthez is een toeristisch dorp/stadje en de restaurants zijn gewoon dicht. Wij weer terug naar het eerste restaurant "dan eet ik wel kip "zei Gerrit. Gelukkig voor Gerrit kregen we een lekker stuk vlees.

72e wandeldag Saint-Sever - Labastide Chalosse

Wij hadden geen wekker gezet, we dachten laat eerst de fransen pelgrims maar weg gaan anders is het zo druk in het slaapkamertje als iedereen tegelijk zich aan gaat kleden en tassen pakken etc. Toen de franse pelgrims naar beneden gingen om te ontbijten zijn wij opgestaan. Voordat we konden ontbijten moesten we eerst naar de bakker, brood gekocht voor het ontbijt en voor het avondmaal. In het dorp waar we vannacht gaan overnachten is niets te krijgen er is ook geen restaurant dus eten we 's avonds maar brood en koeken. Ook nog even bij de groentewinkel langs gegaan om wat fruit te kopen. Na het ontbijt gingen we op stap. De eerste uren was er geen zon toen het zonnetje zich aanmelden was het gelijk warm het was 's middags boven de 30 graden.

Onze route ging vandaag van St-Sever via Audignon waar we even gerust hebben bij een picknicktafel, daarna verder via Horsarrieu naar Hagetmau waar we in een restaurant een warme maaltijd gegeten hebben. We gingen overnachten in het dorp Labastide Chalosse in een dorpshuis. Bij de burgemeester moesten we ons melden. De burgemeester liep met ons mee naar het dorpshuis en liet ons alles zien, het was een heel net gebouw en ook schoon, ook was er een toneel. Er waren 4 opklapbedden die stonden op het toneel. Jacques en Mariet kregen een dun tweepersoonsmat. Ineke en ik hebben onze matrasjes aan Jacques en Mariet geven om die onder de mat neer te leggen dat ligt wat comfortabeler.

Gerrit vroeg aan de burgemeester of we van hem wat biertjes en een fles wijn konden kopen en dat kon. We konden dus nadat we opgefrist waren lekker een biertje drinken in de gymnastiekzaal of buiten want het is om 18.00 uur nog echt warm buiten. Wij zaten heerlijk aan onze broodmaaltijd en daar kwam de burgemeester aangereden, hij kwam ons een stempel geven in het pelgrimspaspoort. Hij heeft gezellig een wijntje meegedronken. Na het eten heb ik wat aan mijn verslagen gewerkt. Daarna naar mijn bedje wat op het toneel staat. Hopen maar dat we goed kunnen slapen want de ramen kunnen niet verduisterd worden.

71e wandeldag Mont-de-Marsan - Saint-Sever

Heerlijk ontbeten in ons hotel Eco Chic. Ons hotel lag langs de route we konden gelijk de route oppakken. Het was stralend weer. Na de bebouwde kom ging de route over een graspad met pijnbomen. Na Benquet hebben we kilometers door het bos gewandeld voor Saint-Sever gingen we de brug over bij de rivier L'Adour. Om in Saint-Sever te komen moesten we eerst flink klimmen voordat we in het dorp waren.

Eerst gingen we naar het VVV-kantoor om te vragen of er nog plaats was in de gemeente gite. Gelukkig waren er nog vier plaatsen. Het was een gite voor 12 personen en je kon niet van tevoren reserveren. We zagen een gezellig terrasje en ja, daar zijn we even neergestreken en hebben zitten genieten van………..het mooie weer. Even later kwamen Jacques en Mariet aangewandeld die waren al in de gite geweest. Zij waren al oksel fris en opgepoetst. Ze kwamen gezellig bij ons zitten en namen ook een drankje. We zaten heerlijk!! Maar ja, je kunt niet op het terras blijven zitten, rugzakje om en naar de gite.

Wij waren de laatste die aankwamen in de gite dus een bed konden we niet meer uitkiezen. Er waren twee kamers, éèn met twee stapelbedden die waren al door vier franse pelgrims in beslag genomen en één kamer met vier stapelbedden. Waarvan de onderste bedden in beslag genomen door twee franse pelgrims en door Jacques en Mariet. Wij moesten allemaal boven slapen, natuurlijk geen probleem.

's Avonds zijn we met z'n zessen Roger, Gerrit, Ineke, Jacques, Mariet en ik lekker uit eten gegaan in St-Sever. Terug in de gite kwam Jacques ineens nog met een fles rode wijn te voorschijn, gezellig nog even zitten babbelen. Daar kwam ineens een fransman de trap af of we wat zachter wilde praten. Even later zijn wij ook maar naar bed gegaan.

70e wandeldag Gaillères - Mont-de-Marsan

's Morgens heerlijk ontbeten op het terras onder de parasol. We hebben vandaag mooi weer gehad en heel de dag door de bossen gewandeld over de oude spoorlijn. Deze dagen lopen we linea recta naar het zuiden over een oude spoorlijn door de bossen.

Wij hebben gereserveerd in hotel Eco Chic dat ligt 2 kilometer na Mont-de-Marsan. Nadat we de zweetdruppels weggepoetst hadden gingen we naar Intersport om inkopoen te doen. Gerrit is zijn jup verloren dus er moest een nieuwe gekocht worden, ook hebben Gerrit en Roger gamaschen gekocht. Ineke sokken en Ik heb een hoed en een tasje gekocht. Daarna hebben we heerlijk op het terras bij een restaurant naast ons hotel zitten eten.

69e wandeldag Bouriot-Bergonce - Gaillères

Geslapen bij Au coeur des Landes, Place de l'Eglise in Gaillères vlakbij de kerk mooi gebouw waren nog steeds aan het vernieuwen Hij verkocht ook kruidenierswaren en postagentschap, 's avonds buiten gegeten, eten stond in de koelkast, opwarmen in de magnetron.

68e wandeldag Captieux - Bouriot-Bergonce

's Morgens regende het tijdens het ontbijt. Dit zou de vierde achtereenvolgende regendag zijn. Vijf dagen geleden ontmoeten wij een oud Frans vrouwtje, het was toen nog stralend weer, ze zei tegen ons, morgen begint het te regenen en het blijft 4 dagen regenen en ze heeft gelijk gekregen. Met z'n allen ontbeten Hans, Ma, Arie, Roger, Gerrit, Ineke en ik.

Effe naar het bakkertje geweest, daarna uitgezwaaid door Hans, Ma en Arie en daar gingen we dan weer en hopende dat het weer opknapt.

Over deze dag valt niet veel te melden we hebben kilometers aan één stuk door gelopen over een oude spoorlijn die begroeid was met gras, deze spoorlijn liep wel door de bossen.

67e wandeldag Bazas - Captieux

Om 08.00 uur vertrokken we uit onze gite zonder ontbijt, dus eerst opzoek naar een bakker zoals altijd stokbrood en koeken gekocht. Lopende weg hebben we ons ontbijt op lopen eten en zijn we de kathedraal van Bazas wezen bezichtigen. Daar hebben we een Duitse pelgrim ontmoet die ook de kathedraal ging bezoeken.

Deze dag hebben we van Bazas tot aan Captieux gelopen over een oud treinspoor, het spoor was inmiddels begroeid met hoog gras er waren op dit traject nog 2 steile afdalinkjes en klimmetjes . Er waren zelfs leuningen geplaatst om je aan vast te houden. We wilde onze eerste pauze houden we zagen een huis met een afdak waar een tuinset stond. Gerrit gevraagd aan de bewoonster of we daar even mochten zitten, helaas dat mocht niet. Wij zijn toen demonstratief tegen haar hek aan gaan zitten op de grond. Even later begon het te regenen, alles weer ingepakt, regenkleding aan en gaan. Het heeft verder de hele dag geregend, door het natte, hoge gras lopen struinen. Gelukkig hadden Ineke en ik gamaschen aan, onze voeten bleven redelijk droog. Roger en Gerrit hadden drijfnatte voeten, hun schoenen leken wel aquariums. Onderweg zijn we de Duitse pelgrim ook tegengekomen ze heet Petra. Ze heeft met ons zitten picknicken in een open wagenschuur tussen de machines bij een boer. Op deze route was geen enkele droge plek te vinden om even wat te rusten of te picknicken met al die regen.

Net voor Captieux stopte het met regenen, was nog wel steeds bewolkt en dreigend. Onze route loopt altijd langs de kerk als we door een plaatsje wandelen. Ons hotel was tegenover de kerk, lekker makkelijk. Ik heb gelijk even een sms gestuurd naar Hans om te zeggen dat we aangekomen waren. Hans was nog aan het toeren met Ma en Arie. Een tijdje later kwamen ze aanrijden, we hebben lekker even gezellig in het hotel een wijntje gedronken. 's Avonds hebben we met z'n allen in het hotel gegeten. Verder waren er geen gasten, de eigenaar had alle blinden dicht gedaan aan de voorkant dat het net leek of het gesloten was. Onbegrijpelijk dat ondernemerschap van de Fransen. Hij maakte zich niet meer zo druk, hij ging toch binnenkort stoppen vertelde hij. Morgen gaan we naar Bouriot-Bergonce.

66e wandeldag La Réole - Bazas/Fontet

We hebben heerlijk ontbeten aan de grote tafel bij Michel en Christine, natuurlijk stokbrood met jam ook was er verse kaas (lijkt op kwark), ook konden we havermout krijgen, wat we al meer gezien hebben is dat er appelmoes bij het ontbijt staat. Je kan dat op brood doen of in de verse kaas. Na het ontbijt kregen we een stempel van Michel, het stempel met zijn naam is in het Chinees. Dat stempel had hij ooit van een vriend gekregen die in China werkte. Afgerekend en opgezadeld. Michel en Christine wonen in Fontet dat ligt enkele kilometers van de route. Michel had gisteravond uitgelegd hoe we moesten lopen om op de route te komen. 's Morgens liepen Michel en Christine een stukje met ons mee. Christine tot aan de Garonne. Michel heeft meegewandeld helemaal langs de Garonne tot aan de brug voor het dorp Pondaurat. Michel heeft ons uitgezwaaid bij de brug. Wij begonnen aan een stevige klim naar Pondaurat.

De route liep via Auros waar we snel iets moesten zoeken om te picknicken want er hingen donkeren wolken boven ons. We zagen een overkapping en zijn daar snel naar toe gelopen, we hadden net de rugzakken afgedaan en toe begon het me toch te stortregenen. We zaten in een portiek van een soort kinderopvang. De directrice zag ons en deed de deur open en vroeg of wij water wilde hebben. Gerrit zei: nee dat hebben we zelf bij ons, heeft u soms koffie? Ze keek een beetje moelijk even later kwam ze toch met een snelkoker kokend water, thee en aanmaak cappuccino. We mochten ook gebruik maken van het toilet. Het bleef maar regenen, we moeten toch verder dus door de stromende regen onze route vervolgd. 7 kilometer voor Bazas hebben we niet meer onze route gevolgd maar zijn we langs de D 12 gelopen dat was korter. Ik ben geen voorstander om langs wegen te lopen als ze niet vermeld staan op de route maar met die ontzettende stortbuien vond ik het prima. Met zulk slecht weer is het gewoon verstand op nul en gaan!

In Bazas aangekomen liepen we naar de VVV-kantoor daar moesten we de sleutel ophalen van de gemeente gite waar we vannacht overnachten. We kwamen aan op het plein en daar stonden Hans, mijn Mams en Arie. Heel leuk dat ze er waren. We zijn naar de gite gegaan en mijn fans Hans,Ma en Arie kwamen achter ons aan dan konden ze ook zien waar we die nacht sliepen. Het was een groot huis van de gemeente waar we een kamertje hadden met twee stapelbedden, douche en toilet. Wij ons even opgefrist Hans kwam ons nog een biertje brengen in de gite.

Hans is ons op wezen halen en heeft ons naar het hotel/restaurant gebracht waar Hans, Ma en Arie sliepen, daar had Hans gereserveerd om met z'n allen te gaan eten. We hebben heerlijk gegeten. Daarna heeft Hans ons weer terug gebracht naar onze gite.

65e wandeldag Saint-Ferme - La Réole

Vannacht heeft het geregend de druppels spetterden tegen het dakraam. Als je in je warme bedje ligt en je hoort het getik van de regen op het dakraam vind ik dat heerlijk knus. Tegelijker dacht ik als het morgenochtend maar droog is, want we hebben al genoeg in de regen gelopen. Gisteren waren we een oud Frans vrouwtje tegengekomen en die had tegen ons gezegd dat het vier dagen ging regenen. Ik hoop maar dat ze het mis heb.

De wekker liep af en het regende nog steeds, bah!! straks weer die jup aan. De schatten van mensen hadden voor ons een Frans ontbijt op tafel gezet. Terwijl wij ons aan gingen kleden om op pad te gaan is Ben voor ons naar de bakker gegaan om stokbroden te kopen voor de lunch.

Onze route ging langs Roquebrune, St-Hilaire-de-la-Noaille naar La-Réole. We hebben vandaag de nieuwe route gevolgd die stond niet vermeld op onze route kaartjes, af en toe wisten we niet precies waar we liepen. Aangekomen in Réole liep ik wat foto's te maken en op een gegeven moment zag ik Roger, Gerrit en Ineke niet meer. Ik zag dat het gemeentehuis open was dat vond ik vreemd want het was zondag, ik dacht ik ga een stempel vragen. Het gemeentehuis was open omdat er verkiezingen waren. Een stempel gekregen en weer naar buiten gegaan en daar zag ik mijn collega wandelaars uit de kerk komen. Weer naar het gemeentehuis gegaan om stempels te halen voor Roger, Gerrit en Ineke.

Roger heeft gebeld naar de fam Prevost uit Fontet daar gingen we overnachten, die zouden ons op komen halen bij de kerk. Even later kwam er een witte Ciroën C3 en dat was de heer Prevost. We dachten dat gaat niet lukken om iedereen in de auto te krijgen, een bestuurder, 4 pelgrims en 4 rugzakken, wonderwel lukte het. Wij op weg naar Fontet onderweg werden we aangehouden door de politie er was een alcohol controle de heer Prevost moest blazen, gelukkig was alles OK. Eerst hebben we in de keuken wat gedronken en kennis gemaakt met mevrouw Prevost. Ze heten Michel en Christine. Even later gingen we naar de kamers ieder van ons had een eigen slaapkamer, wat een luxe!!! Ineke had een slaapkamer aangrenzend een badkamer met toilet, Gerrit had een douche en toilet op de kamer, Roger had een mooi antiek bed en ik lag op het kantoor van Michel daar stonden twee eenpersoons bedden. Christine heeft onze vuile kleding gewassen, dan wordt het weer eens echt schoon met de wasmachine. Ook was er wifi zodat we weer wat verslagen naar huis konden sturen.

's Avonds hebben we heerlijk gegeten Groentesoep, kip met championnesaus, sla, kaas, en verse abrikozentaart(was nog warm) en veel gelachen met Michel het was een bijzondere man met veel humor. Adres van Michel en Christine Prevost, 22, Rue de e'eglise, 33190 Fontet

64e wandeldag Ste-Foy - Saint-Ferme

Heerlijk geslapen na de gezellige avond van gisteren. Gastheer Charlie kwam bij ons het ontbijt neerzetten en we hebben gezellig met z'n allen zitten ontbijten. Ineke had in de nacht wat last gehad van de wijn. Om 08.15 uur zijn we aan onze etappe begonnen naar Saint Ferme. Eerst moesten we naar Ste-Foy-Le-Grande. De eerste rustpauze hebben we gehouden op een parkeerplaats bij een wijnproeverij, je kon daar natuurlijk ook wijn kopen. Er kwam een franse auto aanrijden en die meneer ging wijn kopen. Wij zaten te kletsen en ineens begint die meneer in het Nederlands tegen ons te praten. Gerrit liep naar die franse auto waar hoogst waarschijnlijk een Nederlandse vrouw in zat. Gerrit raakte aan de praat en we liepen er even met z'n allen naar toe om een praatje te maken. Inmiddels was de Nederlandse man ook weer terug van de winkel. Deze mensen zijn 2 jaar geleden naar Frankrijk verhuisd. Hij had zijn zaak in Nederland verkocht en ze hebben nu een luxe chambre d'hôtes. Het zijn Laurens en Caroline van Kam hun website is www.maisonavotresante.fr. De route ging verder via Les Lèves waar een heel bijzondere kerk stond. Onze lunch hebben we gebruikt ergens in een afgelegen gebied in de berm (bermtoeristen:). In Pellegrue hebben we even op het terras wat gedronken daar was het kermis. Nu moesten we nog 6 kilometer naar Saint-Ferme. We kwamen om 17.30 uur aan.

Onderweg stonden enkele spreuken zoals: Better is to follow the right way limping that bad in a firm step en The way is long from the project to the thing. We hebben heel de dag tussen de druivenranken gelopen. Weer bergen bewandeld van de hoogste catagorie.

Aangekomen bij de gite werden we verwelkomt door een echtpaar. Deze mensen zijn vrijwilligers en runnen 15 dagen per jaar deze gite . Het was een mooie schone gite. Er waren 2 douches/wc, woonkeuken en een slaapkamer met drie stapelbedden. Deze mensen hebben heerlijk voor ons gekookt komkomsalade, rijst met vlees en aardappels(met safraan), stokbrood, kaas, chocoladevla toe. Het waren schatten van mensen die met veel liefde ons verzorgd hebben.

63e wandeldag Gratade (Fraissé) - Ste-Foy

Om 07.00 uur liep de wekker af. Iedereen met z'n slaperig hoofd weer aan de gang met de ochtend rituelen. Daarna ontbeten, dit keer was er geen stokbrood maar verpakte boterhammen we hebben ze geroosterd. De koffie had ze gisteravond al gezet, diegene die koffie wilde waaronder ik, moest dat in de magnetron opwarmen. Hoe verzin je het!! Het was een karig ontbijt niet voldoende om heel de dag op te stappen. Zoals afgesproken kwam de gastvrouw ons ophalen om 09.00 uur om ons bij de kerk in Fraisse af te zetten waar ze ons gisteren opgehaald had. Hup, wij weer in de witte Berlingo, tassen erin en wij opgevouwen in de Berlingo. Wij waren heel blij dat ze dat voor ons wilde doen.

Onze route was weer fantastisch we hebben alleen maar door bossen en afgelegen gebieden gelopen. De eerste rustplaats voor ons was Monfaucon, we zaten daar op een plein er kwam een auto aanrijden van het gemeentehuis het was de burgemeester die vertelde dat we water konden halen bij het gemeentelijk gebouw. Water hadden we genoeg bij ons, het eten was ons probleem. Een van ons vroeg waar is hier in het dorp een bakker? De burgemeester zei: 3 kilometer verder is een bakker, hij wees de tegenovergestelde richting aan als waar wij heen moesten, dat gaan we natuurlijk niet doen. Een tijdje later kwam dezelfde auto en hij stopte het was de burgemeester die voor ons een stokbord ergens gekocht had. Heel lief, dit stokbrood was het enigste wat we heel de dag hebben kunnen scoren. 20 kilometer lopen en dan één stokbrood delen met z'n vijven is wel wat weinig.

We hebben onze lunch pauze gehouden net voor Cap de Fer (met dat ene stokbrood: ) op een druivenakker we hebben heerlijk gelegen tussen de wijnranken. Heerlijk in de zon liggen dagdromen, maar ja, je moet verder om je einddoel te bereiken. Dus, opstaan en verder gaan. Op de route kwamen we een bord tegen waarop stond Santiago de Compostela 1075 km. Heel leuk om dat tegen te komen.

Aangekomen in Ste-Foy stond de deur al open van ons huisje. Het was een huisje op het erf. We hebben ons opgefrist en naar de intermarce gegaan om boodschappen te doen en te pinnen . Onze lieve gastvrouw heeft voor ons gekookt, zij is later vertrokken in verband met verplichtingen. Wij zaten heerlijk te eten en toen arriveerden de vriend Charlie van onze gastvrouw. Die heeft gezellig met ons zitten babbelen en zijn hoogte punten uit zijn leven verteld. Niet dat ik er veel van mee gekregen heb maar OK het is dan zo! Het was gewoon een feest, iedereen had afzonderlijk bij de intermarchê wijn gekocht en ja, dat neem je niet mee in je rugzak dus de wijn moesten we wel opdrinken.

De gastheer Charlie heeft ons uitgenodigd om van de herfst de laatste week van september of de eerste week van oktober om het proces van het druiven plukken ed mee te maken. Dit vonden we allemaal een goed idee, we hebben gezegd: Dat we proberen om langs te komen in september of oktober. Het was een onvergetelijke avond we hebben het allemaal vreselijk naar onze zin gehad.

62e wandeldag Mussidan - Gratade (Fraissé)

Na een rumoerige nacht van diverse geluiden, licht en snurken. Er is een heel bos omgezaagd door Jacques. Julia heeft slecht geslapen ze dacht dat er een wesp in de kamer was. Ineke kon niet slapen van het gesnurk. Roger kon niet slapen van het licht dat brandde in de wc. Ben kon niet lekker slapen van het lawaai geritsel van luchtbedden, gepiep van deuren. Ik had zoveel muggen beten dat ik niet kon slapen van de jeuk. Gerrit en Mariet waren de enigste die geslapen hebben als een os. 's Morgens allemaal opstaan op hetzelfde tijdstip dat was nogal chaotische, iedereen liep door elkaar en was op zoek naar zijn spullen, zoveel mensen, zoveel spullen in die kleine ruimte. Och! er gaan veel makken schapen in een hok. Na deze woelige nacht hebben we met z'n allen beneden in de ontvangstruimte zitten ontbijten.

Bij de bakker stokbrood gekocht voor de lunch voordat wij op pad gingen. Deze dag lopen we een korte route naar Fraisse 18 km. De route liep via St-Géry waar we bij de kerk gingen lunchen. We waren net afgezadeld en het eten uit de rugzakken gehaald en ja hoor! daar begon het te regenen. Wij alles weer ingepakt en de jup's aangedaan en verder gelopen. We waren weer aan de wandel even later ontdekte Gerrit dat hij zijn bril vergeten was. Hup! Gerrit weer terug gelopen om zijn bril te gaan halen. Wij kwamen langs een restaurant in La Gaty, inmiddels was het gestopt met regenen. Hier gaan we koffie drinken zeiden we tegen elkaar, helaas gesloten! We hebben terras stoelen uit een hok gehaald en zijn bij het restaurant heerlijk op het gras gaan zitten om te lunchen. Het was een heerlijke plek om te pauzeren. Na de lunch waren we al ongeveer 700 á 800 meter aan het stappen en daar ontdekte Gerrit dat hij weer zijn bril vergeten had. Gerrit liep terug om zijn bril op te halen, geen bril te bekennen. Gerrit dacht op een gegeven moment wat zit er toch in mijn nek. Hij keek en jawel! het was zijn bril. Gevonden!! Met Gerrit beleef je altijd wat!! Een bijzondere man. Verder gelopen naar Fraissé waar we gingen slapen. Wij daar aan iemand die in de tuin aan het werk was gevraagd waar mevrouw…… woont .Deze mevrouw vertelde Roger dat ze in Gratade woont, dat is gemeente Fraissé. Deze mevrouw heeft voor ons gebeld naar ons pelgrimsonderkomen in Gratade en heeft geregeld dat ze ons op kwam halen. Zodat we weer niet 4 km terug hoeven lopen. Verdomme mompelde Roger, daar zijn we voorbij gelopen. We zagen dat het gemeentehuis open was en zijn een stempel wezen halen. Het was de burgemeester zelf die de stempel in ons pelgrimspaspoort zette. Er was maar een persoon op het gemeentehuis en dat was de burgemeester. Al heel snel kwam daar een wit Berlingootje aanrijden en dat was onze gastvrouw. De rugzakken ingeladen, Ben voorin, Roger, Gerrit, Ineke en ik achterin en rijden maar!!

Aangekomen op ons pelgrimsadres een leuk onderkomen. Onze gastvrouw had voor ons kleding gewassen, dat was wel eens een keer nodig dat het met een wasmachine gewassen werd. 's Avonds hebben we buiten onder de luifel gegeten. Vermicellisoep, sla, een soort ragout en verse aardbeien na. Wat ik wel gek vond is, dat ze het ontbijt 's avonds al bracht en ook de koffie al gezet had voor de volgende ochtend. Nog even wat zitten kletsen en daarna de koffer in.

61e wandeldag Saint-Astier -Mussidan

De wekker liep om 06.30 uur af. Dan begint het ritueel van alle dag voor mij is het eerste wat ik doe mijn voeten behandelen. Onder mijn linkervoet maak ik een bedje van watten zet ik vast met tape, dan heb ik een soort steunzool. Bij mijn rechtervoet plak ik mijn kleine teentje af, uit ervaring weet ik dat ik daar blaren op krijg als ik het niet doe. Ook plak ik mijn hallux-falgus af als ik dat niet doe is het nogal pijnlijk. De bovenkant van mijn voeten insmeren met de crème Décontractyl (voor mijn spieren). Aankleden etc, rugzak inpakken en ontbijten. Er is echt discipline nodig om op tijd te kunnen vertrekken. Ineke en Ben hadden gisteren wat broodjes ed meegenomen voor het ontbijt. Roger heeft in de kasteel keuken koffie gezet.

Na het ontbijt vertrokken we vanaf het kasteel en vervolgde het nieuwe tracé van de camino. De "kasteelheer" had Roger een boekje meegegeven waarin het nieuwe tracé beschreven stond. Wij hadden dus niets aan onze route beschrijving. We hebben weer heel veel door de bossen gewandeld en over historische wegen (keien) en graspaden. In deze etappe zaten ook weer veel en flinke klimpartijen. We zijn door geen enkel dorpje gekomen, gelukkig kwamen we onderweg een broodbezorgster tegen en gelukkig had ze nog iets voor ons te koop. We kochten een brood en wat croissantjes en koeken. We waren heel blij dat we de broodbezorgster tegen kwamen, anders hadden we heel de dag niets te eten gehad. Zo zie je maar, de camino voorziet in alles. Ergens in het bos stond een picknick tafel en daar hebben we onze lunch heerlijk op zitten eten.

We moesten om 15.30 uur bij de gemeente gite zijn in Mussidan. We moesten het laatste uur flink doorlopen om op tijd te zijn. In verband met de tijd hebben we het laatste stuk niet de route gevolgd maar zijn we langs de N89 gelopen dat was korter. We hebben het gered we waren om 15.20 uur bij de gite. Roger had 's morgens gereserveerd bij de gite. Er was nog maar plaats voor vier personen maar we waren met vijf personen. In Mussidan zijn 2 hotels dus slaapplek genoeg dachten we. Onderweg naar Mussidan kwamen we pelgrim Julia uit Den Haag tegen ze had ook nog geen slaapplaats . Wij hadden het zo bedacht: er waren nog 4 slaapplekken in de gite. Roger, Gerrit, ik en dan zou Julia er ook kunnen slapen en Ineke en Ben in een B&B of hotel. Wij ingecheckt bij de gite en gaan bellen voor slaapplaats voor Ineke en Ben. De B&B was 3 km verder, het eerste hotel wat Roger belde was vol en het andere hotel was dicht in verband met vakantie. Probleem!! Het was een gite voor zes personen, de twee andere die ook in de gite zou komen overnachten waren Jacques en Mariet. We hebbenb besloten dat Ineke en Ben ook gewoon in de gite overnachten. Luchtbed op de grond en slapen maar.

,s Avonds zijn we in Bar Le Central Brasserie wat gaan eten en drinken. In dat restaurant had je een pelgrimsmenu van 5 gangen + wijn voor € 13,-.

Toen wij op het terras zaten van Bar Le Central Brasserie kreeg ik van Anneke Breeman een telefoontje met de vraag waar ik zat, ik het verteld. Ze vroeg of ik het leuk zou vinden als zij en Rinus even langs komen. Ik stom verbaasd, waar zijn jullie dan? Anneke zei: we staan hier vlakbij op de camping. Natuurlijk vond ik het leuk om ze te zien hier in Zuid-Frankrijk. Wij zaten in het restaurant te eten en ja hoor! Daar stonden Anneke en Rinus ik vond het hartstikke leuk!! 's Avonds in de gite nog een wijntje gedronken met z'n allen Roger, Gerrit, Ineke, Ben, Julia, Jacques, Mariet en ik. Daarna zijn we naar ons slaapvertrek gegaan waar je over de mensen kon struikelen:.

60e wandeldag Périgueux - Saint-Astier

Weer heerlijk ontbeten in het ETAP hotel. Dit is de tweede keer dat wij in een ETAP hotel overnachten. Het ontbijt is een uitgebreid buffet je kan net zo vaak eten gaan halen als je wilt. Wij namen dan ook wat beleg mee voor de lunch, handig toch. Voordat we aan onze etappe begonnen gingen we zoals gewoonlijk langs de bakker. Daarna nog even langs de pharmacie om crème te kopen voor mijn voetjes. Ik heb heel lang (honderden kilometers) met stijve spieren in mijn voeten gelopen. Op een gegeven moment ben ik naar de pharmacie gegaan of ze niet iets hadden voor stijve spieren. Ik heb toen een tube Décontractyl gekregen en ik heb nu bijna één tube opgesmeerd en het is bijna over, natuurlijk ook paracetamol erbij ingenomen. Ik heb met lopen geen problemen meer. Hopen dat het zo blijft.

In Chancelade bij de abdijkerk hebben we even pauze gehouden. Daar waren we echt wel aan toe met al dat klimmen wat we gedaan hadden. Net onze rugzakken afgedaan toen kwam er een mevrouw aangereden en die vroeg of we een stempel wilde hebben in ons pelgrimspaspoort, dat wilde wij wel. Pelgrims zijn gek op stempeltjes, we kregen een mooi stempel. Ook mochten we in de abdijkerk rond kijken. We vertrokken daar om 12.00 uur en we hadden nog maar 8 km gelopen. Vandaag zou het wel eens een latertje kunnen worden. Het stuk van Clédes naar Gravelle ging over een prachtige weg met bomen, je liep door een groene tunnel, hier en daar kwam zonlicht door de bladeren. Fantastisch!! Om + 14.00 uur kregen we honger, we kwamen net uit een bos bij een open plek waar een huis (grote blokhut)stond, bij dat huis stond een tuintafel met stoelen buiten. Gerrit op de deur geklopt of er iemand thuis was. Nee, er was niemand thuis. Wij hebben de tuinmeubelen opgepakt en onder een boom neergezet en we hebben daar heerlijk zitten lunchen. Wij waren bijna klaar met eten en daar kwamen de pelgrims Jacques en Mariet uit St Oederode uit het bos aangestapt. Wij zijn weer verder gegaan met onze etappe Jacques en Mariet hebben onze plaatsen ingenomen om ook wat te gaan eten onder de boom. Zij zouden het tuinset weer terug zetten bij het huis. Tjonge, tjonge, wat hebben wij een klimpartijen gehad in de bossen, vast een opwarmertje voor de Pyreneeën. Niet alleen klimpartijen maar het stikte van de muggen, dat hadden we nog niet eerder gehad. We liepen natuurlijk in korte broek en blote armen. We werden gek van de muggen en ook chagrijnig er werd wat af gemopperd in het bos. Muggen weten mij altijd te vinden dus je snapt het al ik ben nu net zo'n gespikkelde beer.

De laatste 7 km hebben we een nieuw tracé gelopen, de reden daarvoor was dat we niet 3 km lang langs de drukke D3 hoefde te lopen dat vonden wij te gevaarlijk. Het nieuwe tracé stond niet vermeld op onze kaartjes. Maar ja, dan krijg je het verschil tussen mannetjes en vrouwtjes, ik als vrouw denk zolang ik de aanwijzingen volg komt het goed. De mannetjes worden nerveus als ze de route niet meer kunnen volgen op de kaart en hoeveel kilometer we nog moeten lopen. We hadden gereserveerd bij kasteel Puyferat in St-Astier. Ineke en Ben zouden daar ook heen komen en overnachten. Ineke haar hiel is genezen en gaat morgen weer meelopen. Ben loopt ook 3 dagen mee.

Wij arriveerden om 18.30 uur op het kasteel. Ineke en Ben arriveerden net na ons. In het kasteel hadden wij de beschikking over twee slaapkamers en een woonkeuken. Ineke en Ben in een kamer, Gerrit, Roger en ik in een kamer. 's Avonds zijn we bij de Pizzeria in St-Astier wezen eten.

59e wandeldag Sorges - Périgueux

Vanmorgen met z'n zessen ontbeten. De mevrouw die de gite beheerde, de twee pelgrims Jacques en Mariet uit Sint-Oederode en Roger, Gerrit en ik. Onze dagelijkse inkopen gedaan, we waren onze boodschappen buiten aan het inpakken in onze rugzakken toen zei Roger tegen mij waar is je stok? Oeps!! Die was ik vergeten, snel terug gegaan naar de gite om mijn stok te halen.

Om 09.00 uur begonnen wij aan onze route met als eindpunt Périgueux. Vandaag 25 km gelopen waarvan denk ik 21 km alleen maar door de bossen. Het eerste stukje bij Sorges en het laatste stuk de D8 bij Périgueux was over de weg. Het was een fantastische dag, heerlijk! heel de dag door de bossen struinen. In Périgueux hebben we een Etap hotel gereserveerd. Wij liepen door de stad om naar ons hotel te gaan. Het oude gedeelte van Périgueux is heel erg leuk en sfeer vol, Smalle gezellige winkelstraatjes met leuke kleine winkeltjes. Als pelgrim moet je overal maar voorbij lopen want shoppen is er niet bij je kan toch niets meenemen. Als pelgrim is het echt "kijken niet kopen".

Ingecheckt bij het hotel er was vrij wifi dus konden we weer het een en ander de wereld insturen, ons opgefrist. Daarna in een restaurantje vlakbij het hotel iets gaan eten. Terug in het hotel hebben we nog een tijd achter de Ipad, smartphone en laptop gezeten. Ja, ja, het leven van een pelgrim is tegenwoordig niet alleen lopen!!

58e wandeldag Thiviers - Sorges

De wekker liep af, ik deed mijn ogen open, luisterde en wat hoorde ik? Jawel regen! Op de camping was geen winkel, we konden dus niet ontbijten op de camping. Ik had nog een banaan die ik opgegeten heb en dat was het. We onze jub (regencape) aangedaan en wij naar Thiviers om bij een bakker brood en koeken te gaan kopen. Naast de winkel van de bakker was een overdekte inrit daar hebben wij ons ontbijt -bestaande uit een croissant en een koek- opstaan eten.

Vandaag is het een korte route 18 km. De route loopt van Thiviers via Négrondes naar Sorges. Het was zoals gewoonlijk weer een mooie route. Rond het middag uur werd het droog. We kwamen half in de middag aan in Sorges en daar zagen we een terrasje, daar hebben we eerst maar eens plaats genomen. We konden pas om 16.00 uur terecht bij de gite. De mannen zagen dat er vrij wifi was, aangezien het al een tijdje geleden was dat we iets naar het thuisfront konden sturen hebben we dat op het terras zitten doen. Ik heb mijn rugzak uitgepakt om mijn laptop te pakken de helft van de inhoud van mijn tas lag op het terras. De zon scheen, kon ik weer niets zien op mijn beeldscherm toen ben ik onder een terras tafeltje gaan zitten op mijn platte kont en zo heb ik berichtjes en foto's zitten versturen. Gerrit ging ook berichtjes versturen en Roger heeft zitten skypen. We kregen van iemand op het terras een biertje aangeboden omdat we pelgrims waren en naar Santiago gingen, dat vond hij fantastisch.

Op een gegeven moment zijn we toch maar naar de gite gelopen. Daar aangekomen waren er al twee pelgrims het waren Jacques en Mariet uit Sint-Oederode. We werden ontvangen door een mevrouw die onze namen noteerde en een stempel gaf in ons pelgrimspaspoort. Deze mevrouw heeft ook heerlijk voor ons gekookt, ze at zelf ook mee. Na het eten nog wat zitten schrijven, daarna oogjes toe. De beheerster van de gite sliep ook bij ons alleen zij had een apart kamertje.

57e wandeldag La Coquille – Thiviers

We konden om 08.00 uur ontbijten in het hotel. Daarna zijn we op zoek gegaan naar een bakker of een winkel om wat brood, fruit, water ed te kopen. De bakker was te ver uit de richting, we zijn naar een Carrefour geweest en hebben daar onze inkopen gedaan. Voordat we uit die winkel waren dat duurde wel even. Gerrit had iets waar geen code op stond. De caissière mag niet achter de kassa vandaan, dus er werd iemand opgeroepen, wat er gebeurde… helemaal niets! Tot 4 keer toe is er iemand opgeroepen en de rijen voor de kassa werden maar langer en langer, en de uitdrukkingen op de gezichten van de wachtende mensen steeds bozer. Uiteindelijk vertrokken we om 10.00 uur uit La Coquille. Het was heerlijk wandelweer . Het was ook weer een hele mooi route, ook een groot stuk over de route Napoleon.

Er stonden in de buurt van Le Tuquet een paar stoeltjes en een tafeltje op het gras. Roger zei zullen ze die voor ons neergezet hebben. Gerrit stapte naar de voordeur van het huis en klopte op de deur, er deed een mevrouw de deur open. Gerrit vroeg of we op de stoeltjes mochten zitten. Dat was geen enkel probleem. Mevrouw Sanches zei: komen jullie maar hier op het terras zitten. Wij ons brood en beleg wat we hadden op tafel gelegd en onze flessen met water erbij. Mevrouw Sanches kwam vragen of wij soms een wijntje lusten bij het eten. Ze zei: dat is toch veel lekkerder dan water. Wij vonden dat natuurlijk een uitstekend idee. Even later kwam ze terug met 3 glazen rode wijn. Het waren niet gewoon wijnglazen maar cola glazen vol met wijn. Het stokbrood was op, de glazen leeg, onze magen gevuld en daarna kregen we nog een kop koffie. Wat een gastvrijheid!! In de middag werd het ontzettend warm 32 graden.

In Thiviers hebben we een huisje geboekt op de camping. Het was een mooi huisje met 3 slaapkamers. Wat een luxe ieder zijn eigen slaapkamer. Gerrit heeft in het huisje gedoucht het was een kleine boiler in het huisje, ervaring heeft geleerd dat de volgende koud water heeft. Roger en ik besloten maar naar het toiletgebouw te gaan om te douchen.

Daarna naar het plaatsje Thiviers om iets te gaan drinken en te eten. Op de camping was geen winkeltje geen restaurantje helemaal niets, je kon er zelfs geen ijsje kopen Toen wij terug liepen van Thiviers begon er al wat spettertjes te vallen. We waren nog maar net in het huisje en het begon te regenen en te onweren het waren flinke klappen. Het heeft heel de nacht geregend.

56e wandeldag Flavignac – La Coquille

De wekker liep af om 06.30 uur want het wordt weer mooi weer en we hebben een pittige wandeling voor de boeg van 31 km. Gerrit is ’s morgens bij de bakker stokbrood wezen halen, met wat restanten beleg die we nog hadden hebben we in de gite zitten ontbijten. In de gite was geen thee of koffie, nou dat is wat voor mij de dag beginnen zonder koffie!!

De eerste grote plaats was Les Cars na 4 km, ik hoopte maar dat we daar koffie konden drinken. Gelukkig daar was een bar/restaurant open waar we koffie konden drinken. Daar zaten de twee zwitserse pelgrims die we al eerder ontmoet hadden. Deze pelgrims hadden geen rugzak maar een wheeler. Dat is een karretje met één wiel waar de bagage op ligt. De route ging via Châlus, Firbeix tussen deze twee plaatsen ligt de grens van de departementen Haute-Vienne en Dordogne. Wie had nou ooit gedacht dat ik te voet naar en door de Dordogne zou wandelen. Het is hier een bosrijke streek met veeboeren en de mooi limousine koeien.

Na 31 km gelopen te hebben op deze warme dag (30+) kwamen we La Coquille binnen wandelen er was een leuk plein en wat zagen wij!!!! … een bord waar Kronenburg 1664 op stond. Ik zei: Daar gaan we heen. Roger zei: we zijn nog niet bij het hotel. Waarop ik zei: dat zien we straks wel. Eerst een 1664. Op het terras zaten ook de Zwitserse pelgrims te genieten van een biertje. We zijn bij hen gaan zitten op het terras. Gezellig gekletst, even later ging het Zwitserse stel, naar de camping. Wij kregen nog een biertje van hun, daarna zijn we ook naar ons hotel gegaan.

Wij hadden gereserveerd in hotel des Voyageurs**, Rue de la Republique 12, La Coquille, we dachten dan hebben we weer eens een keer WiFi en kunnen we het thuisfront op de hoogte stellen van onze belevenissen. Eerst hebben we natuurlijk onze poets beurt gedaan en alle restanten van de zweetdruppels verwijderd. Zitten we in een hotel waar WiFi is, alle drie hadden we bereik en geen van drieën kon op het net. Techniek! ik snap er soms niets van. Dus weer geen verslagen en foto’s doorsturen. OK! Andere keer.

’s Avonds hebben we heerlijk gegeten in het restaurant. Roger had vis, Gerrit een entrecote en ik een heerlijke tournedos.

55e wandeldag Limoges – Flavignac

Na ons ontbijt zijn we om 08.15 gaan wandelen. Pelgrim Wim uit België was naar de dokter gegaan hij had last van zijn knie. Gisteren zei hij al hij een dagje in Limoges zou blijven. Hopen maar dat alles goed gaat met zijn knie.

Gisteren moesten we om bij de kathedraal van Limoges te komen ongeveer één uur lopen. Maar om Limoges uit te komen volgens de route moesten wij anderhalf uur lopen. In Limoges eerst nog wat eten voor onderweg ingeslagen. Na 9 km hebben we in Mérignac pauze gehouden om de welverdiende lekkernij op te eten die we bij de winkel gekocht hadden. Via Aixe-sur-Vienne waar we koffie gedronken hebben. Na 17 km gingen we lekker in de berm van de weg zitten om te lunchen. Daarna via Saint-Martin-le-Vieux naar Flavignac. Het was ontzettend warm boven de 30 graden. We moesten flink doorstappen want we sliepen in een gite van de gemeente. Roger had begrepen dat we voor 16.30 de sleutel moesten ophalen in het gemeentehuis. Het laatste stuk moesten we ook nog eens flink klimmen, we waren bang dat we niet op tijd zouden zijn. De laatste kilometers dat was geen wandelen meer pezen om op tijd te komen. Hé! Hé!, we kwamen helemaal versleten aan bij het gemeentehuis gelukkig was het nog open. De mevrouw achter de balie zei dat het gemeentehuis tot 17.00 uur open was. Nou ja, het geeft allemaal niets we waren er en op tijd. Stempel gekregen en onze namen genoteerd.

Daarna natuurlijk de plaatselijke kroeg opgezocht om onze dorst te lessen. Daarna naar de gite om ons op te frissen. ’s Avonds hebben we ook gegeten bij de plaatselijke kroeg. We kregen ei en tomaat als voorgerecht, witte bonen met spek en worst als hoofdgerecht en kaas toe. In het cafe was WiFi we zouden na het eten gaan zitten internetten, verslagen doorsturen alles wat een pelgrim zoal moet doen naast het wandelen. We waren net bezig met onze Ipad, Ipod en laptop toen zei de eigenaar ik ga de zaak sluiten ik ga naar huis en dat om 20.00 uur onbegrijpelijk!!. We mochten wel buiten op het terras blijven zitten om te internetten. Maar helaas dat lukte niet. Dan zit er niets anders op dan naar de gite te gaan en te gaan slapen.

54e wandeldag Saint Léonard-de-Noblat – Limoges

Wij hebben heerlijk ontbeten bij mevrouw Eveline ze is een heel gezellige klessebes. Ze heeft Roger ook nog wat tips gegeven voor overnachtingen. Na het ontbijt zijn we eerst naar de bakker geweest om eten in te slaan voor onderweg. Daarna de rugzakken weer omgehangen en op weg naar Limoges.

Wij moesten een steile afdaling maken van 500 mtr en dat om te beginnen zo ’s morgens vroeg. Het was vandaag weer veel klimmen en dalen. Het was prachtig weer we liepen allemaal in de korte broek. De route liep via Aureil daar stond de kerkdeur open en we zijn naar binnen gegaan, we hebben ook nog iets in het boek geschreven. Verder naar Feytist en allerlei andere kleine gehuchtjes. We kwamen langs een tankstation en daar stond vermeldt dat het 34 graden was. Dat was wel te merken het zweet liep overal langs. Alles wat je aan had was kletsnat van het zweet. We klagen niet we hebben eindelijk mooi weer!! Met dit warme weer maken we ook wel wat meer stops. De laatste stop was ongeveer 5 km voor Limoges, daar zagen we een terrasje met parasols en hebben daar heerlijk even gezeten om ons op te peppen voor de laatste 5 km.

Als je dan denkt hé, hé, ik ben in Limoges dat had je gedacht we moesten toen nog een uur lopen voordat we bij de kathedraal waren. We liepen langs de rivier en via een mooie brug over de Vienne, zijn we na veel steile straten met kinderkopjes bij de kathedraal Saint Etienne gekomen. We wilden graag een stempel van de kathedraal in ons pelgrimspaspoort. Misschien kunnen we in de kathedraal ook nog wel informatie krijgen over eventuele overnachting adressen, dachten wij. Rond gelopen in de kathedraal op zoek naar iemand die ons kan voorzien van een stempel. Zoek, zoek zoek, eindelijk diegene gevonden die ons de stempels kan geven, maar jeetje, wat een sacherijnig mens! Je kon in de kathedraal tot 17.00 uur terecht. Wij waren er om 16.30 uur. Dat sacherijnige mens pakte haar stempel en deed deze handeling heel slordig. De stempels staan niet mooi op het pelgrimspaspoort.

We sliepen deze nacht bij de nonnen. Toen wij in het kloosters aankwamen was pelgrim Wim uit Belgie er al. Met de zuster de officiële handelingen afgewikkeld en betaald. Ons lekker opgefrist en zijn daarna heerlijk wat gaan drinken en eten in de Irisch pub op het plein Rue Haute-Cité. Ik heb heerlijke voorgerecht genomen en als hoofdgerecht namen we alle drie een geroosterde kabeljauw met pasta. Alle drie hadden we voortreffelijk gegeten. De lucht betrok we zijn dus naar het klooster gegaan. Daar aangekomen begon het even later te onweren en te regenen. Niet erg, als het morgen maar eer droog is.

53e wandeldag Les Billanges - Saint Léonard-de-Noblat

Mevrouw Francoise was 's morgens zelf niet aanwezig, ze heeft wel voor ons de tafel met het ontbijt klaargezet, we moesten alleen zelf koffie zetten. Nadat we ontbeten hadden namen we afscheid van Ineke. Het was voor Ineke een dubbel gevoel. We gaan ervan uit dat ze over een weekje weer in ons midden is.

Vanaf Les Billanges ging de route door het bos, we kwamen langs een gemeentecamping van de Pont du Dognon (mooie camping) deze camping ligt aan de Taurion. Daarna over de brug van Dognon, na de brug, hup! het bos weer in. Om via Le Châtenet-en-Dognon, naar St Léonard-de-Noblat te gaan. We liepen in het bos en daar was een boomstronk helemaal versierd met allerlei dingen die met de camino te maken hebben. Zoals schoenen, hoed, beeldjes, teksten, bloemen, foto's in één woord prachtig! Ook was er een boomstam daar was een zitje op gemaakt en er was een kist waar een boekje in zat waar je iets in kon schrijven, ook lag er een stempel met een rood stempel kussen. We hebben het uitgebreid op de foto gezet, het was echt leuk.

St Léonard-de-Noblat is een gezellig stadje het doet een beetje aan de middeleeuwen denken. Het was vandaag heel mooi weer we waren nu niet nat van de regen maar van het zweten. Het was weer bergje op en bergje af. We zagen een terrasje en daar konden we natuurlijk niet voorbij lopen. Wij lekker een pintje genomen. We zaten net aan ons pintje toen kwamen er twee Nederlandse fietsers voorbij die ook naar Compostela gingen.

52e wandeldag Marsac - Les Billanges

2e Pinksterdag Paardenmarkt vandaag was mijn hoofd toch wel vaak op Heenvliet.

Tijdens het ontbijt bij Chez Bernie kwam er nog een pelgrim binnen wippen om gedag te zeggen het was Wim ui België die we in ook in La Souterraine gezien hadden. Na het ontbijt gingen we op pad, de lucht ging bet rekken, hopen maar dat het droog blijft.

Vandaag loopt de route weer heel veel door het bos, via Arrènes, St Goussand, Chatelus-le-Marcheix naar Billanges. Op de D29 voor Billanges is de grens van de departementen Creuse en Haute-Vienne. Het was weer veel klimmen en dalen, op veel paden lagen grove losse keien. Ik kan je zeggen dat, dat erg vervelend loopt vooral naar beneden. Al die keien liggen maar te rollen onder je voeten.

Wij kwamen aan in Les Billanges Ben (Ineke haar man) was er al. Ineke gaat namelijk een week rust houden met haar voet, ze heeft blaren op haar hiel dat moet nu eerst goed genezen voordat ze verder gaat. Wij sliepen bij mevrouw Francoise ze is kunstenares. Het was een heel apart ingericht huis, heel artistiek en bijna alles zelf gemaakt. Het huis had alle kleuren van de regenboog de balken tegen het plafond hadden allemaal een andere kleur geel, oranje, blauw, rood, groen, paars noem maar op. Op de vloer verschillende soorten tegels, het leek wel van allemaal rest partijen, zelf geschilderde schilderijen het was allemaal heel apart. Ben en Ineke sliepen boven, Roger, Gerrit en ik beneden. Roger heeft de blinden dicht gekregen deze hingen ook een beetje scheef in de scharnieren. Echt die Fransen geven nergens om, als er iets kapot is laten ze dat gewoon zitten. Repareren en schilderen doen ze volgens mij nooit.

Mevrouw Francoise heeft heerlijk voor ons gekookt. Heerlijke spaghetti met zelfgemaakte saus. De saus zat vol verse groenten. Als toetje kregen we een pannenkoek na. Ze heeft ervoor gezorgd dat we voldoende koolhydraten binnen kregen voor de volgende dag. Ben had nog een flesje wijn meegenomen, het was mooi weer, we gingen gezellig buiten zitten om ons glaasje wijn op te drinken. Daarna was het bedtijd voor de wandelaars.

51e wandeldag St-Priest-la-Feuille - Marsac

Ons slaapadres lag gelukkig op de route zodat we 's morgens gelijk de route konden vervolgen de route was wederom prachtige via Chamborand. We liepen in het plaatsje La Toueille en daar zagen we drie mensen met elkaar staan praten. Roger begon een praatje met deze mensen, het was een Franse boer en een Engelse man en vrouw die in het dorp wonen. Deze mevrouw Rosalinda nodigde ons uit voor een kopje koffie. Rosalinda wilde graag met een rugzak lopen om te voelen hoe dat is. Ineke deed haar rugzak af en hing de rugzak op de rug van Rosalinda en zo liepen we naar het huis van Rosalinda en Patrick.

Aangekomen bij het huis van Rosalinda en Patrick ze hebben een heel leuk uitzicht op het meer Etang de la Toueille, prachtig! Het was een heel leuk huis, Patrick heeft het helemaal zelf opgeknapt. Wij zaten aan de koffie even later kwam er een gezin langs met twee ezels. Moeder liep voor op met de kaart in de hand, op de eerste ezel zat het oudste meisje, op de tweede ezel zat ook een meisje en achteraan liep de vader met een jongentje die hing in een zak op zijn rug. We zeiden tegen elkaar die halen we nog wel in. Het was heel gezellig bij Rosalinda en Patrick, maar ja, we moesten toch weer verder. De route ging naar Benévent-I'Abbaye daar aangekomen zagen we het gezin met de ezels op een grote parkeerplaats staan wij erheen gelopen. Dit gezin kwam uit Dyon, ze zijn gestart met de camino in Vezelay. Ze willen er een half jaar over doen om in Santiago de Compostela aan te komen. Ze vertelden dat ze per dag 10 tot 12 kilometer afleggen. Deze familie is begonnen met twee ezels van hun zelf, onderweg kreeg er één ezel last van zijn poot. Onderweg heeft hij een huur ezel gekregen van een hoefsmid en ze hebben hun eigen ezel daar achter gelaten. Ik heb heel veel waardering voor zo'n onderneming met kinderen van 5, 3, en 2 jaar.

Onze route liep verder door de bossen naar Marsac waar wij gingen overnachten bij Chez Bernie, 32 Avenue du Limousin, 23210 Marsac. Deze mevrouw had voor ons een rose en een blauwe kamer. De boys mochten kiezen en ze namen natuurlijk de blauwe kamer. Ineke en ik hebben nog geprobeerd of ze niet in de rose kamer wilde, dat deden ze echt niet!!

50e wandeldag St-Germain-Beaupré - St-Priest-la-Feuille

Alles weer ingepakt en onze rugzakken op gingen we ontbijten bij de vader van de jongen waar wij in huis sliepen. Zijn vader woont naast de gerenoveerde kerk met de scheve toren. Na het ontbijt zei de man: Ik ga jullie even de kerk laten zien. Kerk bekeken en de man heeft het een en ander verteld, ik snapte er natuurlijk niks van, maar goed dat maakt niet uit.

Na Boucheron liepen we op een graspad tussen hagen, waar op sommige plekken niet doorheen te komen was zoveel water stond er plaatselijk op het pad. Ergens langs het graspad (voor St. Agnant-de-Versillat) Hing aan een boom een houten brievenbus met een schelp erop. We keken er in en er zat een boek in waar alle passerende pelgrims een stukje in hadden geschreven met hun naam en uit welk land ze kwamen. Er stond tussen de bomen een bank, stoel en een tafeltje van hout een heel knus zitje tussen de bomen. We hebben daar op gezeten om ook in het boek te schrijven. We vervolgden onze weg over het graspad naar St-Agnant-de-Versillat, daar hebben we een korte pauze ingelast. Daarna over de mooie route naar La Souterraine. Nu lopen we door een heel ander landschap dan in Noord Frankrijk daar had je mooie vergezichten over de akkers en rond Chalon en Chablis druivenvelden, in deze omgeving zijn veel weilanden en het is zeer bosrijk. In La Souterraine was er markt, wij wat fruit gekocht. Roger kreeg van de bakker die op de markt stond een heel brood. Er kwam iemand naar ons toe hij zag natuurlijk dat wij pelgrims waren en hij verwees ons naar de kerk om een stempel te halen. Roger zag een pelgrim lopen en liep naar hem toe om een praatje te maken, deze pelgrim heet Wim en komt uit België. Daarna hebben we op een terrasje zitten picknicken en onze dorst gelest, Roger en ik met een pintje, Ineke en Gerrit met koffie en warme chocolademelk. Daarna op weg naar St-Priest-la-Feuille, waar we een slaapplek gereserveerd hadden. Mevrouw Massard had tegen Roger gezegd: Het verblijf is eigenlijk voor twee personen maar ik zal proberen twee matrassen te regelen. Dat was voor ons OK. Als wij niet thuis zijn, kunnen jullie naar het blauwe huisje op het erf en de deur is open. We liepen het erf op bij de familie Massard en ja hoor! Daar stond een blauw tuinhuisje, wij naar binnen. Tjeetje!! Wat was het klein. Er stond een stapelbed en twee opklapbedden. Ik dacht moeten wij hier met z'n vieren in met de rugzakken!!!

Op dit adres was er eindelijk weer eens WiFi zodat we verslagen en foto's naar huis konden sturen. 's Avonds bij mevrouw Massand gegeten. Het menu bestond uit salade, eend met aardappels, kaas en ijs met vruchten. Er waren nog meer bezoekers te logeren bij de familie Massard, die waren met honden. Deze mensen moesten de volgende dag met de honden naar een wedstrijd.

Een pelgrim gaat na het eten meestal gelijk naar bed (erg wennen voor mij)Roger en Gerrit hebben de opklapbedden uitgeklapt, toen was er bijna helemaal geen plek meer om te lopen, er was nog net plek genoeg om de rugzakken neer te zetten. Het ging allemaal goed, we hebben heerlijk geslapen.

49e wandeldag Eguzon - St-Germain-Beaupré

Om 6.30 uur liep de wekker af, het zou een warme dag worden. Dan kan je het beste zo vroeg mogelijk beginnen met lopen. Voordat we 's morgens klaar zijn met voeten verzorgen, rugzak inpakken, ontbijten, afrekenen en ons zelf opgezadeld hebben is het toch wel 08.00 uur voordat je kan vertrekken.

We liepen via een mooie route naar Crozant. In Crozant kwamen we drie pelgrims tegen een echtpaar uit België en een Canadese meneer. Deze pelgrims liepen ieder jaar een stuk van de camino. In Crozant stond nog een of andere grote Ruïne van een oud kasteel die je kon bezoeken. Maar ja, je raad het al, het was gesloten! Verder was er niet veel te zien in Crozant. In de omgeving van Crozant heb je heel erg hoogte verschillen. Het is daar klimmen, klauteren en afdalen, dalen vind ik persoonijk lastiger dan klimmen. We vervolgde onze route en liepen door het bos langs de rivier La Sédelle. Wat een prachtig stuk natuur! We zagen daar twee picknick tafels en we hebben heerlijk onze lunch genuttigd langs de snel stromende rivier La Sédelle. Jammer dat je dan na de lunch weer weg moet, op zo'n plek kan je wel heel de dag blijven zitten. Maar ja, dat gaat niet we moeten vooruit. We vervolgde onze route via de D72 naar La Chapelle Baloue en over landweggetjes naar Saint Germain-Beaupré. In Germain-Beaupré was een mooi kasteel en een gerenoveerde kerk waar de toren van scheef stond. We waren allemaal blij dat we op de eindbestemming waren, op het dorpsplein bij de kerk stond een bank Ineke en ik gingen zitten en zeiden: het is mooi geweest vandaag. Er kwam opeens een man op ons af (hij had waarschijnlijk al achter het raam zitten loeren) en die vroeg of wij de pelgrims waren die gereserveerd hadden. Roger en Gerrit liepen rond in het dorp om de straat te vinden waar we moesten gaan slapen. Enfin, Iedereen was er en we liepen met die man naar het huis van zijn zoon daar gingen we overnachten. Tegenover het huis was een bar/restaurant we wilden wel iets gaan drinken na zo'n vermoeide dag. Helaas!! Dicht!! Gaat het pas open om 19.00 uur. OK, wij ons eerst maar opfrissen, de was doen etc.

Om 19.00 uur naar de overkant we hebben daar enkele pintjes gedronken en vreselijk gelachen onder andere om Gerrit zijn ongelukjes die hij in zijn leven meegemaakt heeft. Daarna gegeten een een ½ fles rode wijn op per persoon en daarna naar bed.

48e wandeldag Argenton (Le Pechereau) - Eguzon

We hadden gisteren ruim in gekocht in de Carrefour, dus we hadden een uitgebreid ontbijt. Alles wat je niet op eet moet je maar meeslepen in je rugzak. We gingen om 08.30 uur op pad. Het was een beetje mistig dat is een goed teken want dan wordt het mooi weer.

We wandelden via Le Menoux. Ongeveer 1 km na Badecon-le-Pin liepen we een doodlopend weggetje in (Moulin Loup). Even later kwamen bij de stuwdam la Roche-Bat-I'Aigue (gebouwd in 1905, de eerste in de rivier de Creuse). Het was een moeilijk bergpad, eerst omhoog klimmen langs de beek cascade daarna weer via rotsen naar beneden, het was schitterend ik heb genoten!!! We hebben in Châtillon nog even een rust pauze gehouden. Daarna zijn we via Le Pin (door een verkeerde aanwijzing) in Gargilesse aangekomen.

Vanaf Vezelay kan je de noordelijke route volgen via Bourgos of de zuidelijke route via Nevers, beide routes komen tesamen in Gargilesse. Wij hebben de noordelijke route gelopen.

Wij dachten nu gaan we meer pelgrims zien als de noordeijke en de zuidelijke route bij elkaar komen in Gargilesse. Gargilesse is een heel leuk plaatsje met veel creative inwoners zo te zien aan alle beelden die links en rechts in de tuinen staan. Eerst zijn we maar eens een kopje koffie gaan drinken in het plaatselijke barretje. Daarna wilden we naar de toeristen informatie, we stonden voor de deur natuurlijk gesloten toen wij voor de deur stonden. Wij onze wandeling in Gargilesse voortgezet en de kerk gaan bezichtigen. Wat schets onze verbazing! Naast de kerk was de toeristen informatie wel open (typisch Frans). Wij onze stempel gekregen en ons pad vervolgt via Cuzion naar ?guzon waar we bij een boerderij gingen overnachten. Wij kwamen aan in ?guzon en zagen een terrasje daar hebben we eerst eens ons welverdiende pintje gedronken.

Na een paar pintjes aangekomen op ons slaapadres we waren helemaal verrast van het pand waar we in sliepen. We hadden gedacht in een boerderij te slapen maar het was gewoon een mooi huis op het erf van de boerderij. We moesten twee trappen op om bij onze slaapkamers te komen en dat met vermoeide voeten en een zware rugzak is dat een hele opgave. ´s Avonds hebben wij ook op de boerderij gegeten. We kwamen in een grote eetzaal wij waren stom verbaasd toen we dit zagen. Je viel van de ene verbazing in de andere. Deze mensen exploiteerde ook een restaurant. Dat verwacht je dan ook weer niet bij een boerderij (in Frankrijk kan dit allemaal). Heerlijk gegeten bij Madame Rochereau (boerin)het hoofdmaal was kip en dat hadden we al zo vaak te eten gekregen. Dat was voor Roger, Ineke en mij niet zo erg, maar Gerrit lust helemaal geen kip. Pech en ook een beetje zielig voor Gerrit. ´s Avonds nog even heerlijk buiten gezeten met een flesje wijn erbij, het was prachtig weer.

47e wandeldag Velles - Argenton (Le Pechereau)

In de gite waar we geslapen hebben was niets te eten, ook wij hadden niets meer te eten in onze rugzakken. Gerrit en Ineke gingen naar de bakker om stokbrood te halen. Ze kwamen stomverbaasd terug, Gerrit zijn woorden waren: Die stomme fransen altijd wat bijzonders nu is de bakker weer dicht op woensdagochtend, heb je ooit!! OK, wij pad zonder ontbijt.

We liepen bij de kerk en zagen mensen met stokbrood lopen, hier moet tocht brood te koop zijn! Wij zagen iemand bij de slager uit de winkel komen met stokbrood. Gerrit naar binnen om te kijken of daar brood was en ja hoor, daar kwam Gerrit met 2 stokbroden. Hoe verzin je het, brood kopen bij de slager! Wij de stokbroden door midden gebroken en onderweg op lopen eten, natuurlijk geen beleg.

Bij Vauzelle gingen Gerrit en Ineke over deD40 naar Yvernaud. Roger en ik volgde de route. We zouden elkaar ontmoeten bij de kerk. Aangekomen in Yvernaud geen kerk te zien, waar zouden Gerrit en Ineke zijn. Yes!! Ineens zag Roger, Gerrit en Ineke zitten ze zaten lekker lui op een stoel met de schoenen uit en de voetjes rustend op een andere stoel. Gerrit had namelijk aan de bewoners die daar woonden om vier stoelen gevraagd. We hebben vreselijk gelachen later bleek dat de straat waar Gerrit en Ineke op de stoelen zaten de "Route de la Chaise" heet. Verder hebben we de route met z'n vieren gelopen. We hadden een gite gereserveerd bij de gemeente Argenton. Aangekomen in Argenton gingen we naar het gemeentehuis om ons te melden. De medewerksters van het gemeentehuis vertelde ons dat we ons moesten melden in Le Pechereau en dat was ongeveer 3 kilometer verderop. Eigenlijk vonden we allemaal dat we genoeg gelopen hadden vandaag. Ineke protesteerde het hardst ze zei dat gaan we echt niet doen. Roger zei : we hebben nu eenmaal gereserveerd dus we gaan er heen. In Argenton eerst maar een glaasje fris gaan drinken in het restaurant tegenover het gemeentehuis om moed te verzamelen om verder te gaan lopen.

Aangekomen bij het gemeentehuis van Le Pechereau, Wauw! Wat een entree een prachtige oprijlaan met bomen en het gemeentehuis was een kasteel met rondom een gracht. Bij het gemeentehuis stonden huisjes en daar mochten wij overnachten. Toen we daar binnen kwamen was de Canadese pelgrim Yve er ook. Eerst zijn we boodschappen gaan doen in de Carrefour we moesten voor onze eigen maaltijd zorgen. Om naar de Carrefour te gaan moesten we eerst ook weer twee kilometer lopen, maar ja, zonder rugzak is dat niet zo erg.

Iedereen kocht waar hij of zij trek in had. Ineke koos voor heerlijk rauwkost. Gerrit had twee cordonblue's gekocht om op te warmen in de magnetron. Gerrit bemoeid zich nooit met keuken zaken en had zijn eerste gordonblue 5 minuten in de magnetron gedaan. Heel trots kwam hij aan met zijn cordonbleu. Oei!! Te lang in de magnetron het was net een stuiterbal:, Roger en ik hadden gekozen voor een griekse maaltijd. Roger had de leiding in het opwarmen van de maaltijd. Het smaakte prima.

46e wandeldag Châteauroux (La Forge de I'isle) - Velles

Vannacht heel slecht geslapen in verband met zere voeten. Ik heb 's nachts een stukje zitten schrijven voor het Hoornnieuws en verzonden naar Hans en Nel Roskam. Daarna toch in slaap gevallen de wekker liep af om 07.30 uur. Ik deed mijn ogen open en hoorde de auto's op straat door de plassen rijden. Ik dacht, Nee toch, niet weer regen! Roger en ik de jup maar weer aangedaan en op pad. We moesten eerst weer op de route zien te komen, daarvoor moesten we eerst een paar kilometer langs de D67 lopen om in Le Poinconnet te komen. Gelukkig regende het niet erg hard toch waren we blij dat we onze jup aan hadden al was het alleen maar voor het spetteren van de auto's langs de D67.

Aangekomen in Le Poinconnet natuurlijk het dagelijkse ritueel eerst naar de bakker. Aan de overkant was het postkantoor daar zijn we een stempel wezen halen. Roger vroeg hoe we het beste konden lopen naar het bos Forêt van Châteauroux. We kregen een kaart mee waar ze op aangetekend heeft hoe we moesten lopen. Zo konden we makkelijk onze route vinden. In het bos was ook een kruising van een pelgrim, er stond een bord met de tekst "Carrefour du Pèlerin". Halverwege in het bos van Châteauroux bij de spin, dat is een punt waar 7 wegen in het bos bij elkaar komen stonden een paar bankjes, daar hebben we even de voetjes rust gegeven en wat zitten eten.

We kwamen aan in Velles en op zoek naar de gite waar we zouden overnachten, het moest tussen de kerk en het gemeentehuis in zijn. Er waren mensen bezig om de pamfletten van borden af te halen (nog van de presidentsverkiezingen). Roger vroeg waar die de sleutel kon krijgen van de gite. Een van die mannen pakte zijn telefoon en belde. Even later kwam er iemand aanrijden en die had de sleutel. Wij naar binnen er was al een pelgrim in de gite, deze pelgrim komt uit Canada hij heet Yve. Even later kwamen Gerrit en Ineke ook aan. We hadden elkaar het een en ander te vertellen over de dag van gisteren. In het dorp was één bar en die was open daar hebben we 's avonds gegeten. Je kon kiezen wat je wilde je kon alleen het dagmenu krijgen. Dat was een voorafje, kippenpoot met rijst, kaas en een toetje. We hadden gehoopt dat we daar WiFi mochten gebruiken , maar helaas dat mocht niet. Jammer! Hopen maar dat we morgen ergens in de buurt komen van WiFi.

45e wandeldag Issoudun - Châteauroux (La Forge de I'ille)

Na het ontbijt in het Etap hotel keken we naar buiten, het regende, wij de jup aangetrokken en naar de stad Issoudun om wat inkopen te doen bij de bakker voor de lunch. Het was even zoeken om de route te vinden in de stad. Nadat we inkopen gedaan hadden was de regen gestopt. Hup de jup weer uit, rugzakken af, jup opruimen, rugzakken weer op en gaan.

Het eerste stuk was een saai stuk langs de D82 tot aan Thizay, daar hebben we een pauze gehouden bij de kerk. Na onze pauze hebben we de jup weer aangetrokken want het begon weer te regenen. Na Thizay hebben we nog ongeveer 4 kilometer met z'n vieren gelopen op de D12e. Daarna zijn Ineke en Gerrit de D12e blijven volgen tot aan Diors. Roger en ik liepen volgens de route. We spraken af dat we elkaar zouden zien bij de kerk van Diors. Het regende, regende Roger zei bij La Tripterie in Ste Fausts is een pelgrimsopvang daar gaan we kijken of we onze lunch droog kunnen opeten. Bij de pelgrimsopvang aangekomen stond daar een grote stacaravan onder een afdak op het erf van een boerderij. Roger zei: er is iemand in de caravan. Jawel, dat klopte het was Esther uit Leiden ze had daar gereserveerd om te overnachten. Wij mochten binnen komen om onze lunch op te eten. Esther had koffie gezet en buiten regende het nog steeds pijpenstelen. Even later kwam de eigenaar van de boerderij. Roger en de boer raakte aan de praat over al die oude auto's die op het erf stonden en over de route. De eigenaar ging een kopie halen van een landkaart, hij tekende daar op aan wat we konden afsnijden. Ook wist de eigenaar een hotel in la Forge de L'iIle, dan hoeven we de grote stad Chateauroux niet in om slaapplaats te zoeken. Roger had dit doorgebeld aan Gerrit en Ineke. Na de lunch gingen wij ons pad weer vervolgen door de regen via de route zoals de boer aan Roger verteld had.

We kwamen bij een bruggetje en daar moesten we langs het water lopen zo konden we een paar kilometer afsnijden. Het was langs het water wat ongelijk om op te lopen, we zijn toen maar op de akkers gaan lopen tussen het koren. Het koren was natuurlijk ook zeiknat en de regen viel met bakken uit de hemel, We werden nat tot op het kruis van dat koren. Wij maar lopen. Op een gegeven moment kwamen uit op een privé terrein. We wisten echt niet waar we zaten. Roger zei: mijn schoenen zijn net aquariums ze staan vol met water. Onder een boom heeft Roger droge sokken aangedaan en plastic zakjes over zijn sokken en zo in zijn schoenen. Zo had hij tenminste voor een tijdje droge voeten. Op een gegeven moment heeft Roger de weg gevraagd naar Diors, deze mevrouw wees over de akkers en zei: die kant op. In Longuevilles zijn we langs het spoor gaan lopen over een graspad richting Diors dachten we. Op een gegeven moment liep het pad van het spoor af, wat nu!! Gerrit en Ineke waren al in Diors. Roger gevraagd aan Gerrit loopt er een spoor in Diors? Nee, zei Gerrit. We wisten het niet meer en hebben maar gewoon het graspad gevolgd, het zal wel ergens uitkomen. Op een gegeven moment zagen we een paar huizen en zijn die richting op gegaan, weer langs de spoorbaan. Roger aangeklopt. Er deed een meneer open en Roger vroeg waar we waren. Dat wisten we echt niet. De meneer heeft het uitgelegd en op de kaart aangewezen. We waren in La Petite Lande Dat is 12 km uit de richting. We waren helemaal verkeerd gelopen.

We kregen van deze aardige mensen een kopje koffie en de meneer heeft ons weer op de route gezet met zijn Volvo 740 GL. Daarna moesten we nog 7 km lopen naar ons hotel in la Forge de L'Ille. Wij dachten dat Gerrit en Ineke er al lang waren. Dat was niet zo. Gerrit en Ineke hebben in een gite geslapen in Diols.

44e wandeldag Villeneuve -sur-Cher - Issoudun

We vertrokken om 08.00 uur van de camping zonder ontbeten te hebben. We hadden niets bij ons en er was geen campingwinkel, waar we natuurlijk wel op gerekend hadden. We moesten eerst bijna 10 km lopen voordat we in het volgende dorp Charost waren. Het eerste winkeltje wat we tegenkwamen zijn we met z'n vieren ingedoken en hebben daar het een en ander ingeslagen. Omdat wij pelgrims waren vroeg de winkeljuffrouw of we onze naam en uit welk land we kwamen op wilde schrijven. Een stukje verder in de straat zat een bakker, daar hebben we brood gekocht. Roger zag een bar/tabac en die was zowaar open. Wij naar binnen koffie besteld en als hongerige leeuwen ons gestort op de net gekochte stokbrood, croissants etc. Het ontbijt smaakte ons allemaal prima!!

Vanaf Charost zijn Ineke en Gerrit over de N151 gelopen naar Issoudun. Roger en ik hebben volgens de route gelopen naar Issoudun. De route liep over karrensporen en graspaden tussen de akkers door. De dag begon regenachtig, half in de ochtend knapte het weer op.

Aangekomen in Issoudun gingen we naar het Etap Hotel waar Roger gereserveerd had. Nadat we alle vier opgefrist waren gingen we de stad in. Het was zondag, er rustig in de stad. We moesten lang zoeken om iets te vinden waar we iets konden drinken. Ineens waren we op een mooi plein met veel bomen, een kleine kermis en terrasjes. Op een van de terrassen wat gedronken, even later dreigde het te gaan regenen en zijn we binnen gaan zitten. In iedere bar in Frankrijk staat de televisie aan op paardenrace, het is ongelooflijk hoeveel dat er gegokt wordt. 's Avonds zijn we in een crêperie wezen eten. Ineke had een crêpe besteld, Roger, Gerrit en ik een maaltijd salade en natuurlijk een flesje appelcider. We hebben heerlijk gegeten!

43e wandeldag Bourges (St Doulchard) - Villeneuve -sur-Cher

Na het ontbijt in het klooster gingen we op pad. Omdat we zo ver van onze route waren moesten we eerst de weg zien te vinden naar onze route. Eén van de zuster had voor ons een kopie gemaakt en daarop aangegeven hoe wij moesten lopen. Eerst naar de bakker geweest om wat brood te kopen voor de lunch. Roger heeft nog aan diverse mensen gevraagd hoe we nu precies moesten lopen om bij de volgende plaats la Chapelle-St-Ursin op de route te komen.

Om 11.30 uur waren we op de route in la Chapelle-St-Ursin. Na deze omzwerving hadden we wel trek in een kopje koffie. We zagen een restaurant het was officieel nog niet open, maar we mochten wel naar binnen en we bestelde koffie. Twee zwarte koffie en twee met melk, de koffie was zo sterk dat we geen tweede kopje koffie meer wilde. Afrekenen dan maar. Dit kan niet waar zijn zei Roger € 15 voor 4 kopjes koffie!! Wij hebben al het kleine geld wat we hadden neergelegd, Gerrit zei: Geluk ermee en we verlieten het restaurant. We liepen over de D135 door het bos de la Corne naar Morthomiers. Daarna door het bos de la Coudre en door het bos du Montel naar Villeneuve-sur-Cher. Daar had Roger gereserveerd op de Camping Intercommunal**"La Noue de LÁnse". In Chapelle-St-Ursin zagen we nog een pelgrim lopen het was Esther uit Leiden. Zij ging ook overnachten op de camping in Villeneuve-sur-Cher.

Bij aankomst in het dorp Villeneuve-sur-Cher hebben we eerst in een café/restaurant een heerlijk biertje gedronken een mix van bier en rode wijn. Het was 's middags heel erg warm geworden en wij hadden flink doorgestapt dus dat biertje smaakte uitstekend. Ook wilde we er iets bij eten chips of pinda's dat was er natuurlijk niet. Wij gevraagd of er een winkel of een bakker in het dorp was. Was er ook niet!! Wij gevraagd of we daar konden eten? Nee, dat kon niet omdat het weekend was! 9 We konden alleen pizza's krijgen. Wij gereserveerd om 's avonds daar pizza te gaan eten.

Aangekomen op de camping was Esther uit Leiden er al. We sliepen in een zaaltje van het camping gebouw. Er lag wat gemaaid gras/hooi op de grond en er lag een slaapzak op. Dat bleek van Esther te zijn. De camping beheerder had tegen haar gezegd dat er geen matras voor haar was. Op een gegeven moment kwam de camping beheerder met vier matrassen. Ik heb mijn eigen luchtbed en de slaapzak gepakt. Zodat Esther ook op een matras kon liggen. Slaapplaatsen in orde gemaakt en ons heerlijk opgefrist.'s Avonds weer naar het dorp gelopen om pizza te gaan eten. Op de camping konden we niets te eten kopen want er was geen restaurant en ook geen campingwinkel.

42e wandeldag Brécy - Bourges (St Doulchard)

Afgelopen nacht heb ik slecht geslapen, tot 24.00 uur mijn administratie gedaan op de computer. Er liepen veel katten rond in het huis bij mevrouw Ferrand, onze slaapkamer rook echt naar kattenpis, misschien was dat de reden dat ik niet kon slapen, zelfs in bed en onder m'n kussen rook ik het. We gingen om 08.00 uur ontbijten, we kwamen beneden , nee zeg, wat een ontbijt! Geroosterd stokbrood, croissantjes, 4 soorten jam, yoghurt, amandeltaart, chocoladetaart, cake, koffie, chocolademelk, vruchtensap en fruit. De jam,yoghurt, taarten, cake was allemaal zelf gemaakt. Mevrouw Ferrand heeft ons met de auto weer op de route gezet naar Ste-Solange. Eerst liet ze ons zien waar hun boomgaard was. Na de boomgaard reed ze langs hun akkers, tussen die akkers lag een landingsbaan voor een vliegtuig. In de buurt stond een kasteel en dat was van een zakenman uit Parijs. Mevrouw Ferrand noemt hem de kasteelheer. De kasteel heer huurt een groot stuk grond van de familie Ferrand alleen voor zijn landingsbaan (van gras). Verder mogen ze de grond zelf gebruiken om te bewerken. De familie heeft dus twee opbrengsten van hetzelfde stuk grond. De huur van de kasteelheer en de opbrengst van het gewas. We moesten wel lachen aan het polderweggetje stonden waarschuwingsbord "Let op! Vliegtuigen. De kasteelheer is al 70 jaar en vliegt van Parijs naar Benveau en terug. Zoiets kan volgens mij alleen maar in Frankrijk, wat een verhaal.

We hebben onszelf weer opgezadeld met de rugzakken en wandelden naar Ste-Solange. Waar we de kerk bezocht hebben naar aanleiding van de verhalen die mevrouw Ferrand ervan verteld had. We kwamen de kerk uit en het begon te regenen. Wij onze jup (regencape) aangetrokken. Dat was maar goed ook want het ging even later pijpenstelen regenen. We vervolgden onze weg naar Bourges. In Bourges zijn we de kathedraal Saint ?tienne gaan bezoeken en een stempel gehaald. We moesten nog slaapplaats hebben dus gingen we naar de pastorie van de kathedraal. Een zuster stond ons te woord. Roger is onze woordvoerder die spreekt heel goed Frans. Ze ging voor ons bellen naar het klooster of we daar konden slapen. Ze wilde weten waar we vandaan kwamen en/of we allemaal wel katholiek waren, ik heb natuurlijk ja gezegd. Er was plaats in het klooster, we moesten nog wel enkele kilometers lopen voor we er waren. Het klooster is in het naast gelegen St Doulchard en dat ligt 7 km van de route verwijderd. We moesten er wel voor 18.00 uur zijn. Er was geen tijd om even ergens iets te drinken of zo, we moesten door. We kwamen langs een Aldi Gerrit en Ineke gingen even een flesje wijn kopen en wat te knabbelen.

Aangekomen bij het klooster werden we hartelijk ontvangen met een kopje thee. Daarna kregen we de kamers toegewezen. Op een gegeven moment hoor ik Gerrit iets zeggen, ik liep naar Gerrit toe en wat zag ik! een grote rode plas op de vloer. Ik vroeg wat is er gebeurd? Hij zei: Kijk! Ik verzet heel zachtjes de fles rode wijn en er valt een stuk glas uit. Heel de fles rode wijn over de vloer. Gerrit alles opgedweild. Even later niets meer van te zien, de geur van rode wijn rook je in de gang. Gerrit zegt dat gaan we oplossen.

Om 19.00 uur werd één van de nonnen de bel geluid als teken dat er gegeten kan worden. We kwamen beneden en de tafels waren gedekt er stond zelfs wijn op tafel. Er waren nog meer gasten (geen pelgrims) in het klooster. Na het eten ging Gerrit vragen aan een van de nonnen of hij een fles wijn kon kopen en dat kon. We konden 's avonds toch nog lekker een wijntje drinken voor het slapen gaan.

41e wandeldag Baugy - Brécy

Vanmorgen eerst naar ons bakkertje geweest waar we gisteravond ons avondmaal aan te danken hadden. Stokbrood, pain de chocolat, croissantjes en lekkere koeken gekocht voor het ontbijt en voor de lunch. We stonden bij de bakker in de winkel en wie kwam daar aangewandeld, jawel pelgrim Harry, die was ook op zoek naar een bakker. Harry ging door naar Bourges. Wij gingen terug naar de gite om te ontbijten, Harry ging even mee om ons onderkomen te bekijken. Daarna tassen inpakken en even een bezem door de gite halen zodat de schoonmaakster niet struikelt over de broodkruimeltjes:

Vandaag hebben we een korte route gelopen van Baugy via Villabon naar Brécy. Toen we aankwamen hoopten we dat er iets open was om iets te drinken. Maar zoals we gewend zijn in Frankrijk is er bijna nooit iets open. Ineens zag Roger een bar en die was nog open ook en dat op hemelsvaartdag! We hebben van deze unieke gelegenheid gelijk gebruik gemaakt en hebben daar gezellig wat gedronken. Wij overnachten in Benveau bij mevrouw Ferrand dit adres ligt 4 km noordelijk van de route. Ineke en Gerrit kregen gisteren dit adres van een boertje waar ze gisteren op de koffie waren. Mevr. Ferrand kwam ons ophalen met de auto bij de kerk van Brécy.

Onze route is de historische weg van Vezelay naar Saint-Jean-Pied-de-Port, deze route doet zijn naam wel eer aan. Historische is het zeker volgens ons communiceren ze hier nog met rooksignalen. Maar gelukkig konden we vandaag weer eens onze ervaringen delen met de rest van de wereld. Er was WiFi alle vier hebben we onze verslagen zitten maken.

's Avonds hebben we weer heerlijk gegeten mevr. Ferrand had voor ons radijsbladsoep gemaakt, een kirsch, parelhoender met bloemkool, groentesalade en aardappelen, stokbrood met kaas en als toetje chocolade taart met vanille saus. Zoals jullie kunnen lezen worden de pelgrims onderweg verwend met allemaal lekker eten.

40e wandeldag Sancergues - Baugy

Allemaal hadden we slecht geslapen in de pastorie. We lagen met de luchtbedden op de plavuizen vloer dat werd in de tweede helft van de nacht erg koud. Er waren geen gordijnen of luiken om te verduisteren. Er brandde ook nog twee exit lampen boven de buitendeuren. Iedereen moet wel een keer naar de wc in de nacht dat is natuurlijk niet erg, maar wel vervelend als je piepende deuren hebt in het vertrek. Ik kon om 03.00 uur niet meer slapen en heb in het keukentje mijn verslag zitten schrijven. Enfin, een uur later weer naar bed gegaan en toch nog even geslapen tot 07.00 uur. Om 08.00 uur was afgesproken om te gaan ontbijten in het hotel waar Gerrit zijn familie heeft gelogeerd. We hebben heerlijk ontbeten. Ben de zwager van Gerrit heeft ons getrakteerd op het ontbijt. We werden uitgezwaaid en daar gingen we weer op pad, het zonnetje scheen, het was wel fris, lekker wandel weer.

We vertrokken met z'n vieren naar de volgende plaats en dat is Charentonnay. Na Charentonnay gingen Ineke en Gerrit via de D72 naar Couy, (Ineke had last van haar voet). Roger en ik hebben de route naar Couy gelopen volgens de historische weg. Bij de kerk van Couy zouden we elkaar weer treffen. Roger en ik kwamen aan bij de kerk van Couy we dachten dat Ineke en Gerrit er al zouden zijn, maar nee! Op een bankje bij de kerk hebben we een banaantje zitten eten. Ik had onderweg last gekregen van het tyrapje waar het schuimrubber mee vast gemaakt was. Roger heeft het schuimrubber op diverse plaatsen vast gemaakt met touw, gelukkig had ik touw en een maasnaald bij me. Even later kwamen Ineke en Gerrit aangestapt, ze hadden bij een boertje onderweg koffie gedronken en ook een adres mee gekregen om de volgende nacht te overnachten. We vervolgden onze weg naar Baugy waar we een gite van de gemeente besproken hadden o m te overnachten. Halverwege Couy en Baugy zijn Ineke en Gerrit de D52 gaan volgen, Roger en ik hebben de route gevolgd. Aangekomen in Baugy zaten Ineke en Gerrit heerlijk op een bankje voor de winkel van "Brocante" op ons te wachten, er was natuurlijk geen kroeg open! Eerst zijn we naar het gemeentehuis gegaan om de sleutel van de gite op te halen. Het was een schone gite met 2 stapelbedden, douche en toilet. Er klopte een mevrouw op de deur en die vroeg of we de kerk wilde bezichtigen en gaf de sleutel van de kerk. Wij hebben ons heerlijk opgefrist. Daarna op zoek naar een bar om een pintje te pakken. Maar eerst even een bezoekje brengen aan de kerk. Gerrit wilde de kerkdeur open maken, maar dat ging helemaal niet. Gerrit zei: Ik krijg de sleutel er niet meer uit. Roger schoot te hulp en na enig geworstel met de sleutel kwam de sleutel toch uit het sleutelgat. Later bleek dat we de verkeerde sleutel gebruikt hadden, ha, ha, ha wat slim van ons!!

Baugy is best een grote plaats het was er zo dood als een pier er was niets open, je zag niemand op straat. Uiteindelijk een bar/tabac gevonden. We stonden voor de bar je had daar twee ramen, voor het ene raam hingen allemaal kettingen en voor het andere raam allemaal kunstnagels. Wij gingen naar binnen in een hoek stonden heerlijke fauteuils , daar lieten we ons in vallen en de welverdiende biertjes besteld. Naast ons zitje stond een kamerscherm en daar achter was de nagelstudio. Zoiets kan alleen in Frankrijk volgens mij. Om 20.00 uur werden we vriendelijk verzocht om de bar te verlaten. Roger vroeg aan de bardame welk restaurant is er open om een hapje te eten. Ze zei: Alles is dicht!! Nou, daar stonden we dan op straat. Wat doen we nu? Wij rond lopen en kijken of er toch niet iets te krijgen was. Nee hoor, alles dicht!! Je valt hier van de ene verbazing in de andere. Ik snap er helemaal niets van hoe de fransen hun geld verdienen. Bijna altijd is alles dicht. We liepen langs een bakker, Gerrit zei: daar brand nog licht in de etalage, Gerrit voelde aan de deur en ja warempel de deur was open. Wij naar binnen de bakker vertelde dat we geluk hadden dat de deur nog open was dat kwam omdat hij nog bezig was met facturen uitschrijven. Het was al sluitingstijd geweest. Wij hebben bij de bakker kirsch, gebak en chips gekocht en dat was ons avondmaal. Gerrit is naar de mevrouw toe gegaan die de sleutel van de kerk gebracht had, om te vragen of hij een fles wijn kon kopen. Gerrit kreeg van die mevrouw een fles rode wijn mee en omdat wij pelgrims waren was deze fles gratis. Na ons junkfood maaltijd zijn we heerlijk gaan slapen.

39e wandeldag Le Bois Dieu - Sancergues

's Morgens op ons gemak met z'n allen ontbeten. Vandaag is het een korte etappe van 16 km. De etappes zijn zo verschillend van afstand, de reden daarvan is dat er niet overal slaapgelegenheden zijn. Mirjam (Gerrit zijn vrouw) had in opdracht van Gerrit diverse spullen meegenomen om het dragen van de rugzak wat aangenamer te maken. Bijvoorbeeld schuimrubber, tape etc. Ik heb ook erg veel last van mijn rugzak onder aan mijn rug heb ik een bult gekregen van de onderrand van de rugzak. Als ik daar niets aan doe kom ik terug als een dromedaris: Ik liep al met een handdoek tussen mijn rugzak en mijn rug. Gerrit zei: dat gaan we oplossen. 's Morgens was heel de familie van Gerrit in de weer om de rugzakken zo te krijgen dat ze wat comfortabeler zitten. Alleen Rogier had geen last van zijn rugzak. Er is bij mij aan de onderkant schuimrubber geplaatst en met tyrapjes vastgezet.

Eindelijk konden we om 10.30 uur gaan wandelen. De route ging via La Charité-sur-Loire, over de La Loire naar La Chapelle Montlinard naar Sancergues We liepen op de D245 naar het plaatsje La Charité er reed een Belgische auto voorbij, even later kwam dezelfde auto terug rijden en stopte. Wij dachten dat het iemand was die Roger kon. Maar nee, het was Frank Gilbos dat is één van de Belgische Pelgrims die we in Brienne-le-Chateau hebben ontmoet. Hij herkende mij aan de kleur van mijn fleece trui. Hij was met zijn vrouw aan het rondrijden in Frankrijk. Frankrijk is zo groot, hoe toevallig kan dit zijn!!! De Camino is echt bijzonder. We liepen in het stadje Charite-sur-Loire daar hebben we bij de bakker een sandwich gekocht en heerlijk bij de fontein op zitten eten. Even later kwam pelgrim Harry uit Oss aangewandeld en die herkende Gerrit en Roger. In Vezelay bij de paters hebben ze op dezelfde kamer geslapen. Harry.bleef in La Charite-sur-Loire slapen. Na een half uurtje zijn we weer onze route gaan vervolgen 6 km voor Sancergues ging het regenen. Dus weer de regenjassen en de jup opgezocht en aangedaan.

Aangekomen in Sancergues gingen we op zoek naar een slaapplaats en die hebben we gevonden in de pastorie van de kerk, er is geen douche en geen warm water. Nou ja, dan vanavond maar stinkend naar bed. 's Middags gezellig met z'n allen (Rogier, Gerrit, Ineke, Mirjam, Ben, Hans en ik) in de pastorie een wijntje gedronken en lekker zitten snacken. Om 19.00 uur gingen we in een restaurant eten. We sliepen met z'n vieren in een zaaltje. Er waren 2 luchtbedden aanwezig daar sliepen Rogier en Gerrit op. Ineke en ik hadden allebei ons eigen matje.

38e wandeldag Bourras-la-Grange - Le Bois Dieu

Vandaag op maandag 14 mei is Ineke jarig, Voor verjaardag vieren is vandaag weinig tijd. We hebben vandaag een lange etappe te lopen. We kregen een heerlijk ontbijt bij mevrouw Soulerin ze had zelfs taart gebakken voor bij het ontbijt. We kregen ook een picknickpakket mee, dat bestond uit brood, pot paté, 2 soorten kaas, bananen, taart en een fles water, Want op de route naar Le-Bois-Dieu kom je echt helemaal niets tegen waar je iets kan kopen. Wij vertelde Gerrit van de ongemakken die we hebben aan onze voeten. Ineke had last van de tenen en ik heb al van voor Reims last van mijn spieren onder aan mijn voeten (waarschijnlijk van de zware rugzak). Gerrit had voor ons allebei een oplossing, Gerrit onze podoloog (zo noemen we hem nu) heeft ons geholpen en nu maar hopen dat het effect heeft. Ineke loopt nu met gaasjes tussen de tenen en ik loop op watten. Na afscheid genomen te hebben van deze gastvrije mensen gingen wij (Rogier, Gerrit, Ineke en ik) op pad.

Wat heeft Frankrijk toch een prachtig landschap en mooie bossen. Vandaag hebben we een etappe gehad van 35 km. Dat is toch wel heftig met een rugzak van ongeveer 14 kilo op je rug. Vandaag hebben we zeker 30 km door de bossen gewandeld, tjonge, tjonge, wat een gigantische grote bossen. Je moet ontzettend goed opletten dat je geen aanwijzing mist, als je in zo'n groot bos verdwaalt dan heb je echt een probleem. Wat hebben we vandaag weer genoten van de natuur.

Vandaag komt Gerrit zijn vrouw Mirjam, zwager Ben en vriend Hans naar Le-Bois-Dieu om gezellig even bij elkaar te zijn. Gerrit kreeg onderweg al telefoontjes met de vraag: Hoe ver moeten jullie nog? We stopten nog even 2 km voor het eindpunt om even de voeten te luchten en daar kwam een Nederlandse auto aanrijden. Het was zwager Ben, hij heeft onze rugzakken meegenomen in de auto. Wij de schoenen weer aan en de laatste 2 km verder gelopen zonder rugzak.

Gisteren zaten we in een dorp van 15 inwoners. Waar we nu waren in Le-Bois-Dieu is maar één boerderij en het gebouw waar wij sliepen en dat is het dorp! Onbegrijpelijk!! Wij kwamen aan in onze chambres d'hôtes in Le-Bois-Dieu bij mevr. Mellet, de familie van Gerrit zat al heerlijk buiten in de tuin aan de witte wijn. Na een lange wandeldag van 's morgens 09.30 uur t/m 18.30 uur waren wij ook wel toe aan een glaasje wijn. Op het etiket stond "Domaine du Puits de Compostela" heel toepasselijk, het was heerlijke wijn. Na de wijn ons even opgefrist en hebben wij (Rogier, Ineke en ik) heerlijk gegeten bij mw Mellet. Gerrit is met zijn familie in La Charite-sur-Loire gaan eten. Wij zaten nog wat na te tafelen toen Gerrit en zijn familie terug kwamen uit La Charite sur Loire. Op een gegeven moment kwam het over de heerlijke wijn die wij gedronken hadden bij aankomst. Mw Mellet vertelde dat je de wijn in het volgende dorp kan kopen. Wij allemaal een bestelling opgegeven aan de familie van Gerrit die gingen de volgende dag de wijn kopen.

Ons chambres d'hôtes was een huis met een torentje en begroeid met klimop.Het zag er heel sprookjesachtig uit. Prachtig ingericht met veel antiek. Ineke en ik sliepen in hele antieke bedden die waren uit + 1870. De antieke bedden sliepen heerlijk. De familie van Gerrit heeft ook in de chambres d'hôtes geslapen.

37e wandeldag St. Germain-des-Bois (le Moulin-du-Merle) - Bourras-la-Grange

Om 09.00 uur vertrokken wij van le Moulin-du-Merle en vervolgden onze route naar Thurigny daar gingen we via een zandpad begroeid met bramenstruiken stijl omhoog. Boven liepen we langs een bosrand. Daar was bereik met de telefoon. Daar heb ik mijn moeder gebeld, ja, ja, al loop ik hier in Frankrijk, ik ben Moederdag niet vergeten. Ook kreeg ik onderweg smsjes van Ellen, Philemon en Peter, ze wenste mij een goede Moederdag dat vond ik erg lief. Na 2 uur wandelen zaten we heerlijk op een bankje tussen de akkers met een wijds uitzicht koffie te drinken en daar kwamen Rogier en Gerrit aangelopen. We zijn met z'n vieren in Varzy naar de bakker gegaan om iets voor de lunch te kopen. De bakkers in Frankrijk zijn op zondag ook open tot 12.00 uur. We zagen in Varzy een terras en de bar was open. We zeiden tegen elkaar: Hier gaan we zitten want dat maken we niet vaak mee dat er iets open is op onze route. Daar moeten we nu gebruik van maken. We hebben heerlijk koffie gedronken op het terras en gesmuld van de aankopen bij de bakker.

We vervolgde onze weg door de bossen naar Bourras-la-Grange waar we overnachten bij de heer en mevr. Soulerin - La grenouilère-. Het is een mooi onderkomen heel schoon en netjes, onze kamers en douches waren als nieuw. Het is een heel klein dorp er wonen in totaal 15 mensen. Het waren hele lieve, hartelijke mensen. Mevrouw Soulerin had een vier gangen diner gemaakt. We gingen met een goed gevulde maag naar bed.

36e wandeldag Vézelay - St. Germain-des-Bois (le Moulin-du-Merle)

Nadat we alles ingepakt hadden verlieten wij onze slaapplek Maison Béthanie en gingen we ontbijten aan de overkant in restaurant relais Morvan. Daarna vertrokken wij om op weg te gaan naar onze volgende mijlpaal en dat is Limoges. We lopen de noordelijke tak via Bourges naar Gargilesse. In Gargilesse komen de noordelijke en de zuidelijke tak bij elkaar. Iedereen loopt dan dezelfde route naar Limoges.

Nadat we ongeveer 14 dagen met Trudy en Pieter hebben gelopen, leuke en verrassende dingen hebben meegemaakt in het mooie Frankrijk. Was het wel weer even vreemd om samen op pad te gaan. Het was weer een hele mooie afwisselende route, door bossen, tussen de akkers door en door echte franse dorpjes gewandeld. Het is niet te geloven in die kleine dorpen is niemand te zien, de kan er een kanon afschieten je raakt toch niemand. Waar al die Fransen zijn is mijn een raadsel. We liepen door Maison-Deu en daar stond een bord op straat van "Brocante" te koop. Wat een ouwe rotzooi was dat zeg, op de gemeentewerf worden betere spullen gedumpt. Het leek wel een stort plaats.

Onderweg kwamen we Rogier uit België en Gerrit uit Velp tegen in la Maison-Deu. We vroegen waar ze gingen overnachten. Ze hadden op hetzelfde adres gereserveerd als wij en dat was bij mevrouw Gilberthe Akkermans, in St. Germain-des-Bois. Daar aangekomen kregen we koffie en thee. Daarna foto's gemaakt het was een geweldig mooi huis. Echt een groot Frans huis met hoge kamers, in iedere kamer een openhaard. Gewoon geweldig. Gilberthe vertelde wel dat het in de zomers heerlijk is, maar in de winter is het hier overleven. Het is hier erg koud in de winter het is hier vaak -14, dan krijg je het bijna niet warm gestookt. Ook zit er overal nog enkel glas in van dat ouderwetse voor oorlogsglas. 's Avonds hebben we daar heerlijk pasta gegeten. Rogier had voor ons vieren een kamer gereserveerd voor de volgende nacht in Bourras-la-Grange.

35e dag Vézelay (Rustdag)

De wekker liep af om 06.45 uur. Ineke en ik wilden nog graag met Trudy en Pieter ontbijten voordat ze naar Nederland terug gingen. Pieter zorgde iedere dag voor de koffie tijdens de wandelingen. Wij kregen de thermoskan en de bekers te leen. Na Santiago gaan we de bekers terug brengen naar Pieter en Trudy. We zijn gaan ontbijten in het Restaurant relais Morvan tegenover ons slaapverblijf. Na het ontbijt met Trudy en Pieter mee gelopen naar de bushalte. Daar afscheid genomen dat was toch wel moeilijk. Want we hebben zoveel leuke dingen met elkaar meegemaakt. De ontmoeting met Trudy en Pieter hebben we als heel fijn en warm ervaren. Het is onvoorstelbaar dat je in korte tijd zo aan elkaar hecht.

Terug gekomen in de kamer ben ik aan mijn verslagen gaan werken en Ineke ging haar haartjes mooi maken. Daarna hebben we onze kleding gewassen dat was hard nodig. Sokken en ondergoed worden iedere dag wel even gewassen. Onze afritsbroeken ed waren een maand niet gewassen, dus je kan wel nagaan je kon van het water soep koken:. Na onze huishoudelijke taken zijn we een heerlijke pizza gaan eten 's Middags hebben we wat rond gewandeld in Vézelay. Wat kaarten gekocht en geschreven, foto's verstuurd via de email voor de website.

Er waren drie nieuwe pelgrims bij gekomen in ons verblijf bij Maison Béthanie. Rogier uit Belgie en Gert uit Velp. Van de andere pelgrim uit Nederland weet ik even zijn naam niet meer.

34e Wandeldag Lac Sauvin - Vézelay

Na heerlijk geslapen te hebben in de circustent gingen we ontbijten in de gite bij de schoolkinderen. Vandaag lopen we naar Vézelay dat is onze eerste mijlpaal. Kilometers van te voren zie je al de basiliek Sainte-Marie-Madeleine van Vézelay staan boven op een berg. Voordat je daar bent duurt het nog wel 2 uur, het is een hele steile klim over losse keien. Het bereiken van Vézelay gaf een dubbel gevoel. Aan de ene kant blij dat we gezellig met z'n vieren Vézelay bereikt hebben, maar tegelijkertijd verdrietig dat we afscheid moeten nemen van Trudy en Pieter. Trudy en Pieter gingen de volgende dag naar huis dit in verband met een crematie. Na veel zweetdruppels, pijn in de voeten kwamen aan om 13.30 uur aan bij de basiliek van Vézelay. Eerst een bezoek gebracht aan de basiliek, daarna naar het informatie bureau voor toeristen om te vragen hoe Trudy en Pieter het beste naar Nederland terug konden gaan. Slaapplek geregeld in Maison Béthanie (van de paters). Heerlijk in een restaurantje wat wezen eten en een beetje door Vézelay lopen kuieren. Vézelay is een knus toeristische stadje met leuke winkeltjes, maar ja, we kunnen niets kopen onze rugzak is al te zwaar. Nu zijn we echte Hollanders, kijken niet kopen.

Iets over Vézelay. Vézelay! Sinds de 11e eeuw Gemeente van heel Europa, vertrekpunt van de 2e en 3e kruistocht, hoofdetappe voor de pelgrims naar St. Jacob van Compostella: dat verklaart die grote basiliek in een dorp van amper 500 inwoners. Vézelay was al een voor-Christelijke heilige plaats. Monniken vestigden zich er in het laatste kwart van de 9e eeuw. Rond 1050 kreeg deze eenvoudige Karolingische abdij de stoffelijke resten van de heilige Magdalena, die verondersteld rusten onder de 12e eeuwse kerk Sainte-Madeleine. De relikwieën van een heilige die zo dicht bij Christus stond, moesten wel krachtig zijn en Vézelay trok massa's pelgrims aan. Omdat het ook op de St. Jacobsroute lag werd het een van de vier hoofdverzamelplaatsen voor pelgrims naar Compostela en de abdij beleefde gouden tijden.

Het was een heerlijke warme avond. We hebben dan ook gezellig 's avonds bij een restaurantje buiten op het terras zitten eten. Pieter en Trudy sliepen bij andere mensen op de kamer. Ineke en ik hadden een kamer voor ons zelf met 5 bedden. Op tijd naar bed gegaan want Trudy en Pieter moesten om 08.30 uur de bus hebben.

Vanaf Visé tot aan Vézelay heb ik 773 km afgelegd

33e Wandeldag Cravant - Lac Sauvin

Na het ontbijt gingen we op pad. Het weer was erg bewolkt, we zaten te dubben of we onze regencape's (jup de pelerin) al aan zouden doen of niet. We besloten het niet te doen. Dat was maar goed ook, het is prachtig weer geworden. In Cravant gingen we over een begroeide weg het was een heel mooi pad omhoog, we liepen langs de bosrand. We staken de Cure en het kanaal over en kwamen in het dorp Accolay. Daarna hebben we door het bos van Reigny gelopen (privébos) langs de Cure. Via de plaatsen Bessy-sur-Cure en Arcy-sur-Cure liepen we naar Lac Sauvin.

Wij hadden niets gereserveerd er was een gite voor 68 personen. Trudy had wel geprobeerd te bellen, maar telkens het antwoord apparaat. We besloten er gewoon heen te lopen. Met de gedachten er zullen nog wel vier bedjes voor ons zijn. Aangekomen bij de gite in Lac Sauvin zagen we heel veel tassen staan. Er kwam een meisje (Clarie) naar ons toelopen en die heeft ons bij de patron van de gite gebracht. Wij gevraagd of er nog slaapplaats was voor vier personen, maar helaas, de gite was vol!! De gite zat vol met schoolkinderen. Wat nu!! Verder in het dorp was er niets om te overnachten. Op de accommodatie stond een circustent. De patron zei: Jullie kunnen wel in de circustent slapen als jullie dat willen. Dat vonden wij natuurlijk fantastisch!! De patron vertelde wel dat het mogelijk is dat de kinderen nog wat in de circustent gaan doen 's avonds. In dat geval konden we er pas om 22.00 uur in. Dat vonden we natuurlijk niet erg. Gevraagd aan de patron of hier een winkel was of een bar/tabac, want we wilden wel iets drinken. Nee, er is hier helemaal niets te koop in dorp. We konden wel bij hem een paar flessen wijn kopen en dat hebben we gedaan. We hebben heerlijk in het gras gelegen in de zon met de rode wijn. Wat is het leven dan toch goed in het Franse land! We hebben 's avonds wel in de gite gegeten bij de schoolkinderen.

De kinderen kwamen 's avonds niet opdagen om iets te gaan doen in de circustent. Wij zijn ons gaan installeren in de circustent. Het was echte circustent met een sterrenhemel, trapeze, kasten met clowns spullen, discolicht, stoelen, banken en tafels. We sliepen op de piste, op dikke matten we rolden onze slaapzakken uit en we hadden een vorstelijk bed. Het had veel weg van een waterbed. Discolicht uit en lekker slapen.

Weer een bijzondere dag.

32e Wandeldag Auxerre - Cravant

We hebben een stevig ontbijt gekregen bij La Maison des Randonneu. Nog wat boodschapjes gedaan. Om 10.00 uur begonnen we aan onze tocht naar Cravant. Bij vertrek was het hetzelfde weer als gisteren beetje bewolkt, helaas ging het om 13.00 uur regenen.

We hebben gelopen via Vaux, Champs-sur-Yonne daar hebben we koffie gedronken er was zowaar iets open. Wij kwamen daar om koffie te drinken maar menig fransman zat al aan de witte wijn. We vervolgende onze tocht naar Irancy, het laatste stuk van Irancy naar Cravant was erg zwaar over de bergkam met allemaal losse keien en ook de steile afdaling was over de losse keien, heel vermoeiend.

Als verzopen katjes kwamen we aan in Cravant. Daar hebben we de weg gevraagd naar ons hotelletje "La Lisla de 2 ponts", dat was ook nog 1 ½ km lopen. In dat hotelletje kregen we een pelgrims kamer voor 4 personen. Het avond eten en het ontbijt zat bij de prijs inbegrepen. We konden van 19.00 - 22.00 uur 's avonds eten. Wij gingen om 20.00 uur eten we kregen het pelgrims diner dat bestond uit bonen uit blik, patat en een hamburger: We zaten nog even op internet en toen kwamen ze zeggen dat de tent om 21.15 uur dicht ging. Nu breek mijn klomp!!! Ze had toch gezegd dat je kon eten tot 22.00 uur!!

Enfin, wij naar ons nachtelijk onderkomen opgezocht en zijn lekker gaan slapen.

31e Wandeldag Chablis - Auxerre

Nadat we het parochie huis verlaten hadden gingen we weer op zoek naar een bakker. Want ja, zonder ontbijt kunnen we niet aan onze tocht beginnen. Onderweg kom je echt niets tegen om iets te kopen. Op onze zoektocht naar de bakker kwamen we een hele mooie groentewinkel tegen. Ik heb nog nooit zo'n mooie groentewinkel gezien, het leek wel een schilderij. Ik zal er een foto van op de website zetten. We hebben onze croissants en andere lekkere broodjes ingeslagen voor het ontbijt en de lunch. We waren net van die junks we stonden op straat ons ontbijt op te eten.

Onze route liep vandaag via Milly, Beine, Haut Soleine, Venoy naar Auxerre. Het weer was 's morgens bewolkt bij vertrek, half in de ochtend werd het heerlijk weer. Het was weer een hele mooie afwisselende route door de bossen.Steile beklimmingen en afdalingen tussen de wijn velden door en mooie vergezichten. We waren bij het station in Auxerre toen zei Ineke kijk eens wat er op mijn arm zit. Wat zou dat zijn? Trudy heeft altijd in de gezondheidszorg gezeten en die wist het ook niet. We dachten aan een teek of zo iets. Wij eerst naar de pharmachie om naar Ineke haar arm te laten kijken. Gelukkig was het geen teek, ze dachten van een bloeduitstorting. We kwamen om 17.30 uur in Auxerre aan. Daarna op zoek naar ons logeeradres. In zo'n grote stad is het altijd lastig om de weg te vinden. Aangekomen bij ons onderkomen en dat was bij La Maison des Randonneur in Auxerre. Het was een hele mooie entree. We moesten een grote poort door en daar stond een kanjer van een huis. Wij sliepen op een kamer met 3 stapelbedden. We waren moe het was een pittige etappe, even de moordenaartjes (wandelschoenen) uit en dan gaan we lekker een terrasje pakken.

Het centrum van Auxerre is een hele oude gezellige stad. Het was maandagavond en het was hartstikke druk in de stad. Nadat we enkele grimbergers op hadden gingen we eten in een pizzeria, We hebben daar heerlijk gegeten.

30e Wandeldag Tonnerre - Chablis

We zijn zonder te ontbijten vertrokken. Nadat we het scouting gebouw afgesloten hadden en de sleutel in de brievenbus gedaan gingen we op zoek naar een bakker. Bij de bakker croissants gekocht en koffie gedronken.

Na 8 ½ km door en langs bossen in de stromende regen kwamen we bij het plaatsje Tissey. We zaten in een bushokje opeens was daar iemand en die zei komen jullie hier maar even zitten. Het was het clubhuis van de jagers van het dorp. Er hing in het clubhuis een lijst met de namen van de jagers en ook hoeveel zwijnen, herten, reeën en vossen ieder geschoten had. Daarna gingen we naar het gemeentehuis, die was open in verband met het stemmen, een stempel opgehaald en foto's gemaakt in het stembureau.

Onze tocht in de regen voortgezet via Collan naar Chablis. In Chablis slapen we in een parochie huis. De voordeur was open om 19.00 uur kwam er iemand om het geld op te halen. Wij hadden allemaal ons wasje gedaan, dus de wandkacheltjes stonden allemaal aan om de was te drogen. Nee, zeg, wat ging dat mens te keer, dat de kacheltjes aan stonden. Wij zaten aan tafel van alles te doen, ze kwam binnen en ze deed het licht uit dat vond ze ook niet nodig. We moesten de blinden dichtdoen. Wij vroegen om de sleutel om af te sluiten omdat we in de stad nog iets wilde gaan eten. Ze zei: je kan toch hier koken en we kregen de sleutel niet. Ze zei ook nog dat we om 22.00 uur binnen moesten zijn want dan kwam ze de deur op slot doen. We noemen haar nu de kenau van Chablis. Toen maar gewoon de deur open gelaten.Wij opzoek naar een restaurantje, je wilt het niet geloven, alle restaurants waren dicht en dat in een grote stad en op zondag!! We zijn maar een broodje kebab gaan eten.

29e Wandeldag Etourvy - Tonnerre

Nadat we aangekleed waren gingen we ontbijten in hetzelfde gebouw als waar we gisteravond ons avondmaal gehad hebben. Het was een heerlijk uitgebreid ontbijt met zelfs een gekookt eitje en we konden bruin brood roosteren. Na het ontbijt kwam Ingeborg om ons weg te gaan brengen naar Mélisey. Hup, rugzakken in de auto en met z'n allen in de auto. Eerst gingen we langs Ingeborg haar huis. Het is een echt Frans huis. We liepen naar binnen, jeetje dacht ik, wat moet hier nog veel gebeuren!! Alleen de buiten en binnenmuren stonden er nog en een open haard. Ingeborg deed een rondleiding en vertelde waar wat zou komen. Voor haar zelf een woonplek en aan de andere kant van het huis het gastenverblijf. Tussen het woongedeelte en het gastenverblijf komt een atelier.

Aangekomen in Mélisey hebben we afscheid genomen van Ingeborg. Wij vervolgende onze route via Epineuil naar Tonnerre. Vandaag een korte wandeling van 15 km. We hadden een pelgrims onderkomen gereserveerd in Tonnerre. Daar aangekomen bleek het in het clubgebouw van de scouting te zijn. We hebben onze rugzakken afgedaan en tijdens het installeren van onze slaapplek lag mijn bril op bed en ben ik er op gaan zitten, lekker handig!! Dus eerst een opticien opgezocht om de pootjes van mijn bril goed te zetten. Daarnaen zijn we de stad ingegaan, daar wat rond gelopen en natuurlijk naar de Bar/Tabac geweest om wat drinken. 's Avonds bij de crêperie gegeten. Het was tijdens het wandelen droog weer. Eind van de middag ging het weer regenen.

28e Wandeldag Bagneux-la-Fosse - Etourvy

Ik heb slecht geslapen, ik ben gisteravond tot laat bezig geweest met verslagen maken ik was namelijk enkele dagen achter. Ja,ja, als pelgrim heb je het hartstikke druk. In Frankrijk wordt altijd laat gegeten, daarna heb je vaak nog het een en ander te regelen en dan is het bed tijd voor een pelgrim, verslagen maken betekend nachtrust inleveren.

Vanmorgen ons restant stokbrood opgegeten van de vorige dag. Even later zagen we een wit busje in de straat en die toeterde. Dat was de bakker, wij croissants gekocht voor onderweg. Daarna onze spullen ingepakt, wandelschoenen aan en gaan. Het was 's morgens mooi weer.

Gisteravond hadden wij een gite besproken in Mélisey bij Marie Claire Lhomme. We liepen door het dorpje Bragelogne daar zagen we bij een huis een boodschappenlijst en 2 pvc pijpen aan het hek hangen. De boodschappenlijst was voor de bakker en in één van de pvc pijpen zat een stokbrood. Grappig. Via de plaatsjes Villiers le Bois, Quincerot, Trichey kwamen we aan in Mélisey . Het was weer een prachtige wandeling met mooie vergezichten met al die mooie gele koolzaadvelden. We waren net op tijd in het dorp want het begon te regenen. Wij opzoek naar ons logeeradres dat was moeilijk te vinden. Even op onze lijst van overnachtingen gekeken en wat bleek… Marie Claire Lhomme woont in Etourvy. Foutje!! We hadden 6 kilometer te ver gelopen en wat nu!! We besloten gewoon om de eerste de beste auto aan te houden en te vragen of ze ons naar Etourvy willen brengen. Bij de tweede auto hadden we succes het was een meneer in een witte Berlingo. We konden niet in de auto die stond vol met spullen, het was een bouwvakker hij zei: ik ga eerst naar huis om de spullen uit de auto te halen en dan kom ik jullie ophalen. En jawel, binnen enkele minuten was hij terug, rugzakken erin Trudy ging naast de chauffeur en wij (Ineke, Pieter en ik) achterin. Hij heeft ons netjes afgezet voor de ingang van het complex van Marie Claire Lhomme. We moesten rennen vanuit de auto naar het huis want het ging stort regenen. Tjeetje, wat een groot huis, we sliepen op de tweede etage. Dit huis is van een arts geweest, na zijn dood heeft hij het aan de gemeente geschonken. We zaten net aan een welverdiend biertje en toen is het me toch gaan onweren en de regenen. Het viel met bakken uit de hemel.

Een tijdje later stonden Pieter, Trudy en ik buiten er kwam uit een ander gebouw een mevrouw aanlopen en ze stelde zich voor Ingeborg Krum uit Eindhoven. Ze vertelde dat ze hier een huisje gekocht had wat ze momenteel aan het verbouwen is. Als het klaar is wil ze ook aan pelgrims onderdak gaan geven. Ze verblijft zolang op het compex van Marie Claire Lhomme totdat haar huisje bewoonbaar is. Er stonden op het erf diverse gebouwen in een van die gebouwen gingen we eten. Toen wij daar binnen stapte zat Ingeborg al heerlijk te eten met een lekker glaasje wijn. We waren nog maar net binnen en een hele harde donderslag en het licht viel uit. Ingeborg ging waxine lichtjes halen en stak ze aan, reuze gezellig!! Wacht maar, zei Ingeborg, ik zal de burgemeester wel even bellen. Ja hoor, even later stapte de burgemeester binnen en die heeft ervoor gezorgd dat er weer licht kwam. Wij gingen bij Ingeborg aan tafel zitten er stond al een gezellig karafje rode wijn klaar. We moesten zelf het eten opwarmen in de magnetron. Het eten smaakte verrukkelijk. Tijdens en na het eten hebben we gezellig zitten kletsen. Ingeborg had het één en ander over zich zelf verteld en ook dat ze aan haar eigen camino begonnen is. Het is een lieve spontane en enthousiaste vrouw. Ingeborg vroeg aan ons wat de reden was waarom wij de camino aan het lopen zijn. Iedereen heeft zijn/haar verhaal verteld. Nadat ik mijn verhaal had verteld zei ze tegen mij. Als jij de camino uitloopt en aangekomen ben in Santiago krijg jij van mij een beeld. Ingeborg heeft me uitgelegd wat voor beeld het is en de betekenis verteld, heel ontroerend! Ingeborg is namelijk ook beeldhouwster. Haar website is www.weerwoord.nl

Wij hebben Ingeborg ook verteld dat we in Mélisey waren en 6 kilometer te ver hadden gelopen. Ze zij spontaan dan breng ik jullie morgen met de auto naar Mélisey. Dan rijden we ook langs mijn huis dan zien jullie waar ik ga wonen hier in Etourvy. Het huis ligt op de route van de GR 654.

Het was al met al weer een enerverende dag. De camino is onvoorspelbaar!!

27e Wandeldag Bar-sur-Seine - Bagneux-la-Fosse

Na een heerlijk ontbijt in hotel Cadole. Gingen we eerst even naar de pharmatie om wat pilletjes en compeed te halen, daarna nog even naar de Aldi om boodschappen. We hebben een gite gereserveerd in Bagneux-la-Fosse met de reservering werd gezegd dat er niets te koop is in het dorp. Vandaar dat we naar de Aldi gegaan zijn om toch iets te eten te hebben voor de avond en het ontbijt voor de volgende ochtend. Het was prachtig weer. Onbegrijpelijk dat het zo kan verschillen gisteren spoelden we bijna van de straat. Vandaag super mooi weer, nu werden we nat van het zweet:.

We hebben het eerste een stuk over de D671 gelopen dat was een drukke weg. We liepen over de rivier de Seine, naar Bellevue Cne de Polisot (4 á 5 km). Bij Polisy hebben we een korte rust pauze gehouden daar stond een gezellige picknick bank. Weer de Seine over en onze weg vervolgt naar Avirey Lingey dat was een hele mooie route met mooie vergezichten. Werkelijk prachtig!!! Pieter en ik hadden 's morgens al tegen elkaar gezegd we gaan vandaag champagne scoren voor de avond. Maar ja, je moet het natuurlijk weer mee sjouwen in je rugzak. In de streek waar we nu lopen met al die champagne bedrijven om je heen moet je hier natuurlijk champagne drinken. In Avirey Lingey aangekomen zagen we daar een picknick bank op het erf van een champagne boer. Daar hebben we heerlijk onder een rode beuk onze lunch gebruikt. Pieter zei: hier ga ik champagne kopen, maar helaas alle deuren waren gesloten. Uitgestorven!!! Zoals overal in Noord-Frankrijk. Na even gerelaxt te hebben ging Pieter op stap om te kijken of er ergens champagne te koop was. Pieter was weg en bleef weg! Wij grappen maken dat hij in een wijnproeverij alle soorten champagne aan het proeven was. Trudy ging heerlijk in het gras liggen, Ineke ging een smsje maken op de schommel (die stond in het gras) en ik heb heerlijk op de picknick bank gelegen. Dit alles wel een half uur lang. Trudy zei: ik zal is op mijn fluitje blazen, dan komt Pieter misschien wel. Trudy had het nog niet gezegd of daar komt Pieter trots als een pauw aan met 2 flessen champagne!

Pieter vertelde dat hij bij diverse mensen had aangebeld om te vragen waar er champagne te koop was. Hij was van het kastje naar de muur gestuurd. Totdat hij het aan een jongetje aansprak en die vertelde waar je champagne kon kopen. Je kan daar volgens mij ook champagne proeven zei Pieter. Wij met z'n allen naar die winkel. Eerst gevraagd om een stempel in ons pelgrimspaspoort (hoort niet, maar wel leuk). Wat foto's gemaakt. Pieter vroeg kunnen we wat champagne proeven en ja hoor, dat mocht. De vrouw ging achter een fles champagne halen en schonk vier glazen champagne in. Ineens stonden daar de pelgrims aan de champagne. Na het eerste glas mochten we nog een keer inschenken. Dat hebben we maar niet gedaan we moesten nog 6 kilometer te lopen.

Na de champagne op naar Bagneux-la-Fosse. Daar aangekomen heeft Trudy gebeld naar de mevrouw die de sleutel heeft van de gite. Terwijl wij op die mevrouw stonden te wachten kwam er een oudere man aan rijden met een witte Berlingo. Die gaf aan ieder van ons een religieus plaatje. Ineke, Trudy en Pieter gingen even in de kerk kijken. De oude man zat daar te bidden. Even later raakte Pieter en deze oude man aan de praat. Pieter vertelde dat wij weinig eten bij ons hadden. De oude man zei: Ik ga wel stokbrood halen voor jullie. Inmiddels was de mevrouw met de sleutel gekomen. Het is een prachtige gite, het is een soort dorpshuis met boven 2 slaapkamers in iedere slaapkamer 6 bedden. Wij waren de enigste pelgrims dus ruimte genoeg voor ons vieren.

Het was heerlijk weer wij gingen buiten op het muurtje zitten en Pieter maakte de fles champagne open. Wat is het leven goed in Frankrijk!!!!!!!!!! We zaten net aan de champagne en daar kwam de witte Berlingo met dat oude mannetje (zijn naam is Pierre) aan. Ja hoor! Hij was inderdaad voor ons ergens 4 stokbroden wezen halen. Hier in dit dorp zijn geen winkels dus hoever hij ervoor heb moeten rijden weten we niet.

Dit is één van de onvergetelijk dagen tijdens mijn pelgrimstocht.

26e Wandeldag La Loge-aux-Chèvres - Bar-sur-Seine

We werden wakker en we hoorden het regenen, niet normaal zo hard regende het! Wat!!! Gisteren was het van dat mooie weer. Niet te geloven!! Het viel met bakken uit de hemel. Eerst maar eens op ons gemak ontbijten en elkaar moed in spreken, voor het vertrek. Enfin, we vertrokken helemaal in plastic. Regenjas, regenhoes om rugzak, regencape en gamaschen.

Gisteravond hebben we een hotel in Bar-sur-Seine gereserveerd. Dus we moesten 25 ½ km door die stromende regen. Na 4 km bereikte wij het eerste dorp La Villeneuve-au-Chêne. Daar mochten van een meneer wel even in zijn garage schuilen. De regen stopte echt niet, de lucht was helemaal grauw. We besloten na 10 minuten toch maar weer verder te gaan. De volgende plaats waar we door liepen was Marolles-les-Baillly daar zagen we een bushokje, hier kunnen we even droog zitten zeiden we tegen elkaar. Onze zorgzame Pieter ging toch in het dorp kijken of er iets was waar we binnen konden zitten. We waren allemaal net verzopen katten en we hadden het vreselijk koud. Even later kwam Pieter terug en zei dat we even in het gemeentehuis konden zitten. Wij verlieten het bushokje, rugzak weer op en regencape aan en naar het gemeentehuis toe. In het gemeentehuis een stempel gekregen in ons pelgrimspaspoort. Trudy heeft altijd een thermoskan heet water en koffie bij zich, we hebben in het gemeentehuis even lekker droog en warm koffie kunnen drinken. Het was 12.00 uur en de medewerkster van het gemeentehuis wilde af gaan sluiten, dus weer al die regenkleding aan. Even een plekje zoeken om wat te eten. Dat plekje vonden we in een boerenschuur. Daar ons stokbroodje opgegeten en weer de stromende regen in. Op weg naar onze Bar-sur-Seine.

Om bij ons hotel Cadole in Bar-sur-Seine te komen moesten we heel de stad door. Daar aangekomen om 16.15 uur. Verkleumd van de kou, nat tot aan je onderbroek. Ook al heb je hele goede regenkleding, niets is bestand tegen dit weer. Tot overmaat van ramp was het hotel ook nog gesloten en ging pas om 18.00 uur open. We waren te moe om gelijk op zoek te gaan naar een droog onderkomen. We hebben 20 minuten onder de luifel gezeten. We kregen het al maar kouder. Dit kan niet zo worden we ziek dus toch maar op zoek naar een bar of zo. Hup rugzak weer op en opzoek naar een bar/tabac waar ze heerlijke warme chocolademelk verkopen.

Een lekkere warme bar/tabac gevonden. Lekkere warme chocolademelk gedronken en rond de kachel gezeten. Om 18.00 uur naar ons hotel gegaan, heerlijk onder de warme douche. Daarna heerlijk gegeten in het restaurant van het hotel.

25e Wandeldag Brienne-le-Chateau - La Loge-aux-Chèvres

We zaten al vroeg aan het ontbijt. We wilden om 8.30 uur beginnen met wandelen. Eerst nog even langs de bakker om wat inkopen te doen voor onderweg. We kwamen bij de bakker en wie zagen we daar!! Jawel, onze Belgische pelgrims die we gistermiddag bij het café ontmoet hadden. Die zaten nog even lekker te ontbijten en een kop koffie te drinken buiten bij de bakker. Nadat we stokbrood en iets lekkers gekocht hadden voor onderweg en onze Belgische Pelgrims een goede wandeling gewenst hadden gingen we op pad.

Na Brienne-le-Chateau liepen we door het bos du Défaut via Brienne-la-Vieille naar Dienville. Na Unienville een stukje door het bos naar Amance daar zouden we stoppen om ons stokbroodje op te eten. We zagen daar een café, daar gaan we even zitten. Maar nee, gesloten! Die Fransen daar snap ik echt niks van, 1 mei is een feestdag en de kroegen zijn niet eens open. We zijn toen maar aan de overkant op de trappen van het gemeentehuis gaan zitten in het zonnetje. Wie kwamen er even later voorbij. Jawel, onze Belgische pelgrims even praatje pot en ze hebben even een foto van ons gemaakt . Halfuurtje later gingen wij ook weer aan de wandel, we moesten nog 10 km door Forêt Dorient (heel groot bos) voordat we in La Loge-aux-Chèvres waren. Het was vandaag een mooie zonnige dag. Ik vond het vandaag een prachtige wandeling bijna de hele dag door de bossen gelopen, soms was het crossen door de bossen, helemaal geweldig!!

Ik had even voor 17.00 uur van Hans een sms gekregen dat hij en Ria in La Loge-aux-Chèvres waren en zaten te wachten op een kurketrekker:. Wij kwamen om 17.10 uur aan in La Loge-aux-Chèvres. Het was heel leuk dat Hans en Ria daar waren. We zijn naar onze gite gegaan. Daar hebben we gezellig met z'n allen wat gedronken, je kent dat wel, biertje, wijntje. Nadat we allemaal wat opgefrist waren zijn we om 19.45 uur naar een hotel/restaurant gegaan waar we met zessen heerlijk gegeten hebben. Na het eten heeft Hans ons weer naar de gite gebracht. Hans en Ria hebben in het hotel geslapen waar we 's avonds gegeten hebben.

24e Wandeldag Lentilles - Brienne-le-Chateau

Het zonlicht scheen door de vensters van het feestgebouw, dat belooft een mooi dag te worden. We waren allemaal al vroeg wakker. Op zo'n dun matje op een plavuizen vloer wordt het 's morgens toch wel koud er was ook geen verwarming in de ruimte waar wij sliepen in het feestgebouw. Ons ontbijt bestond uit restanten van de vorige dag er was ook geen bakker in dorp. We verlieten het feestgebouw om bij Pascal de matjes terug te gaan brengen en koffie te drinken. Hij had ons gisteren uitgenodigd. Bij Pascal aangekomen werden we hartelijk ontvangen. De kachel brandde op volle toeren en op de grote tafel stond voor ons een heel ontbijt klaar. Niet te geloven!! Met koffie, sapjes, geroosterd brood diverse smaken jam. Geweldig!!

Nadat we bij Pascal ontbeten hadden gingen we op pad. We zouden vandaag onze route gaan volgen het was tenslotte mooi weer. Door het bos wandelen moet dan geen probleem zijn. Enfin! Even later liepen wij op landweggetjes tussen de akkers door, het was heel modderig. Ik had het helemaal naar mijn zin. Het vervelende was dat er op een gegeven moment geen aanwijzingen meer te zien waren. We zijn alle weggetjes ingeslagen maar nergens aanwijzingen. Het begon ook weer te regen. Hup regencape's aan. Toen zei Pieter: We gaan naar de openbare weg en we volgen de verkeersborden naar het volgende dorp. Daar waren Ineke en Trudy het mee eens. Ik vond het jammer, maar ja, als er geen aanwijzingen staan moet je wel via de openbare weg, anders weet je helemaal niet waar je uit komt. We hadden in één uur 2 kilometer gelopen, dat schiet natuurlijk ook niet op. Verder hebben we de hele dag weer op de openbare weg gelopen tot aan Brienne-le-Chateau. Gelukkig is 's middags de zon gaan schijnen.

Eerst op zoek naar een slaapplaats we zagen een hotel ………er waren nog kamers vrij. We mochten onze rugzakken in de kamer zetten en moesten toen weer weg. We mochten pas om 18.00 uur terug komen. We zijn het plaatsje ingelopen, bezoek gebracht aan de kerk, naar het gemeentehuis geweest voor een stempel. Het was inmiddels echt terrassen weer geworden. We liepen langs een café en daar zaten twee pelgrims heerlijk aan een biertje. We zijn er met z'n vieren bij gaan zitten en hebben ook heerlijk wat Grimbergertjes op. Het waren twee Belgische pelgrims we hebben gezellig een paar uur zitten kletsen en verhalen uitgewisseld over de camino. Deze gezellige Belgische pelgrims lopen 2 weken per jaar de camino (pelgrimstocht) ze willen er ongeveer 10 jaar over doen.

Terug naar het hotel voor een opfris beurt. Sta ik daar onder de douche wordt het water niet warm!!! Wel g…….omme!!! Nou ja, dan ben je ook weer snel klaar met je opfris beurt. In ons hotel wat gegeten en daar zaten de twee Belgische pelgrims ook heerlijk te smullen. Daarna heerlijk gaan slapen, morgen wordt het een lange wandeldag.

23e Wandeldag St Rémy-en-Bouzemont - Lentilles

We werden wakker en het regende pijpenstelen. Nee toch!! Gisteren was het van dat heerlijke weer. Eerst maar eens gaan ontbijten aan de overkant in het hotel bij Trudy en Pieter. Na het ontbijt nog wat boodschapjes gedaan voor onderweg. Want er is onderweg niets te krijgen, zeker niet op zondag.

Omdat het 's nachts geregend had en 's morgens ook nog. Hebben we gemeend niet de route te volgen, want die liep voor een groot deel door de bossen daar is het dan erg drassig en modderig. Na een half uur stopte de regen en ging de zon schijnen!! Er stond erg veel wind, maar dat is niet erg, het belangrijkste is dat het droog is. We hebben vandaag onze route gelopen van St Remy via Drosnay, Arrembecourt, Chavanges naar Lentilles. We wilde eerst in Chavanges blijven slapen maar alles was vol.

Aangekomen in Lentilles gingen we vragen bij het eerste beste huis waar we konden overnachten. De man zei: als je een tentje hebt kan je hier in de tuin slapen. Maar ja, we hadden geen tentje. We konden slapen in de feestzaal van het dorp. Dat vonden we prima. Die man zei: dan moeten we even de sleutel op gaan halen. Trudy is met hem mee gereden om de sleutel op te halen bij een boer ergens in het dorp. Alleen nog een klein probleempje Ineke en ik hebben geen matjes om op te slapen (Pieter en Trudy wel ). Pieter sprak iemand aan in het dorp om de weg te vragen naar de feestzaal. Ineke en Pieter kletste wat met deze man (hij heet Pascal). Pascal had wel een paar matjes voor ons. Sommige mensen zijn toch wel erg aardig. 's Avonds kwam Pascal 2 matjes brengen voor Ineke en mij. Hij nodigde ons uit om de volgende dag om 09.00 uur koffie bij hem te komen drinken.

In Lentilles staat een 16e-eeuwse vakwerkkerk met een beeld van St Jacques boven het houten voorportaal. De Champagne is de enige streek die kerken in vakwerkbouw heeft opgericht. Het framewerk bestaat uit eiken, beuken of kastanjehouten balken en de tussenruimte is opgevuld met leem en stro. De kerk van Lentilles is de beroemdste en doet met zijn voorportaal denken aan de kerken in Noorwegen.

Aan het eind van de middag kwamen er kennissen van Ineke met een camper. Ze parkeerde de camper op de parkeerplaats van de feestzaal en hebben daar heel de nacht gestaan. Het was heel gezellig, ze hadden een wijntje bij zich en lekkere hapjes voor bij de wijn. Hier in Lentilles is geen winkel en geen restaurant gewoon helemaal niets. Dus we hebben alles bij elkaar gelegd wat we bij ons hadden aan eten de één had cup of soup, de ander stokbrood met kaas lekker. Plotseling ging het regenen en onweren we konden gingen onder de luifel zitten. We hebben buiten gezeten totdat we naar bed gingen.

22e Wandeldag Vitry-le-Franqois - St Rémy-en-Bouzemont

Pieter is het stokbrood, de croissantjes ed gaan kopen bij de boulanger. Voor het ontbijt liep ik even naar buiten en wie zag ik daar uit het hotel komen aan de overkant van de straat! Het was Hans uit Kampen. Leuk hem weer te zien en even vluchtig onze verhalen uitgewisseld. Hij moest ook nog inkopen gaan doen voor zijn ontbijt. Daarna ging ik weer het klooster in en wie zag ik daar! Boudewien, die had ook in het klooster geslapen. Inmiddels had Trudy gezellig de tafel gedekt en gingen we ontbijten. Na het ontbijt heeft Boudewien ons uitgezwaaid. Boudewien ging deze dag niet wandelen ze had een pijnlijke voet. Ze laste een rustdag in voor het herstel van haar voet.

Vandaag een hele mooie etappe gehad. Het eerste stuk naar Blacy was over een onverharde weg die vol stond met plassen ('s nachts veel geregend) het was een modderweg van 3 km lang. We zagen er niet uit!!! We liepen over glooiende heuvels, op landweggetjes langs akkers de kleur schakeringen van het geel van het koolzaad en het groen van de andere gewassen is zo ontzettend mooi. Prachtige panorama beelden. We liepen langs de plaatsen Huiron,Gourdemanges. We kwamen langs het oorlogsmonument van de Mont Noret en wie zagen we daar weer zitten! Jawel, Hans uit Kampen. We zijn met z'n vijven opgelopen en hebben in Blaise-sous-Arzillières heerlijk met z'n allen koffie gedronken. Hans uit Kampen bleef daar slapen. Wij zijn nog 8 km verder gelopen naar Saint Remy-en-Bouzemont. We hebben heerlijk weer gehad vandaag.

Pieter en Trudy hadden een hotel gereserveerd. Ineke had diverse adressen gebeld in St Remi voor een overnachting, helaas was alles vol. Ineke en ik hadden nog geen slaapplaats. Aangekomen in St Remi vroeg Ineke aan iemand of ze een slaapplaats wisten voor pelgrims. Deze man heeft ons naar een Gite bij een meisjesschool gebracht. Het zag er allemaal prima uit. Na de opfris beurt in het locale barretje met z'n vieren wat gedronken. 's Avonds in het restaurant (waar Pieter en Trudy) sliepen heerlijk gegeten.

Het Hotel-restaurant waar we gegeten hebben is gewoon een oude franse boerderij met een binnenplaats. Het was natuurlijk mooi opgeknapt binnen. De details van de boerderij waren nog duidelijk te zien. Wij aten in de paardenstal. De rijven en de voerbakken waren nog aanwezig en de ogen in de muur waar de paarden aan vast stonden. Er waren ook nog 6 franse gasten. We hebben met z'n allen aan de grote tafel zitten eten. Het eten smaakte voortreffelijk!! Morgenochtend gaan we daar ook ontbijten.

21e Wandeldag La Chaussée-sur-Marne - Vitry-le-Franqois

We hebben met z'n vijven ontbeten Pieter en Trudy uit Westerhoven, Boudewien uit Beek, Ineke en ik. Daarna spullen gepakt en wat foto's gemaakt gingen wij met z'n vieren op pad, Pieter, Trudy, Ineke en ik. Boudewien ging alleen op pad. Het was haar tweede dag ze is in Chalons-en-Champagne begonnen. 's Nachts heeft het heel veel geregend, ik kon er bijna niet van slapen. Ik dacht hoe moet dat nou als het morgenochtend nog zo regent. Gelukkig was het 's morgens bij het vertrek droog.

Na anderhalf uur wandelen ging het regenen dat was bij het plaatsje Soulanges . We wilden onze regencape aantrekken. Ineke ontdekte dat haar regencape niet in de rugzak zat. Paniek!! Wel twee keer de inhoud van de rugzak eruit gehaald om te kijken of toch de regencape er niet inzat. Ineke zei telkens: ik begrijp er niks van! ik begrijp er niks van! Ineke heeft naar het hotel gebeld om te vragen of er een regencape achter gebleven was op de kamer. Ze hadden niets gevonden. Ineke heeft haar mobiele nummer gegeven dat als ze hem zouden vinden ze konden bellen. Even later ging de telefoon en ja hoor, de regencape was gevonden. Een medewerkster van het hotel kwam met de auto de regencape brengen in Soulanges. Ineke zei: ik ben nog nooit zo blij geweest met een regencape. Pieter en Trudy waren inmiddels al weer gaan wandelen. Even later nadat Ineke zich in haar regencape had geworsteld vervolgen ook wij ons pad.

Vitry-le-Franqois is een hele leuke plaats, schoon, alles netjes verzorgt. We zijn eerst lekker wat gaan eten en drinken in een brasserie. Daarna zijn we onze slaapplaats op gaan zoeken. Wij overnachten in een klooster bij de nonnen ook wel weer apart. Ontbijt daar moet je zelf voor zorgen. De slaapkamer is erg sober, niets aan de muur. De douche (een kleine cabine) staat in de slaapkamer, twee plastic stoelen en een heel klein tafeltje. 's Avonds in de pizzeria nog wat wezen drinken met Pieter en Trudy. We spraken af om morgenochtend met elkaar te ontbijten in het klooster.

20e Wandeldag Chalons-en-Champagne - La Chaussée-sur-Marne

De wekker liep af om 08.00 uur. De regen tikte vrolijk tegen het raam, wij werden daar niet zo vrolijk van, weer regen!! We gingen eerst maar eens ontbijten. De vader was al naar zijn werk. Wij gingen naar de kamer en daar stond een mand met stokbroden, jam en boter. Verder zagen we niemand in huis. Even later kwamen de kinderen uit bed, het was geen school want in Frankrijk was het deze week lente vakantie. De oudste zoon "de lieverd" heeft voor ons nog koffie gezet. Het smaakte naar bruin water (uilenzeik).

We verlieten Chalons-en-Champagne in de stromende regen weer over het jaagpad langs het kanaal de Marne. De route loopt soms ook langs akkers over karrensporen en tussen struiken door. In de gids staat vermeld als het veel regent of hoog water is, dat het verstandig is om het jaagpad te volgen, dus dat doen we dan ook (ik kan geen jaagpad meer zien!!!). Heel de dag geregend en om 15.00 uur aangekomen in La Chaussée-sur-Marne. Het dorp ingelopen en daar zagen we een knus hotelletje "du Midi". Er was nog plaats, de mevrouw achter de bar vertelde dat er 10 minuten geleden ook twee Nederlandse pelgrims gearriveerd waren. Wij vroegen zijn dat Pieter en Trudy? Ja zei ze enthousiast.

Wij werden naar onze kamer gebracht en hebben heerlijk gedoucht en ons wasje gedaan. Even op bed liggen relaxen. Daarna naar de bar gegaan om wat te gaan drinken en wie zaten daar! Jawel Pieter en Trudy uit Westerhoven. Gezellig met elkaar wat drankjes genuttigd en als je een drankje drinkt krijg je altijd trek in een knabbeltje. Pieter vroeg om een zakje chips, dat was er natuurlijk niet. De barjuffrouw zei: Ik bel wel of ze chips komen brengen, ze ging bellen. Een kwartier later kwam er iemand met 2 gezinszakken chips aan. Ja, zo gaat dat hier in Noord-Frankrijk er is gewoon niets!!! De barjuffrouw stortte een gezinszak chips op een bord leeg op onze tafel. De Franse mannen die daar ook wat zaten te drinken waren er ook goed mee. Die kregen nu ook chips volgens mij voor hun een traktatie.

Om 19.30 uur gingen we eten in ons hotel met Pieter en Trudy. We zaten net aan tafel en daar kwam nog een Nederlandse (vrouwelijke) pelgrim binnen en die is bij ons komen zitten en heeft ook gezellig mee gegeten. Morgen hopen we aan te komen in Vitry-le-Franqois.

19e Wandeldag Condé-sur-Marne - Chalons-en-Champagne

Bruno onze gastheer had voor een voortreffelijk ontbijt gezorgd met vers fruit verse sinasappelsap. Na het ontbijt vertrokken we met een bewolkte lucht. Onze eindbestemming was Chalons-en-Champagne. Deze route gaat over het jaagpad langs het kanaal de Marne via de plaatsen Vraux, Juvigny, Recy en St. Martin-sur-le-Pié. We waren nog maar net aan het wandelen en het begon alweer te regenen. Het heeft de hele dag geregend!!

We kwamen 13.45 uur aan in Chalons-en-Champagne. Eerst het toeristen bureau opgezocht om onderdak voor de nacht te regelen. Een onvriendelijke medewerksters zei dat we maar naar de kerk Notre-Dame moesten gaan daar hebben ze adressen voor pelgrims. Wij daarheen maar de kerk was gesloten. Weer terug naar het toeristen bureau om te zeggen dat de kerk gesloten was dezelfde onvriendelijk dame vertelde ons dat de kerk na 14.00 uur open gaat. Had ze ook gelijk kunnen zeggen! Hadden wij niet heen en weer hoeven te lopen door de regen en met mijn stijven voeten. In de kerk zat een bejaarde dame die voor ons slaapplaats geregeld heeft bij de fam. Tresson. We konden daar pas om 18.00 uur terecht. Het viel niet mee om een slaapplaats te vinden ze moest diverse adressen bellen voordat ze voor ons een onderkomen had gevonden.

Wij waren nat en koud en zijn een bar restaurant ingegaan en hebben daar koffie gedronken en gegeten. Daar was WiFi dus toen konden we weer eens wat berichtjes de wereld insturen. We zijn daar blijven zitten tot 18.00 uur. Weer de regen in en op zoek naar het adres van de fam. Tresson. Daar aangekomen even kennis gemaakt met de man des huizes, 3 kinderen 2 zoons en 1 dochter. Ons werd een kamer toegewezen er stond een eenpersoons bed in. Er werd onder de trap een matras vandaan gehaald en neergelegd op de grond. Zo jullie kunnen nu allebei slapen. Eén van de zonen moest zijn kamer afstaan aan ons. Die moest bij z'n broer op de kamer slapen. Het was er heel armoedig, de mensen waren heel aardig.

Om 20.00 uur werden we geroepen om te eten. Eerst gingen we met z'n allen in de kamer wat drinken er werd een fles champagne opengemaakt . Erg lekker! We zijn tenslotte in de Champagne streek. Wat zitten kletsen over van alles en nog wat een beetjein het Frans, beetje Duits en een beetje Engels. Ha,ha, wat is dat toch leuk. De moeder van het gezin werkt in een ziekenhuis in Parijs en komt alleen de weekenden naar huis. We hebben een heerlijke maaltijd soep op. Daarna stokbrood met kaas en als toetje pannenkoeken. Met z'n allen afgewassen. Daarna ging iedereen naar bed. De regen klettert nog steeds tegen het raam!

Deze mensen willen niets hebben voor het overnachten, alleen een vrijwillige bijdrage en dat schenken ze dan weer aan de kerk.

18e Wandeldag Verzy - Condé-sur-Marne

Vanmorgen vroeg om 05.00 uur werd Ineke wakker van gekrap boven ons hoofd. Ineke heeft me een paar keer proberen wakker te maken maar ik sliep als een os. Op een gegeven moment werd ik ook wakker van het gekrap. Het waren beslist geen muizen het was een groter dier misschien wel een rat. Enfin toch maar proberen verder te slapen en dat lukte. Bij het ontbijt vroeg onze gastvrouw hebben jullie lekker geslapen? Ineke vertelde over het dier wat achter het plafond zat te krabben. Ze wist dat er een dier boven zat, ze wist niet wat voor dier. Ze zou aan haar man vragen om er iets aan te doen.

Om 09.30 uur vertrokken wij uit Verzy. Om te beginnen moesten we weer stevig klimmen. We hebben 6 kilometer door het bos gewandeld. We kwamen uit het bos en er stond een bewegwijzering die ons de verkeerde kant op wees (ik had al in boekjes gelezen dat er rond Reims de aanduidingen verkeerd zouden kunnen staan). En dat was in dit geval ook zo. Wij een aantal kilometers de verkeerde kant opgelopen. In het plaatsje Villers-Marmery vroeg Ineke de weg naar Trepail. De aardige meneer die Ineke aansprak zei: jullie lopen helemaal verkeerd. Ik wil jullie wel op de route zetten. Wij met deze meneer mee in de auto en hij heeft ons op de route gezet. Zo konden we onze weg weer vervolgen naar onze eindbestemming Condé-sur-Marne.

Aangekomen in Condé-sur-Marne was onze B&B gesloten. Wij rondgelopen in het uitgestorven dorp. We zagen een café wat eruit zag als gesloten, Ineke voelde aan de deur tot onze verbazing was het toch open. Wij hebben onze tijd tot 17.00 uur doorgebracht in het café met rode wijn. Toen wij daar zaten kwam er iemand binnen. We dachten dat is vast een fransman totdat hij zei: zijn jullie Ineke en Dineke? Wij stomverbaasd. Hij had Hans uit Zeewolde ontmoet en die had verhalen over ons verteld. Hij heet Pieter uit Westerhoven we hebben gezellig zitten kletsen, later ging hij zijn vrouw Trudy halen om ook een biertje te drinken. Zij sliepen in dezelfde straat als ons op nummer 2.

Na onze gezellige ontmoeting in het café gingen we naar ons B&B. Het was weer een man die ons verzorgde in de B&B. Heerlijk gedoucht en om 19.00 uur was ons diner klaar. We hebben heerlijk gegeten en er stond weer een flesje wijn bij het eten. Onze gastheer vertelde dat in Nederland het kabinet gevallen was. Het thuisfront van Ineke en mij hebben daar niets over verteld. Even een sms verstuurd voor een bevestiging en ja hoor, het was zo.

17e Wandeldag Reims - Verzy

Vandaag heerlijk uitgeslapen bij de heer Claude Philippon tot 09.00 uur. Daarna ontbeten in zijn mooie living. Het was echt een heel apart huis en sfeer vol ingericht. We mochten de rugzakken laten staan en wij gingen nog even naar de kathedraal en wat boodschapjes doen in Reims. We wilden er vandaag een relaxte dag van maken. We dachten we lopen even Reims voorbij en gaan net buiten Reims een slaapplek zoeken. De gids erbij gepakt. Er was daar dus geen betaalbare slaapplaats te vinden of ze waren al vol. We moesten wel 20 km lopen voordat we de eerst volgende slaapplek gevonden hadden. De heer Philippon heeft voor ons gebeld en gereserveerd in Verzy Om 12.30 uur gingen we de rugzakken ophalen en afscheid nemen van onze aardige gastheer, We kregen allebei een paar franse zoenen en we verlieten het pand. De heer Philippon had op een kaartje aangeven hoe we op de makkelijkste manier Reims konden verlaten.

Het was even lastig bij het kanaal om de markeringen te vinden. Na enige tijd is het ons toch weer gelukt om de route op te pakken. We moesten via het jaagpad langs het kanaal de Marne, Reims verlaten. Na een kilometer of 5 begon het te regenen en het is deze dag ook niet meer droog geworden tijdens het wandelen. Balen!!! We hadden ongeveer weer zo'n 8 kilometer in de stromende regen gelopen, we waren net voorbij Sillery toen er een auto stopte. Deze aardige mevrouw was zo vriendelijk om ons naar Verzy te brengen. De laatste 7 kilometer hebben we dus gelift.

De B&B in Verzy is zeer ruim, grote slaapkamer, grote living voor de gasten en een keuken. Het restaurant in het dorp is alleen in de ochtenduren open en in het weekend. Wij zijn dus maar naar de plaatselijke bakker gegaan op het plein en hebben daar heerlijke dingen kocht om op te warmen in de magnetron. Er was nog een echtpaar in de B&B daar hebben we tijdens het eten in de gezamelijke living gezellig zitten kletsen. Deze mensen hebben voor ons een kamer gereserveerd voor morgen. Dan hopen we te komen tot Conde-sur-Marne.

16e Wandeldag Neufchatel-sur-Aisne - Reims

Wij kwamen om 08.30 uur in het café om te ontbijten en toen zaten er al 10 mannen in het café. We kregen hier een echt Frans ontbijt ieder 2 stukjes stokbrood en wat jam en 1 kopje koffie. Op de bar stonden mandjes met croissantjes, wij vroegen ook om een croissantje en een tweede kop koffie. We moesten daar € 7,50 voor betalen, belachelijk!! We gingen eerst naar de bakker om inkopen te doen.

Daarna vervolgden wij onze route. Het eerste stuk van vandaag was nog 2 ½ kilometer over het jaagpad langs de Aisne tot aan Pignicourt. Daarna hebben we ongeveer 10 km pal tegen wind gelopen naar Loivre. De wandelroute doorkruist hier het centraal gebied van de loopgravenoorlog van 1914-1918. Daarna weer 11 ½ km over het jaagpad langs de Aisne wordt Marne (bij Reims) waarvan 10 kilometer in de stromende regen.

In Reims aangekomen op zoek naar de kathedraal. Vlakbij de kathedraal is het informatie bureau voor toerisme. Het was al 17.30 uur en zondag. Gelukkig was het nog open en hebben ze voor ons een B&B geregeld in het centrum van Reims vlakbij de kathedraal. Bij de heer Philippon. Ons B&B is in een heel statig pand we moesten naar de derde verdieping daar woonde de heer Philippon. In dit pand is ook een notaris en een acupuncturist is gevestigd. Het was prachtig. Wij zijn eerst de kathedraal gaan bezoeken die was open tot 19.00 uur. Daarna zijn we naar de pizzeria gegaan en hebben een heerlijke pizza op.

Morgen doen we het rustig aan en gaan een beetje in Reims rond wandelen.

15e Wandeldag Chateau-Porcien - Neufchatel-sur-Aisne

Nadat we gezellig met z'n drieën op de grond hadden zitten ontbijten. Gingen we nog wat brood kopen bij de shopi voor onderweg. Het is hier zo in Noord-Frankrijk dat je altijd iets te eten en te drinken bij je moet hebben want onderweg is er niets te koop, zelfs geen bak koffie!! Het is ongekend hier in de dorpen en stadjes in Noord-Frankrijk je ziet werkelijk niemand op straat. Uitgestorven!! Geen kinderen spelen. Bij veel huizen de luiken naar beneden. Niets te beleven!!!!

Na het boodschappen doen namen we afscheid van Hans ui Zeewolde. Hans loopt een andere route dan wij. Ineke en ik vervolgde onze route van Chateau-Porcien naar Neufchatel-sur-Aisne over het jaagpad langs het kanaal Aisne 21 kilometer lang. Het jaagpad was soms bijna onbegaanbaar, we moesten hele stukken door struiken en over boomstammen heen, het leek wel survival .

Aangekomen in Neufchatel vroeg Ineke aan een mevrouw waar we hier konden slapen. Ze liep met ons mee en bracht ons naar het dorpscafé. Ons is de afgelopen dagen opgevallen dat overal in Noord-Frankrijk bijna alleen maar mannen in het café komen. Als mensen het café binnen komen geven ze elkaar allemaal een hand. Heel vriendelijk. In de café's worden veel gokspelletjes gedaan zoals Lotto, Toto, krasloten etc. er zijn kranten, tijdschriften en allerlei andere waren te koop. Waarschijnlijk omdat er vaak helemaal geen winkels zijn in de dorpen.

's Avonds zijn we in restaurant du Jardin wezen eten. Het was wel een beetje sjiek voor een pelgrim. Maar ja, wat moet je anders. In het café kon je niets te eten krijgen en verder in het plaatsje was er niets. Alleen een bakker en die was al gesloten.

14e Wandeldag Lalobbe - Chateau-Porcien

Er was voor ons geen ontbijt 's morgens. Wij gingen om 08.00 uur op pad. In het volgende dorp Wasigny (5 km verderop) gingen we naar de bakker. Het was ook de enigste winkel in het hele dorp. Toen wij voor de deur stonden kwam er een vrouw uit de bakkerswinkel en vroeg kunnen jullie het vinden (in het Nederlands). Oh, bent u Nederlands. Ze zei: Ja, wij hebben hier een huis. Wij gingen naar binnen om boodschappen te halen voor ons ontbijt. Daarna gingen we in een bushokje zitten om te gaan ontbijten. We zaten net te ontbijten en daar kwam diezelfde Nederlandse mevrouw weer aan en vroeg of wij soms koffie wilde. Ja graag, zeiden we in koor. We hadden natuurlijk ook nog geen koffie op die ochtend. Wij hebben bij die Nederlandse mensen heerlijk koffie gedronken en ons ontbijt zitten eten. Dat was weer zo'n onverwachtse verrassing.

Na Wasigny zijn we naar Justine gelopen, vanaf Hauteville tot aan Chateau-Porcien hebben we kilometers over glooiende heuvels tussen de akkers door gelopen. Het was prachtig met die gele velden van koolzaad als afwisseling van de groene akkers. Het was vandaag weer erg koud en 's middags ging het weer regenen.

We wilden vandaag in een gite slapen dat is een kamertje waar een aantal bedden in staan, een wc en een douche. Dit zijn overnachtingplaatsen speciaal voor pelgrims. De gemeente stelt deze ruimte beschikbaar. Je kan daar alleen in als je een code hebt. Deze code kan je halen op het gemeentehuis tussen 14.00 - 17.00 uur. Als je na die tijd aankomt kan je de code halen bij shopi (winkeltje) of bij het plaatselijke café. Wij waren om 15.00 uur in Chateau-Porcien, code opgehaald en naar de gite. We waren de eerste pelgrims. We hebben maar snel een douche genomen voordat er nog meer pelgrims arriveerden.

Bij de shopi wat boodschappen gedaan voor ons ontbijt voor de volgende dag. En geld getrokken bij shopi. Het is hier in Noord-Frankrijk echt een achtergebleven gebied. Je kan bijna nergens met een bankpas betalen, er zijn in die dorpen geen geldautomaten. Je kan alleen bij shopi geld trekken en die zijn ook niet in ieder dorp. We zijn naar de bank geweest daar kregen we ook geen geld en op het postkantoor ook niet.

Na de boodschappen wat gedronken in het plaatselijke café. Ik stond buiten en daar zag ik een pelgrim aankomen. Het was Hans uit Zeewolde! Die kwam ook slapen in de gite. 's Avonds met z'n drieën gaan eten in het café. We hebben er een gezellig avondje van gemaakt met wat rode wijn erbij. We zaten met z'n allen op de grond, tafel en een stoel staan er niet.

13e Wandeldag Aubigny-les-Pothees - Lalobbe

Ineke had nog steeds last van haar knie. Ik heb haar mijn knieverband gegeven misschien dat het helpt. Ook had Ineke last van haar kleine teen. Zalfje erop gesmeerd wat ik van mijn huisarts gekregen had tegen ontstekingen.

Na het ontbijt gingen wij op pad. Het eerste stuk over een gras pad, daarna over de weg naar Signy-l'Abbaye. Ineke wilde vandaag niet door de bossen omdat het geregend had. Dus de hele route afgelegd op het asfalt. Ik vond dat niet zo leuk. Maar ja, samen lopen betekend ook compromissen sluiten.

Onze slaapplek is bij Nederlandse mensen (een ouder echtpaar) ze wonen al 17 jaar in Lalobbe. Deze mensen wonen 11 maanden in Frankrijk en 1 maand in Nederland. Ze hebben nog een huis in Amsterdam.

In het gedeelte van het huis waar wij logeren was het ijzig koud toen we binnen kwamen. We hebben de houtkachel aangemaakt (er is geen verwarming) daarna werd het heerlijk warm.

Het is vandaag droog gebleven, het was wel koud.

12e Wandeldag Bourg-Fidele - Aubigny-les-Pothees

Nadat we ons karige ontbijt op hadden in het restaurant van de camping in Bourg-Fidele. Het ontbijt bestond uit 2 stukjes stokbrood met jam en koffie. Dat is na 5 kilometer al verbruikt!! Gingen we op pad.

De route van vandaag was voor een groot deel door het bos op onverharde wegen en af en toe drassig gebied.

Ineke had last van haar knie, daarom besloten we om de verharde weg door het bos te nemen naar Rimogne. Verder de route vervolgd zoals vermeld in de gids Saint-Jacques-de-Compostella tot aan Aubigny-les-Pothees. Daar aangekomen op zoek naar het adres van ons B&B.

Wat schets onze verbazing een heel mooi huis!! (ff iets anders dan die caravan). We werden hartelijk ontvangen door de heer Jean-Marie en mevrouw Marie-Josée Launoy. We kregen een welkomstdrankje Ineke wilde koffie en ik een biertje. Daarna gingen we naar onze kamer en heerlijk gedoucht.

In het huis was een inpandig zwembad. Er was ook een gastenverblijf los van het woonhuis daar verbleven 3 Fransmannen. Dat waren wegenbouwers die daar in de buurt aan het werk waren.

Mevrouw Marie-Josée heeft al onze vuile kleding gewassen in de wasmachine. Dat was erg fijn. Want als pelgrim moet je om de andere dag het nodige wasje doen aan een wastafel.

Om 20.00 uur werden we geroepen om te eten. De tafel was gedekt in de woonkamer, openhaard aan, heel gezellig. Op de tafel stonden champagne flessen en glazen. We zaten met z'n zevenen aan tafel (echtpaar Launoy, 3 fransmannen en wij).

Vooraf kregen we allemaal 2 glazen champagne dat deden ze speciaal voor ons pelgrims. Wat is dat toch lief!

Bij het hoofdgerecht kregen we rosé en bij het dessert heerlijke rode wijn.

Wat hebben we gelachen met z'n allen. Het was heel gezellig!! Het was ook een mix van taal. Frans, beetje Engels en Nederlands ha,ha,ha.

Ons diner eindigden om 23.45 uur. Het was echt Frans tafelen.

Bedankt lieve Marie-Josée en Jean-Marie voor de onvergetelijke avond.

11e Wandeldag Oignies-en-Thiera (B) - Bourg-Fidele(F)

's Morgens eens zitten kijken wat ik uit mijn tas kan gooien, dat ding is veel te zwaar. Ik kom tot de conclusie, eigenlijk niets, toch heb ik de tube Gehwol en sporttape achtergelaten in het chalet. Het weegt misschien maar een paar ons, maar ja, iedere gram is er één.

We verlieten het chalet om 09.30 uur. We moesten het hele dorp door om op de route te komen dat is normaal natuurlijk niet zo erg. Dit dorp ligt op een berg we moesten dus al gelijk gaan klimmen om op de route te komen.

We hebben bijna heel de dag weer door de bossen gelopen. We zijn heel veel beekjes over gegaan nergens bruggetjes. We moesten via stenen en stukken hout proberen met droge voeten telkens de overkant te halen. Ook waren er heel veel karrensporen vol met bagger en water. Het was weer heel afwisselend in het bos. Er was zelfs een stuk waar een bord stond gevaarlijk voor wandelaars ha,ha, ons is niets te dol.

We zijn lang aan het zoeken geweest om de weg naar de camping te vinden waar een caravan gereserveerd was voor ons (door Marthy).

Daar aangekomen werden we naar de caravan gebracht. Tjeetje wat was het koud in de oude aftandse caravan. Maar we liggen droog alleen geen water, geen wc, geen douche. Ja, in het badhok. Het ging regenen en we hadden het koud dus we dachten, laat maar! Nog wel wat gegeten in het restaurant. Nou ja! Restaurant er was niet meer te krijgen dan een fikandel, omelet en een plak ham met frites en sla.

De regen tikte vrolijk op het dak van de caravan. Er is geen WiFi dus maar vroeg naar bed.

10e Wandeldag Mazee-Oignies-en-Thiera

Zoals jullie gelezen hebben moesten we idioot vroeg ontbijten. We stonden om 07.30 buiten op straat. We dachten daar kunnen we een mooie lange wandeldag van maken. We hoopten vandaag Belgie te verlaten. Helaas dat is ons niet gelukt. We komen maar niet van die Belgen af:

Vandaag hebben we wel 30 km gelopen waarvan ongeveer 7 omloop kilometers. Ja,ja, het was weer zo ver. Als het zo doorgaat kom ik wel aan de 3000 km.

We hebben vandaag vele uren door de bossen gewandeld. Van Vierves-sur-Viroin via Olloy-sur-Viroin naar Oignies-en-Thiera. Het was op sommige momenten heel spectaculair. Soms ineens heel steil naar beneden, dat kan je echt niet zonder stokken. Beekjes oversteken, proberen je schoenen droog te houden. Je moest van steen naar steen of via een boomstammetjes. Heel leuk!!!

Van een man in het dorp kregen we het adres van Mathy, Rue Paniere 45, Oignies. Het was wel aan de heel andere kant van het dorp. Maar ach, we konden in het dorp verder geen slaapplaats vinden, dus toch maar naar Marthy.

In de tuin stond een chalet en daar konden wij overnachten. De inrichting leek wel op de winkel van Malle Pietje:.

De koelkast en de proviand kast waren helmaal gevuld met van alles en nog wat. Op alle artikelen stond een prijs. Wat we genuttigd hebben moesten we natuurlijk betalen, er stond een potje waar we het geld in moesten doen. Puur vertrouwen!

's Avonds hebben we maar een diepvries maaltijd gegeten, even in de magnetron en klaar.

9e Wandeldag Hastière - Mazee

Na het ontbijt gingen wij afrekenen, we schrokken ons rot van de rekening. De heer Puissant (uit Anhee) die de dag ervoor dit hotel voor ons gereserveerd had, vertelde dat een kamer € 40 was voor 2 personen met ontbijt. We gingen afrekenen de hotel eigenaar bracht voor de kamer € 80 euro in rekening!! Wij nog protesteren maar het hielp niet. Hij heeft ons gewoon bedonderd.

Mopperend gingen we beginnen aan onze wandeling. Het was een bewolkte frisse dag. Onze route liep verder langs de Maas. We passeerden de plaats Hermeton-sur-Meuse . Gelukkig was er een wandelpad (jaagpad) waar we op konden lopen en niet zoals gisteren op de grote weg. We kwamen langs restanten van een stadspoort, langs een enorm fort Charlemont en een indrukwekkende steengroeven. Na Givet bij een sluis liepen we van de Maas af naar Aubrives.

Na Aubrives liepen we naar Hieges. Daar hebben we gezellig wat zitten drinken in een Taverne/Restaurant. Wij zaten aan een grote tafel in de keuken waar het eten werd voorbereid voor de gasten. De eigenaar kwam gezellig bij ons zitten, stempelden ons paspoort en maakte er een tekening bij, heel leuk. Hij wilde dat we bij hem kwamen overnachten, wij wilde dat eigenlijk niet omdat we nog wat kilometertjes wilde maken. Hij heeft me de kamer laten zien het was inderdaad een leuke kamer. Hij was wat teleurgesteld dat we verder gingen. Het was een gezellige vent een beetje charmeur. Hij was van origine een Spanjaard. Nou dat belooft wat in Spanje :

Daarna gingen wij weer op pad. We hadden een kamer gereserveerd bij Le Point du jour (B&B), Rue de Niverlee in Mazee. Daar aangekomen was er niemand thuis. Wij wachten, een tijdje later kwam de eigenaresse aan rijden. Ze zei ik moet nog wat dingen regelen binnen en ze liet ons buiten wachten in de kou. Na 10 minuten kwam ze ons halen en mochten we naar binnen.

Het ontbijt is om 06.45 uur!!!! Het moet toch niet gekker worden. Maar ja, ze moet ook naar haar werk.

8e Wandeldag Anhee - Hastière

's Morgens deden we de gordijnen open en het was dichte mist net als gisteren. Nadat de mist gisteren opgetrokken was kregen we prachtig weer. We dachten dat zal vandaag wel weer zo zijn.

We vertrokken na het ontbijt om 08.30 uur. Eerst moest er een foto gemaakt worden dat wilde de gastvrouw mevr. Puissant graag. Die maakt van iedere gast een foto voor het huis voor het gastenboek De heer Puissant heeft ook de Camino (pelgrimspad naar Santiago) gelopen.

Vandaag is de route weer langs de Maas van Anhee tot aan Hastière. De heer Puissant heeft voor ons hotel Le Val des Colverts gereserveerd in Hastière. De route langs de Maas vanaf Dinant tot aan Waulsort (14 km) was niet zo leuk. We liepen op de grote drukke weg langs de Maas waar de auto's als idioten langs je heen rijden. Het is net een racebaan. Wij liepen aan de linkse kant van de weg langs de vangrail. Links de rust van de Maas en rechts rijden ze je bijna voor de sokken.

Nadat we in Waulsort iets gedronken hadden en verder liepen, zagen we een sluis waar je over kon en zijn aan de andere kant van de Maas gaan lopen. Daar was een wandel/fietspad.

Om 14.45 uur waren we in Hastière. We hebben heerlijk op het terras gezeten en een lekkere pint genomen. 's Avonds gegeten in het hotel.

7e Wandeldag Namen - Anhee

Na het ontbijt vertrokken we met z'n drieën Ineke, Hans uit Zeewolde en ik, nadat we van onze lieve gastvrouw Anne Marie Bogaerts afscheid hadden genomen. We kregen telefoon van Hans uit Kampen dat hij vandaag niet ging lopen, hij nam een snipperdag.

Hans uit Zeewolde loopt dezelfde route als wij, dus we wandelden met z'n drieën om op de route te komen. De route vanaf Namen loopt over het jaagpad langs de Maas.

Hans uit Zeewolde ging eerst nog shoppen, hij wilde een tentje gaan kopen voor de overnachtingen in Noord-Frankrijk. Hij weet dat het heel moeilijk is om daar slaapplaats te vinden. Hij is namelijk vorig jaar op de fiets naar Santiago geweest en ook terug gefietst naar Nederland.

We hebben elkaar vandaag diverse malen gezien onderweg. Hans uit Zeewolde loopt veel harder dan wij dus samen oplopen is geen optie.

We hebben een heerlijke dag weer gehad volop zon. Alleen langs de Maas gelopen dus geen bergjes vandaag. Het was GENIETEN!!!!

6e Wandeldag Andenne-Namen

We hadden afgesproken dat Hans uit Kampen ons op zou komen halen op het adres waar wij overnacht hebben. Om 08.30 uur was hij er nog niet, hij zou er rond 08.00 uur zijn. Wij zijn toch maar op pad gegaan met het idee we lopen hem wel tegemoet. We zijn Hans uit Kampen niet tegengekomen. Dus we besloten onze route op te pakken en te gaan wandelen. Met het idee we halen hem onderweg wel in, zo hard loopt hij niet. Net nadat we aan de route begonnen waren horen we "goede morgen dames" en daar liep Hans uit Kampen ons te zoeken. Hij kon ons adres niet vinden waar we hebben overnacht.

Elkaar weer gevonden, begonnen we aan onze etappe Andenne - Namen. Eerst een stuk over het jaagpad langs de maas gelopen tot Sclayn. De maas overgestoken naar Vezin we kwamen langs een steengroeve van Sclaigneaux daar begon de eerste stevige klim. Na de klim door een opengebied met weids panorama. Na nog enkele beklimmen is Hans uit Kampen achter gebleven in het bos van Marche-les-Dames. Hij zei: lopen jullie maar door, ik zit erdoor heen, hij had last van zijn benen. Wij beloofde slaapplek voor hem te regelen in Namen.

Ineke en Ik gingen verder. Het was inderdaad een zware etappe met cols van de hoogste categorie : Ineke en ik kregen het op onze heupen: Niet zoals ik het weleens kan hebben op de paardenmarkt!! Nee, nu letterlijk, dat komt van de zware rugzak er zit natuurlijk niet zoveel spek op mijn heupen ha,ha,ha.

Via toeristen informatie slaapplekken gevonden voor ons en voor Hans uit Kampen. Hans in een hotel en wij hebben de nacht door gebracht bij mevrouw Anne Marie Bombaerts, Avenue Arthur Proc?s 21, Namen. Daar aangekomen was er nog een andere pelgrim uit Nederland. Hij heet Hans, (je gelooft het niet, weer een Hans!!) hij komt uit Zeewolde.

4e Wandeldag Saint Severin - Huy

Samen met Hans uit Kampen (ik weet nog geen achternaam) zijn we gaan ontbijten bij onze bijzonder aardige gastvrouw Marie Paule. Om 9.30 uur vertrokken uit Saint Severin.

Vandaag heel de dag met Hans opgelopen. Wij hebben weer erg veel modder paden moeten bewandelen. Het heeft heel de dag door licht geregend, jammer!

Aangekomen op het Grand Place in Huy zijn we eerst op het terras wat gaan drinken. Stempel gehaald in het gemeentehuis. Daarna een slaapplek gevonden in Hotel du Fort met uitzicht op de Maas.

Mijn wandelmaatje Ineke is vandaag ook aangekomen om 16.00 uur, morgen gaan we waarschijnlijk met z'n drieeen starten. We willen morgen lopen naar Andenne.

3e Wandeldag Esneux - Saint Severin

Jammer, het regende 's morgens toen ik vertrok Luc (van de B&B) vertelde me dat het heel de dag zou regenen volgens de voorspellingen. Met dat gegeven vertrok ik om 09.30 uur. Ik dacht bij het vertrek dat komt goed uit, een korte wandeling vandaag (ongeveer 16 km) in de regen naar Saint- Severin.

Even de brug over in Esneux en daar begon de route door het bos van Esneux. Het eerste stuk door het bos was goed aangegeven en ging voorspoedig. Op een gegeven moment kon ik geen aanwijzingen meer vinden en maar gelopen zoals ik dacht dat het goed was. Maar ja, vrouwen en richtingsgevoel zijn echt twee aparte dingen. Ik ben toen maar afgegaan op de borden die ik tegen kwam in het bos. Na 2 ½ uur lopen was ik weer bij Esneux, bergje op en bergje af. Ik ben hetzelfde pad terug gelopen door het bos, ik voelde me net Roodkapje. Gelukkig kwamen daar 2 joggende mensen aan die hebben mij verteld hoe ik weer op de route kon komen. Enfin het was inmiddels 13.00 geworden en had toen nog maar 3,5 km afgelegd. Dat schiet lekker op!! Het laatste stuk van het bos van Esneux en het bos van Chapelle waren bijna onbegaanbaar waarschijnlijk door de regen. Het had meer weg van een cross dan van een wandeling.

Bij Petit-Berleur zag ik een paard aan komen rennen die ontsnapt was die kon ik nog tegen houden voordat hij de grote weg op kon gaan. De mensen waren heel blij met mijn goede daad.

Ik ben via Nandrin naar Saint Severin gelopen aardig wat kilometers meer dan de officiële route. Aangekomen in Severin ben ik eerst de kerk in gegaan de deur stond open, om een stempel te halen.

Slaapplaats gevonden in een boerderij, hele aardige mensen ze nodigde me gelijk uit om 's avonds mee te eten. Twee uur na mijn aankomst komt er nog een Nederlandse pelgrim aan wandelen. Het was Hans uit Kampen (Overijssel) We sliepen in een verbouwde schuur. Er was één slaapruimte, een soor t van woonkamer en een keukentje. In de slaapruimte lagen matrassen opgestapeld, je pakte er één, slaapzak erop en slapen maar.

2e wandeldag Luik-Visneux

De wekker ging om 07.00 uur, na een goed ontbijt om 08.30 op pad gegaan. Eerst naar Pont Léonard wandelen om daar de route weer op te pakken. Na een uur wandelen kwam ik bij de St. Jacobskerk. Ik dacht hier ga ik mijn eerste stempel halen, maar helaas de kerkdeur was dicht. Er werd van het plein geroepen, de kerk gaat om 10.00 uur pas open. Wachten vind ik altijd vervelend. Maar ja, voor een stempel van de St. Jacobskerk doe ik dat wel. Ik voegde me bij de mannen die op een bankje zaten op het plein en wachten maar! Inderdaad ging de kerkdeur precies 10.00 uur open. Foto’s gemaakt een stempel gekregen en mijn route vervolgd. Na Angleur ging ik het St. Jacobsbos in, voormalig domein van de St. Jacobsabdij van Luik. Nu is het in het bezit van de Universiteit van Le Sart-Tilman (Observatorium van de plantenwereld). Het was stevig klimmen, leuke vergezichten en een mooi uitzicht op de vallei van de Ourthe. Uren door dat uitgestrekte bos gewandeld. Om 15.00 uur dacht ik vind het mooi geweest ik ga in het stadje Tilff( ligt langs de Ourthe) een slaapplek zoeken. Er waren gezellige terrasjes. Ik dacht hier ga ik een biertje nemen ik hoef toch niet meer te lopen. Helaas liep het anders. De 2 hotels in Tilff waren gesloten, aan diverse mensen gevraagd of ze een andere slaapplek wisten, nee dus. Er zat niets anders op dan naar het volgende stadje Esneux te lopen 10 km verderop. Volgens mijn gids is Esneux een toeristen plaatsje waar alles is. Maar helaas, daar aangekomen, VVV kantoor dicht op 1e paasdag. Diverse mensen gevraagd, niemand wist een slaapplaats. Op een gegeven moment alle Brasseries langs gegaan of zij geen slaapplek wisten. Wat een geluk een van hen de laatste op de rij wisten een B&B, ze hebben voor me gebeld en er was een kamer vrij. Jippie!!! Het was inmiddels 18.00 uur voor ik verzekerd was van een bed. Totaal gelopen kilometers in de eerste 2 dagen is 43 km. Ik heb de omgelopen kilometers niet mee geteld.

1e wandeldag Vise-Luik

Geslapen in Eijsden in een B&B bij café “Piepke”. Om 07.30 ging de wekker lekker gedoucht rugzak weer netjes ingepakt. Gingen we met z’n vieren ontbijten (Iek, Petra, Hans en ik). Lunchpakket mee gevraagd voor onderweg. Jammer, het regende een beetje toen wij vertrokken uit Eijsden. Aangekomen in Visé bij het monument van het boogschuttersgilde waar mijn tocht begon. Even een foto gemaakt van het begin punt en daarna afscheid genomen van Hans, Petra en Iek. Daar ging ik dan met m’n rugzak(je).Al gelijk bij het monument kwam ik een man en een vrouw tegen die de GR5 gingen lopen. Na Wixhou in de bossen ging het fout. Op dat landgoed zijn de St. Jacobsmarkeringen niet toegestaan en moest ik de wit-rode markeringen volgen tot aan het einde van het landgoed. Helaas heb ik die wit-rode markeringen nooit gezien. Bij het verlaten van het landgoed zat ik dus helemaal fout. Even een pauze gehouden en me bedacht dat ik toch maar gewoon verder ga lopen. Ik wilde de eerste nacht in Luik slapen, dus richting Luik. Aan diverse mensen gevraagd welke richting ik op moest voor Luik en zo mijn weg gevonden. In Luik aangekomen heb ik de Maas opgezocht en kilometers langs de Maas gelopen. Er zijn heel veel bruggen over de Maas en die hebben allemaal een naam volgens mijn route. De realiteit is dat de namen van de bruggen niet vermeld staan op de bruggen (niet zo handig van die Belgen). Uiteindelijk toch de route op kunnen pakken bij Pont Léonard. Inmiddels was het 16.30 uur en ik had nog geen slaapplaats. Ik ben het oude centrum ingegaan van Luik en daar vond ik een jeugdherberg aan de Rue Georges Simenon 2, 4020 Liége.

Vrijdag 6 april 2012

Na enig oponthoud aangekomen om 18.30 uur in Eijsden waar wij (Hans en ik) een B&B hadden gereserveerd. Een gezellig knus dorpje in het Limburgse landschap. Na het inchecken zaten we een wijntje te drinken in het café `Piepke`, tevens ons B&B. Daar fietsten Petra en Iek Zoeteman uit Hellevoetsluis voorbij. Ik rende naar buiten en riep? Leuk!!! Zijn jullie hier aan het rond fietsen, ha,ha,ha, nee we komen jouw morgen uitzwaaien in Visé. Dat was voor mij een echte verrassing. We hebben ´s avonds nog gezellig in het cafeetje het `Piepke` een glaasje gedronken.

Dineke's Pelgrimstocht

Ik wil wandelend naar Santiago de Compostela

Bernisse – Dineke van Hennik (59) uit Geervliet wil het bewijs leveren. “Ex-kankerpatiënten zijn niet zielig. In tegendeel. Zij kunnen evengoed na hun ziekte prestaties leveren zoals vroeger.” zegt ze monter. Dineke wil dat bewijzen door in één ruk vanuit België naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela te wandelen. Begin april wil ze vertrekken vanuit Vise om zo’n 100 wandeldagen later te arriveren in de Spaanse bedevaartplaats. Het plan is dat zij met een kennis de barre tocht van 2500 kilometer gaat lopen maar lukt dat niet, dan gaat ze alleen. “Onderweg kom je toch altijd mensen tegen. Hoe verder je komt hoe meer wandelaars er zijn die dezelfde richting uitgaan” zegt Dineke.

Borstkanker

In 2001 werd Dineke geconfronteerd met borstkanker. Een van haar borsten werd geamputeerd. Ze sloeg zich er dapper doorheen. Herstelde en ging gewoon weer aan het werk. In 2010 werd ze opnieuw geconfronteerd met kanker aan dezelfde kant van haar lichaam. Tijdens de operatie werden de lymfeklieren verwijderd en er volgde een nabehandeling van liefst 63 weken gecombineerd met 28 chemokuren. In november kreeg ze haar laatste chemobehandeling. Twee maanden later zegt ze: “Ik voel me prima. Ik wil laten zien dat ik de rest van mijn leven niet meer als ex-kankerpatiënt wil worden beschouwd. Ik wil gewoon weer verder gaan met mijn leven. Via deze zware wandeltocht wil ik bewijzen dat je ook na zo’n ziekte kan presteren.”

Wandelfreak

Dineke is altijd een echte wandelfreak geweest. Als kind liep ze al vroeg mee met wandeltochten in de omgeving. De gymnastiekvereniging D.E.S. uit Heenvliet en de Tippelaars uit Brielle organiseerden wandeltochten waaraan Dineke wat graag meedeed. Later volgde automatisch de avondvierdaagse. Aan de Nijmeegse vierdaagse nam ze 15 keer met succes deel. Diverse keren liep ze mee van Hoek van Holland naar Den Helder. Ook de omloop van Goeree-Overflakkee, een afstand van 110 km heeft ze zes keer binnen 24 uur afgelegd. Wandelen is haar dus niet vreemd.

Speciale stichting

Speciaal voor Dineke’s wandeltocht is er via notaris Blok in Hellevoetsluis een stichting opgericht onder de naam ‘Dineke’s Pelgrimtocht’ met als doel geld in te zamelen voor goede doelen. 50% van het ingezamelde geld gaat naar het KWF en KIKA en de andere helft naar 5 lokale doelen in 5 kernen van Bernisse. Zoals o.a. Stichting Bernissebad in Heenvliet, Stichting De Meent in Oudenhoorn, Stichting Geervlietse Kernactiviteiten, Stichting Dorpshuis Abbenbroek en Stichting zwembad ’t molengors in Zuidland. “Mijn zoon Philemon van der Bom is de kartrekker van de stichting samen met mijn dochter Ellen. Beiden zijn heel enthousiast en trots op hun moeder. Zij gaan aan de slag om sponsors te werven die mij per afgelegde kilometer willen sponsoren. Om zo'n hoog mogelijk bedrag op te halen voor de goede doelen. Op deze website kunt u het verloop van mijn wandeltocht volgen. Tijdens een Rabobank bijeenkomst begin februari hebben wij flyers uit mogen delen om mijn komende Pelgrimstocht onder de aandacht van veel zakenmensen en particulieren te brengen.”

Enorme zin

“Ik heb er enorm veel zin in om te starten met mijn speciale pelgrimstocht. Nadat er voor de tweede keer bij mij kanker werd geconstateerd was ik boos en daarna lam geslagen. Het duurde niet lang tot ik zei: ‘we gaan ervoor’. Nu ik genezen verklaard ben wil ik middels deze wandeltocht laten zien en bewijzen dat mijn leven weer gewoon door kan gaan. Mijn wandelroute loopt via Luik, Namen, Dinant waarna ik de St Jacobsroute ga volgen via Reims, naar Limoges, Perigueux en dan over de Pyreneeën naar Santiago de Compostela. Ondertussen ben ik in het bezit van het Pelgrimspaspoort met het nummer 021602. Aan mijn rugzak, die plaats biedt aan een slaapzak, wat T-shirts en ondergoed, komt een speciale Jakobsschelp te hangen, die het bewijs is dat ik deelnemer ben aan de pelgrimstocht. De bedoeling is dat je speciale stempels gaat halen bij diverse kerken, die je onderweg tegenkomt. Dit om te bewijzen dat je de wandeltocht ook daadwerkelijk hebt afgelegd. Onderweg slaap je in speciale trekkershutten, of bij een B&B adres. De ervaring van andere wandelaars is dat hoe verder je afzakt in Frankrijk des te gastvrijer de mensen worden door het aanbieden van onderdak tegen een kleine vergoeding.”

Grootste uitdaging

Dineke van Hennik ziet haar toekomstige pelgrimstocht als de grootste uitdaging in haar leven Eerder vocht zij met succes tegen kanker. Nu wil zij zich bewijzen door deze 2500 km lange zware wandeltocht te volbrengen. “Spannend is het om elke avond weer te zien waar je terecht komt na zo’n wandeling van circa 25 kilometer. Als ik eind juli volgens plan de finish hoop te halen dan zal er een zucht van verlichting uit mijn lichaam komen. “Ik heb het volbracht. Ik heb Santiago begroet kan ik dan zeggen. Mijn doel heb ik op dat moment bereikt. Als ik dan ook nog een leuk sponsorbedrag voor die goede doelen heb binnengehaald, dan zal ik echt glunderen van trots.” Ze zegt het alsof het de normaalste zaak van de wereld is. U gaat vast meer horen over Dineke’s Pelgrimstocht.